Με την ξεχωριστή, λαϊκή φωνή του, μας ταξίδεψε πριν κάποια χρόνια στων "Αγγέλων τα μπουζούκια" και λίγο αργότερα στον "ανέκδοτο" λόγο της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου. Η τελευταία δισκογραφική του παρουσία κομίζει τραγούδια "Του πόθου και του πάθους".Ο Μιχάλης Δημητριάδης συναντά τον Τάσο Γκρους στα δημιουργικά μονοπάτια του ελληνικού τραγουδιού, ερμηνεύοντας δέκα λαϊκά τραγούδια του, σε στίχους των Μάνου Ελευθερίου, Λίνας Νικολακοπούλου, Ηλία Κατσούλη, Αλέξανδρου Αλεξάνδρου και Γιώργου Μιράνα. Μια σημαντική στιγμή για τους δύο καλλιτέχνες, που καταγράφεται σ' έναν αυθεντικά λαϊκό δίσκο. Αυτός ο δίσκος είναι και η αφορμή της συζήτησης, που ακολουθεί.

Αναφερόμενος στον συνθέτη, ο Μ. Δημητριάδης, λέει ότι "είναι ένας άνθρωπος πολύ σεμνός με ήθος, αξιοπρέπεια και σεβασμό σε αυτό που κάνει, κάτι πολύ σπάνιο για το χώρο της μουσικής στις μέρες μας. Ασχολείται με τη μουσική όχι επαγγελματικά (το κυρίως επάγγελμά του είναι άλλο). Είναι καλύτερα να είσαι "ερασιτέχνης", παρά επαγγελματίας στη μουσική, γιατί έτσι μπορείς να είσαι πιο ρομαντικός, πιο αυστηρός στις επιλογές και στο πώς χρησιμοποιείς το ταλέντο σου".

Αναφέρεστε στα φαινόμενα στυγνού επαγγελματισμού, που κυριαρχούν σε μεγάλο μέρος του χώρου σας...

- Ακριβώς. Εγώ πάλι από την πλευρά μου φροντίζω, αν μη τι άλλο, μέσα από το επάγγελμά μου ως τραγουδιστής, μέσα από τα τραγούδια που ερμηνεύω να πηγάζει η αξιοπρέπεια, ο σεβασμός και το ήθος.

Εχετε επιλέξει μια σεμνή, αθόρυβη πορεία. Πώς βλέπετε την κατάσταση στο χώρο του ελληνικού τραγουδιού, το παρόν και την προοπτική του;

- Δυστυχώς αυτή τη στιγμή κυβερνούν οι ατάλαντοι, οι άφωνοι, οι θρασείς. Οι άνθρωποι με ήθος, αξιοπρέπεια και ταλέντο βρίσκονται, ας πούμε, στο περιθώριο. Είναι πολύ μικρό το κοινό, που τους παρακολουθεί και τους υπερασπίζεται. Πιστεύω, όμως, ότι αυτό μπορεί να ξεπεραστεί. Είναι θέμα χρόνου. Μέσα σε αυτή την κακότεχνη σχέση, που υπάρχει σήμερα με το τραγούδι, διαφαίνεται ένα φως. Πιστεύω ότι είναι θέμα χρόνου να ξεκαθαρίσουν τα πράγματα και να πάρουν το σωστό δρόμο, που ανήκει στο τραγούδι. Ετσι θέλω να πιστεύω κι εύχομαι να είναι τα πράγματα.

Τι είναι αυτό που σας κάνει αισιόδοξο;

- Το γεγονός ότι τώρα τελευταία, παρ' όλη την κυριαρχία των άφωνων και ατάλαντων, βγαίνουν και καλές παραγωγές, καλοί τραγουδιστές και τραγουδοποιοί. Αυτό με κάνει να πιστεύω ότι υπάρχει ένα φως στο τούνελ.

- Αυτό όμως απαιτεί και κάποια βοήθεια. Εχει άμεση σχέση με τις επιλογές των δισκογραφικών εταιριών...

Βέβαια. Το κακό ξεκινάει από τις εταιρίες και συνεχίζεται με εκείνους, οι οποίοι κάνουν τα κέφια αυτών των εταιριών. Οι καλλιτέχνες, που έχουν αξιοπρέπεια και σοβαρή στάση απέναντι σε όλα αυτά περνάνε δύσκολες στιγμές. Ομως, το καλό το παλικάρι ξέρει κι άλλο μονοπάτι... Πρέπει αυτοί οι λίγοι, που υπάρχουν στο χώρο μας και υπερασπίζονται την παράδοση του ελληνικού τραγουδιού, τις αξίες του, την "απέναντι όχθη", ν' αντισταθούν σε αυτή την κατάσταση. Να την αντιμετωπίσουμε με επιμονή και υπομονή.

Ο καλλιτέχνης, που θέλει να έχει τη δική του σφραγίδα για τον Μ. Δημητριάδη "πρέπει να τα βάλει με τα "λιοντάρια", με τις "ύαινες", με τις πολυεθνικές δισκογραφικές εταιρίες, οι οποίες το μόνο που κοιτάνε είναι το κομπιούτερ τους στο τέλος του χρόνου και το τι κέρδισαν. Το παρόν και το μέλλον του ελληνικού τραγουδιού, το τι θα μείνει από αυτή την παραγωγή, η ελληνική δισκογραφία δεν τους ενδιαφέρει. Εμείς από την πλευρά μας, οι τραγουδιστές που θέλουμε ν' αφήσουμε κάτι πίσω μας, περνάμε πολύ δύσκολες στιγμές στην προσπάθεια ν' αρθρώσουμε το δικό μας λόγο και να μη χάσουμε την αξιοπρέπειά μας. Εξαιτίας αυτής της κατάστασης είναι πολύ δύσκολο το να κάνουν νέοι καλλιτέχνες αξιοπρεπείς δίσκους, με αποτέλεσμα πολλοί να επιλέγουν τις εύκολες λύσεις και τις γνωστές "συνταγές".

Το ποιοτικό ελληνικό τραγούδι, που κι εσείς υπερασπίζεστε, ακούγεται

κυρίως στις συναυλίες. Αυτό το καλοκαίρι είχαμε την εφαρμογή εισπρακτικών μέτρων (ασφαλιστικό, φόροι κ.ά.), δυσβάσταχτων για τους ερμηνευτές...

- Δυστυχώς το κράτος φαίνεται ότι είναι υπέρ των αρπαχτών και των ανθρώπων της νύχτας, γιατί εκεί πάει να οδηγήσει με αυτή τη φορολογία και τις τεράστιες εισφορές στο ΙΚΑ, με όλα αυτά τα βάρβαρα εμπόδια που συναντούν οι άνθρωποι, οι οποίοι ασχολούνται με τις συναυλίες. Διότι όταν το μόνο κέρδος που τελικά απομένει από τις συναυλίες είναι 7-8%, αυτό σημαίνει ότι υπερασπίζεσαι τους ανθρώπους της αρπαχτής, των νυχτερινών μαγαζιών. Οδηγούν τους τραγουδιστές στη νύχτα, στα "μαύρα" χρήματα, σε χώρους που η εφορία δεν ελέγχει τίποτα. Τα μέτρα αυτά πλήττουν τους ανθρώπους, που ασχολούνται με τις συναυλίες, ορισμένοι από τους οποίους, μάλιστα, δεν έχουν τη δυνατότητα να δουλέψουν το χειμώνα σε κέντρα και μουσικές σκηνές και περιμένουν τις 5,10, 20 συναυλίες του καλοκαιριού για να ζήσουν και να υπερασπιστούν τη δισκογραφία τους.

Ο ίδιος, πάντως, επέλεξε να δώσει και αυτό το καλοκαίρι κάποιες συναυλίες. "Πιστεύω, λέει, ότι αξίζει ο δίσκος ν' ακουστεί στην επαρχία. Παράλληλα, ήθελα να ζήσω και αυτό το καλοκαίρι από κοντά τη μοναδική αίσθηση, την πραγματική ευτυχία, που προσφέρουν οι συναυλίες, η ζωντανή επαφή με τον κόσμο, κατά την οποία δεν υπάρχουν ούτε αλκοόλ, ούτε φώτα, ούτε μπαλέτα.

Ρουμπίνη ΣΟΥΛΗ

"Ο καλλιτέχνης, που θέλει να έχει τη δική του σφραγίδα "πρέπει να τα βάλει με τα "λιοντάρια", με τις "ύαινες", με τις πολυεθνικές δισκογραφικές εταιρίες, οι οποίες το μόνο που κοιτάνε είναι το κομπιούτερ τους στο τέλος του χρόνου και το τι κέρδισαν"..