Δυο άνθρωποι, που είχαν πολλά κοινά και εκ διαμέτρου αντίθετες ιδεολογίες.

Η Ελλη Αλεξίου είχε ενστερνιστεί την κομμουνιστική κοσμοθεωρία και ο Πάουντ είχε υποστηρίξει τον Μουσολίνι.

Τα κοινά ήταν τα γράμματα. Η λογοτεχνία, η μετάφραση, το εκπαιδευτικό σύστημα.

Με την Ελλη Αλεξίου με συνέδεε βαθιά φιλία. Τον Εζρα Πάουντ δεν τον συνάντησα ποτέ. Πώς ήταν δυνατόν;

Οσοι τη γνώρισαν, όσοι διάβασαν τα βιβλία της, όσοι άκουσαν τις ομιλίες της, θα κατάλαβαν πως της ήταν πιο οδυνηρό να της πεις κάτι μειονεκτικό για την ΕΣΣΔ, παρά για τη μητέρα της. Η αγάπη της για εκείνο που είχε επιχειρήσει και επιχειρούσε εκείνη η χώρα ήταν το Υψιστο.

Παρ' όλ' αυτά, της άρεσε να μιλάμε για ένα μικρό βιβλίο που είχε γράψει ο Εζρα Πάουντ, με τίτλο το ABC of Reading (νομίζω, ελληνικά μεταφράστηκε ως το Αλφαβητάρι της Γνώσης), όπου εκθέτει τις ιδέες του γύρω από τη γλώσσα, τη λογοτεχνία, την παιδεία.

Δηλαδή κανένας εκπαιδευτικός δεν πληρώθηκε επειδή στις τάξεις του, ανάμεσα σε άλλους μαθητές του, είχε και δίδαξε τον Αϊνστάιν, για παράδειγμα.

Ασφαλώς από τις σχολικές τάξεις βγήκαν επιστήμονες, διανοητές, πολιτικοί άνδρες, καλλιτέχνες και άλλοι.

Οι απεργίες των εκπαιδευτικών, που μπορεί να υποστηρίζονται, όχι άκριτα, ατομικά ή συλλογικά, ως αναφαίρετο δικαίωμα των εργαζομένων μέσα στην αγωνιστική διαδικασία, γεννούν απορίες και ερωτηματικά, ως προς τη μορφή πάλης ή την ψυχολογία των μαζών.

Ωστόσο, προβλήθηκαν σαν ένα τηλεοπτικό παιχνίδι της ένοπλης παρουσίας του κράτους και μιας επαγγελματικής μερίδας του λαού.

Η αναμέτρηση ανάμεσα στον εξοπλισμένο και τον άοπλο είναι άνιση και δε χρειάζεται καμιά άλλη επεξήγηση.

Αν οι εκπαιδευτικοί αντιδρούσαν στις εξετάσεις που πρέπει να δώσουν για να πάρουν τη δουλιά, για την οποία σπούδασαν και το σύστημα τους επιβράβευσε μ' ένα δίπλωμα, οι αστυνομικοί, κάτω από οποιαδήποτε επωνυμία, έδωσαν τις δικές τους εξετάσεις με τα ρόπαλα και τα δακρυγόνα ή οποιαδήποτε άλλα μέσα μεταχειρίστηκαν.

Ισως οι δικές τους εξετάσεις, αφού μόλις τελειώνουν τη σχολή είναι αμέσως αστυνομικοί, να είναι αυτές. Η βία και ο ξυλοδαρμός.

Στον κομματάρχη, στους ανθρώπους που τους εμπιστεύονται με την ψήφο τους, στον αρχηγό του κόμματός των ή τι συμβαίνει με αυτούς;

Στη Βουλή και σε πολιτικά πόστα στην Ελλάδα, δε με αφορά τι γίνεται σε άλλες χώρες, υπήρχαν πάντα οδοντογιατροί, μαιευτήρες και άλλοι, που η πολιτική και η οικονομία δεν ήταν το αντικείμενο των σπουδών τους, αλλά θέμα καφενείου και ρουσφετιού.

Θα ήταν πάρα πολύ ενδιαφέρον να μάθουμε από τις στατιστικές, αν υπάρχουν, των πολιτικών ή οικονομικών επιστημόνων τον αριθμό αυτών των ανέργων.

Ιωάννα ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗ