Οσα συνέθεσαν τη "συνταγή" της εκρηκτικής κρίσης του Κοσσυφοπεδίου παραμένουν σχεδόν αναλλοίωτα, άρα το βαλκανικό "ντόμινο" πολέμων/κρίσεων επαπειλείται πάντοτε ως άλλη δαμόκλειος σπάθη. Το "δίλημμα" που συνοψίζεται ως "ανεξαρτησία ή αυτονομία" διχάζει τους Κοσσοβάρους Αλβανούς, με τους πολιτικούς τους ηγέτες - προεξάρχοντος του Ιμπραήμ Ρουγκόβα - μετακινούμενους τάχιστα προς τις θέσεις των ακραιφνών. Ο αποκαλούμενος "Απελευθερωτικός Στρατός", που μάχεται τις σερβικές δυνάμεις, από οργάνωση -"φάντασμα" προβάλλεται πλέον από το διεθνή Τύπο περίπου σαν "IRA των Βαλκανίων", με την κύρια υποστηρικτική του δύναμη και την ηγεσία του εγκαταστημένη στη Βόρεια Ευρώπη - με τις χώρες της οποίας φέρεται να τηρεί σχέση "ανάλογη" του IRA και των ΗΠΑ - και κύριος "παίκτης" στην κοσσοβάρικη σκακιέρα.

Οσο οι συγκρούσεις και η έξοδος προσφύγων κατά χιλιάδες εξακολουθεί, η "διεθνής κοινότητα" έχει αφορμές παρέμβασης, μέσω "διαμεσολάβησης" ή "στρατιωτικής επέμβασης", υπό τη σκέπη του ΝΑΤΟ. Ωστόσο - και όπως είναι εύλογο λόγω των διάφορων διακυβευόμενων συμφερόντων και επιδιώξεων, που ειρωνικά συγκρούονται επί του Κοσσυφοπεδίου - είναι σαφής η πολιτική "αμηχανία" και οι παλινωδίες που σημειώνονται. Πλην ρωσικής κυβέρνησης, η οποία εξ ορισμού είναι "εκτός παιγνίου" κι επιχειρεί να παίξει ρόλο "καλού", όλες οι άλλες εμπλεκόμενες της Δύσης και των Βαλκανίων σύρθηκαν στις αμερικανικές παλινωδίες: συνομιλούμε με τον "Απελευθερωτικό Στρατό" - δε συνομιλούμε, να πάρει μέρος σε πιθανές συνομιλίες ο "Απελευθερωτικός Στρατός" - να μην πάρει, φταίει ο Μιλόσεβιτς - φταίνε και οι ένοπλοι, θα επέμβουμε στρατιωτικά - ας μην επέμβουμε τώρα. Στην αναμπουμπούλα, παρεμβαίνει κι η Τουρκία, επιχειρώντας ίσως να "προστατεύσει" τους μουσουλμάνους Αλβανούς, όπως πολλοί περίμεναν ότι θα έκανε στη Βοσνία - και δεν έκανε.

Η ιδιότυπη πολιτική/διπλωματική "κολοκυθιά" θα συνεχιστεί. Με ένα κάρο διπλωματικές πρωτοβουλίες εν εξελίξει και τον "Αγριο Βορρά" της Αλβανίας (κατά τη διατύπωση των "Τάιμς του Λονδίνου") να "μεταγγίζει" όπλα και άνδρες στο Κόσσοβο. Η φωτιά στο φιτίλι της "πυριτιδαποθήκης των Βαλκανίων" εγγυάται ανήσυχες βδομάδες μπροστά μας.

Μπ. Γ.