Ωρα ευθύνης και δράσης πριν να είναι αργά

(Συνέχεια από σελίδα 1)

Δεν είναι αλήθεια αυτό που ακούγεται, ότι "δεν υπάρχει κράτος, ότι έχουν παραλύσει οι υπηρεσίες, ότι η κυβέρνηση είναι ανίκανη"... και τόσα άλλα.

Και κυβέρνηση υπάρχει που δουλεύει και κράτος υπάρχει που είναι αποτελεσματικό και μέσα ικανά υπάρχουν για να αντιμετωπίσουν τα διάφορα κοινωνικά, αλλά και φυσικά φαινόμενα.

Κρύβουν την αλήθεια όσοι ισχυρίζονται το αντίθετο.

Απλώς το κράτος αυτό, η κυβέρνηση αυτή, αλλού έχουν υποτάξει τις κύριες δραστηριότητές τους, την κύρια φροντίδα τους:

Στην υπηρεσία των απαιτήσεων των λίγων και στην ενίσχυση των μηχανισμών για την εξασφάλιση του πλούτου τους, της εξουσίας τους, των κερδών τους.

Στην υπηρεσία των σχεδιασμών των ιμπεριαλιστικών κέντρων.

Στην ενίσχυση του κρατικού μηχανισμού με όλο και περισσότερες δυνάμεις για την αντιμετώπιση με αυταρχικά μέτρα του λαϊκού κινήματος, για το σύγχρονο φακέλωμα και την οργάνωση μηχανισμών παραπλάνησης.

Σε αυτή την κατεύθυνση το κράτος και η κυβέρνηση δουλεύουν ακούραστα, με συνέπεια, από πάνω ως κάτω, υποτάσσοντας σε αυτή την κατεύθυνση τεράστια οικονομικά μέσα.

Η φιλοσοφία του... λιγότερου κράτους, αφορά ακριβώς αυτή την πλευρά.

Το κράτος είναι το επιτελείο, λέει ο κ. Σημίτης, που χαράσσει γενικές κατευθύνσεις, από κει και πέρα οι πολίτες πρέπει να πάρουν την ευθύνη τους. Πράγματι, το κράτος όλο και πιο πολύ εξελίσσεται σε ένα κράτος - στρατηγείο, που μπαίνει απροκάλυπτα στην υπηρεσία μιας μικρής μειοψηφίας, διασφαλίζει πλήρως τα συμφέροντά της και οι κοινωνικές παροχές περιορίζονται στο ελάχιστο.

Σε ό,τι αφορά την προστασία των συμφερόντων του λαού, εκεί τα πάντα συρρικνώνονται.

Εδώ βρίσκεται η κύρια αιτία των καταστροφών και των οξύτατων προβλημάτων, που κάνουν τη ζωή του εργαζόμενου λαού όλο και πιο δύσκολη.

Δεν είναι θέλημα Θεού... αυτή η ζοφερή κατάσταση.

Αν συνεχιστεί αυτή η πολιτική, στα επόμενα χρόνια η Ελλάδα θα γίνει "κρανίου τόπος", χώρα ανέργων και ζητιάνων για λίγες ώρες δουλιάς, για ένα επίδομα, για ένα κομμάτι ψωμί.

Ο λαός πρέπει να πάρει τις τύχες στα χέρια του.

Η λύση δεν είναι να φύγει απλά αυτή η κυβέρνηση, να 'ρθει μια άλλη, που θα συνεχίσει στον ίδιο χαραγμένο καταστροφικό μονόδρομο.

Να πάρει ο λαός τις τύχες στα χέρια του και να μη στηρίζει ελπίδες στους ποικιλώνυμους δυνάστες του.

Να αρχίσει να οργανώνεται σε κάθε χώρο, σε κάθε τομέα.

Να επιλέγει και να αναδείχνει τους δικούς του αυθεντικούς εκπροσώπους σε όλους τους τομείς κοινωνικής δράσης.

Να οργανωθεί ο λαός και πριν απ' όλα η εργατική τάξη και να στηριχτούν στη δύναμή τους και όχι σε δυνάμεις που υπηρετούν ξένα προς τα δικά τους συμφέροντα.

Να οργανωθεί και να προετοιμαστεί, ώστε να φτάσει στο σημείο να επιβάλει με τη δύναμή του τη δική του κυβέρνηση και εξουσία.

Πάνω στα αποκαϊδια της αντιλαϊκής πολιτικής να ανθίσει τη δική του λαϊκή εξουσία.

Οσο πιο γρήγορα συνειδητοποιηθεί αυτή η μόνη για το λαό προοπτική, τόσο μικρότερες θα είναι οι ζημιές.

Αυτός είναι ο δρόμος που υποδείχνει το ΚΚΕ και για το άνοιγμά του μάχεται ακούραστα.