• Τη δράση του κακοποιού, που, ως ένα σημείο, εμφανίστηκε "ζωντανά" στην τηλεόραση, η οποία έδειξε "λάιβ" το αίμα αθώων ομήρων, αλλά και ανύποπτων αστυνομικών, να πλημμυρίζει τις τηλεοπτικές οθόνες.
• Τη γνωστοποίηση, μέσω των ΜΜΕ, της ιστορίας της ζωής και των εγκληματικών πράξεων του Σορίν Ματέι, που δημιούργησε τη βεβαιότητα, σχεδόν, ότι πρόκειται για ένα "απόβρασμα της κοινωνίας", η οποία θα "λυτρωνόταν" από το θάνατό του.
• Την επαναλαμβανόμενη "νίλα" της Αστυνομίας, η οποία παρουσιάστηκε, όχι μόνο ως αποτέλεσμα της προχειρότητας, της ανικανότητας και του διαφορετικού προσανατολισμού του ρόλου της Αστυνομίας, αλλά και ως προσβολή ενός "θεσμού του κράτους" από έναν εγκληματία.

Το υπόβαθρο καταστάσεων, πάνω στο οποίο "πατούν" αυτά τα συναισθήματα και "στηρίζονται" οι διαπιστώσεις, είναι:

• Η αύξηση της εγκληματικότητας, που αλλοιώνει τον κοινωνικό ιστό στη χώρα μας και διαφοροποιεί την κοινωνική συμπεριφορά.
• Το κλίμα ξενοφοβίας, που καλλιεργείται - δεν ήταν τυχαίο ότι ο Ματέι χαρακτηριζόταν συνεχώς "Ρουμάνος", αν και από ηλικία 9 ετών ζούσε στην Ελλάδα και είχε την ελληνική υπηκοότητα - το οποίο κατευθύνει αρκετούς στο συμπέρασμα πως, "αν δεν εξολοθρευθούν κάποιοι αλλοδαποί κακοποιοί, δεν αντιμετωπίζεται η "εισαγόμενη" εγκληματικότητα".
• Ο εμπεδωμένος φόβος ότι θα μπορούσε, τελικά, κι αυτός ο εγκληματίας να "τη βγάλει καθαρή", καθότι στην Ελλάδα η απονομή της δικαιοσύνης εξαρτάται από πολλούς και διάφορους παράγοντες και οι φυλακές αποτελούν "ξέφραγο αμπέλι".

****

• Οι γιατροί που τον εξέτασαν είχαν ξεκαθαρίσει δημοσίως ότι δεν κινδύνευε άμεσα η ζωή του.
• Είχε και κακώσεις, που προκλήθηκαν στο διάστημα μετά την ώρα της σύλληψής του στο σπίτι της Αχαρνών, ενώ και η μεταφορά του στο νοσοκομείο καθυστέρησε πάνω από μια ώρα.
• Επί τρεις μέρες και τρεις νύχτες, σχεδόν, βρισκόταν σε κατάσταση καταστολής, ανάσκελα και δεμένος χειροπόδαρα στο κρεβάτι.
• Μεταφέρθηκε από το νοσοκομείο στις φυλακές, χωρίς να έχει συνέλθει καν από τη νάρκωση.

Επιπλέον, δε, αναρωτιέται κανείς:

• Γιατί καθυστέρησε η ανάκρισή του, ενώ μόνο αυτός θα είχε, ίσως, να παρουσιάσει μια διαφορετική εκδοχή, για το τι και πώς ακριβώς έγινε στα 7 δραματικά λεπτά της ώρας, που μεσολάβησαν από την επέμβαση των αστυνομικών και την έκρηξη της χειροβομβίδας;
• Γιατί δεν ελήφθησαν υπόψη οι εκπεφρασμένοι φόβοι της μητέρας του κακοποιού και υποψίες και άλλων ότι "θα τον φάνε, για να μην μιλήσει";
• Γιατί πέρασε στο "ντούκου" η αναφορά, από τηλεοράσεως, του Ματέι πως διατηρούσε κάποια "σχέση" με την Αστυνομία;

Κυβερνητικοί παράγοντες δηλώνουν πως η αναφορά στα ερωτήματα για το θάνατο του Σορίν Ματέι, οδηγεί, ούτε λίγο - ούτε πολύ, στη "δικαίωση του εγκληματία". Αυτές οι αιτιάσεις δεν εξηγούν το γιατί κάθε λογικός άνθρωπος θέλει να δικαιώσει έναν εγκληματία και είναι φανερό ότι αποτελούν "προφάσεις εν αμαρτίαις". Εκτός του ότι γίνεται προσπάθεια ν' αποσεισθούν οι πολλές και μεγάλες ευθύνες της Αστυνομίας και της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Δημόσιας Τάξης για το "φιάσκο" της Αχαρνών, επιχειρείται και να "φιμωθούν" όσοι εκφράζουν ερωτηματικά, απορίες και υποψίες για το θάνατο του Ματέι, γνωρίζοντας ότι, ενίοτε, αστυνομικές λογικές και πρακτικές κάθε άλλο παρά "καθαρές" είναι.

Αλλά, ας μας απαντήσουν αυτοί ποιος ευθύνεται για τις πολλές και εύκολες αποδράσεις του Σορίν Ματέι από τις φυλακές, για την αποτυχία, δις, των αστυνομικών να τον συλλάβουν, για το αιματηρό "φιάσκο" στην Αχαρνών, για τον ξαφνικό θάνατό του κι ας μη ζητούν να κλείσουμε όλοι το στόμα. Υπάρχει "θέμα", για το τι έγινε λίγο πριν την έκρηξη της χειροβομβίδας και για το πώς πέθανε ο κακοποιός και πρέπει να δοθούν καθαρές και πειστικές εξηγήσεις.

****

Η δικαιοσύνη, όταν αποδίδεται, στοχεύει, εκτός από την παραδειγματική τιμωρία ενός κακοποιού, και στη διερεύνηση των αιτιών του εγκλήματος και, σε κάποιο βαθμό και εμμέσως, στην κατανόηση και στην αντιμετώπιση του γενικότερου φαινομένου της εγκληματικότητας. Με το θάνατο του Ματέι - όπως αυτός προήλθε - αυτή η ουσία της δικαστικής τιμωρίας "πάει περίπατο". Δεν αναζητήθηκαν οι πραγματικές αιτίες των εγκλημάτων και δημιουργείται η ψευδαίσθηση ότι το έγκλημα μπορεί ν' αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά με το "ξεπάστρεμα" κάποιων κακοποιών. Ομως, πίσω από κάθε κοινωνικό φαινόμενο, υπάρχουν αιτίες και πάνω από κάθε εγκληματία υπάρχουν οι ηθικοί αυτουργοί. Το πρόβλημα δε λύνεται με το "να φύγουν από τη μέση" τα εκτελεστικά όργανα - για να 'ρθουν άλλα στη θέση τους - και οι ηθικοί αυτουργοί να περιφέρονται ανενόχλητοι.

Θα αντιμετωπιστεί, με το θάνατο ενός ή και περισσότερων κακοποιών, η έξαρση της εγκληματικότητας στην Ελλάδα; Οχι, όσο θα υπάρχουν η σήψη και η διαφθορά, ο ερασιτεχνισμός, η ανικανότητα, οι ύποπτοι μηχανισμοί και ο προσανατολισμός της Αστυνομίας στην πάταξη των λαϊκών αγώνων και στο κυνήγι ταξικών και πολιτικών αντιπάλων της καθεστηκυίας τάξης, όσο θα υπάρχουν οι αδυναμίες του σωφρονιστικού συστήματος, που, αντί να σωφρονίζει, "δασκαλεύει" εγκληματίες, όσο θα υπάρχει το ίδιο το σύστημα, που εκθρέφει όλα αυτά.

Θα αποκατασταθεί ο διαρρηγμένος, και λόγω της εγκληματικότητας, κοινωνικός ιστός στη χώρα μας, με την "εξολόθρευση" κάποιων κακοποιών; Οχι, όσο η ανεργία, τα ναρκωτικά, ο ατομισμός κατατρέχουν τους νέους, όσο εκχυδαϊζονται κοινωνικά οράματα και προβάλλονται ως "πρότυπα" Αμερικανοί γκάνγκστερ και σερίφηδες, όσο χτυπιούνται οι κοινωνικοί αγώνες για δουλιά, παιδεία, πολιτισμό και προωθούνται οι "μεγάλες ιδέες" της ενσωμάτωσης της χώρας μας στην ΟΝΕ και της υποταγής της στη "νέα τάξη πραγμάτων".

Αν δεχτούμε, λοιπόν, "ελαφρά τη καρδία" και ανυποψίαστοι, ότι ο Σορίν Ματέι "καλώς πέθανε, όπως πέθανε", τότε απαλλάσσουμε, των κοινωνικών και πολιτικών εγκληματικών ευθυνών, τους "υπεράνω υποψίας". Αλλά σε τούτη τη χώρα και λίγοι είμαστε και καλά γνωριζόμαστε...

Παύλος ΡΙΖΑΡΓΙΩΤΗΣ

Αν δεχτούμε, "ελαφριά τη καρδία" και ανυποψίαστοι, ότι ο Σορίν Ματέι "καλώς πέθανε, όπως πέθανε", τότε απαλλάσσουμε, των κοινωνικών και πολιτικών εγκληματικών ευθυνών, τους "υπεράνω υποψίας". Αλλά σε τούτη τη χώρα και λίγοι είμαστε και καλά γνωριζόμαστε...