Κερδισμένοι από τις ρυθμίσεις που διαφημίζει ότι προωθεί η κυβέρνηση για συγκράτηση ή μείωση των τιμών σε κάποια είδη, θα είναι μόνο τα μονοπώλια και οι πολυεθνικές, που πολύ σύντομα θα πάρουν πίσω και με το παραπάνω ό,τι ίσως παραχωρήσουν τους τρεις επόμενους μήνες. Αυτό τονίζει σε ανακοίνωσή του το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ, με αφορμή τις σχετικές κυβερνητικές ανακοινώσεις για μείωση των ειδικών φόρων και τις λεγόμενες "συμφωνίες κυρίων" ανάμεσα στην κυβέρνηση και σε διάφορες ομάδες επιχειρηματιών. Στην ανακοίνωση, ανάμεσα στα άλλα, σημειώνεται:

"Τα μέτρα που η κυβέρνηση διαφημίζει για τη μείωση των ειδικών φόρων κατανάλωσης και τη συμφωνία με τους ιδιοκτήτες σούπερ μάρκετ (για μείωση τιμών σε ορισμένα προϊόντα), συνιστούν εμπαιγμό, πέρα από το σαφή προεκλογικό τους χαρακτήρα. Πρόκειται για συνταγές που έχουν χρησιμοποιηθεί και στο παρελθόν, μέσα στη λογική και το παιχνίδι της αγοράς.

Τα πολυκαταστήματα δε μειώνουν από φιλανθρωπία κάποιες τιμές, αλλά για το δικό τους συμφέρον. Βρίσκουν ευκαιρία με τον τρόπο αυτό να μειώσουν το στοκ εμπορευμάτων, να αρπάξουν ένα μεγάλο μέρος του τζίρου από τις μικρότερες επιχειρήσεις. Στην πορεία θα επανέλθει η τάση αύξησης των τιμών.Με πρόσχημα την προσωρινή μείωση ή στασιμότητα κάποιων τιμών θα δικαιολογηθεί μια νέα επίθεση στα εισοδήματα, τις συντάξεις των εργαζομένων το 1999 και ακόμα χειρότερα το 2000. Οι πολυεθνικές, οι μεγάλες μονοπωλιακές επιχειρήσεις θα ξαναβάλουν γρήγορα στις τσέπες τους νέα κέρδη, θα πάρουν με το παραπάνω πίσω ό,τι ενδεχόμενα θα παραχωρήσουν για 3 μήνες.Επομένως, κερδισμένα από αυτές τις ρυθμίσεις θα είναι τα μονοπώλια και χαμένοι οι εργατοϋπάλληλοι, οι μικρομεσαίοι.

Απόδειξη, το γεγονός ότι ενώ το 1996-97 ο πληθωρισμός (Δείκτης Τιμών Καταναλωτή) μειώθηκε κατά 2,7 ποσοστιαίες μονάδες (1996: 8,2%, 1997: 5,5%), το κόστος της εργατικής δύναμης μειώθηκε κατά 3,4 ποσοστιαίες μονάδες (1996: 9,9%, 1997: 6,5%) και η απασχόληση από 1,3% το 1996 μειώθηκε στο - 0,5% το 1997. Αντίθετα, η κερδοφορία των επιχειρήσεων αυξήθηκε σε σημαντικό βαθμό κατά το ίδιο διάστημα (πάνω από 50%). Και όλα αυτά παρά την αδιαμφισβήτητη μείωση του πληθωρισμού.

Η πρόθεση της κυβέρνησης για μείωση των ειδικών φόρων κατανάλωσης θα αντισταθμιστεί με τη μείωση των κρατικών δαπανών, κοινωνικού κυρίως χαρακτήρα.

Η άνοδος της αγοραστικής ικανότητας των εργαζομένων είναι δυνατή και ρεαλιστική μόνο στα πλαίσια μιας ολοκληρωμένης και σφαιρικής πολιτικής που στρέφεται εναντίον των προνομίων και της ασυδοσίας του μεγάλου κεφαλαίου, εναντίον της ληστείας του λαού, μια πολιτική που πριν απ' όλα διασφαλίζει τα εργασιακά δικαιώματα των εργαζομένων, άρα μια πολιτική που κινείται σε αντίθετη κατεύθυνση από την ΟΝΕ και τις περίφημες αναδιαρθρώσεις της".