"Η εισοδηματική πολιτική για το 1999 καλύπτει πλήρως τον προβλεπόμενο πληθωρισμό και εξασφαλίζει συμμετοχή στην πραγματική αύξηση του ΑΕΠ. Οι αυξήσεις στους μισθούς θα δοθούν την 1.1.1999 και θα είναι 2% συν τη φυσιολογική μισθολογική ωρίμανση"

(Γιάννος Παπαντωνίου, 11 Νοέμβρη 1998)

Τουλάχιστον τέσσερα είναι τα ψέματα, που κατάφερε να χωρέσει σε δυο αράδες ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας, στολίζοντας με την κυβερνητική χλεύη το σύνολο των εργαζομένων της χώρας και, ειδικότερα, τους εκατοντάδες χιλιάδες δημόσιους υπαλλήλους και συνταξιούχους του δημοσίου, που καλούνται να"καταπιούν" ότι η εφαρμοζόμενη πολιτική δεν είναι πολιτική στυγνής λιτότητας, αλλά πολιτική στήριξης των εισοδημάτων τους.

Ποια είναι τα ψεύδη του Γ. Παπαντωνίου; Πρώτον, ότι η "εισοδηματική πολιτική για το 1999 καλύπτει πλήρως τον προβλεπόμενο πληθωρισμό". Δεύτερον, ότι "εξασφαλίζει συμμετοχή στην πραγματική αύξηση του ΑΕΠ". Τρίτον, ότι οι αυξήσεις θα δοθούν στους μισθούς. Τέταρτον, ότι οι αυξήσεις αυτές θα είναι 2%. Ας δούμε πώς έχει η πραγματικότητα:

Το φαινόμενο, τα τελευταία χρόνια, είναι όλο και συχνότερο. Με τον πιο επίσημο τρόπο οι κυβερνώντες, χωρίς ενδοιασμούς και περικοκλάδες, μας βομβαρδίζουν με τα μεγαλύτερα ψέματα. Το χειρότερο, πέρα από την ουσία και τις συνέπειες που κρύβουν τα αλλεπάλληλα ψεύδη τους, ίσως, είναι ότι επιμένουν σ' αυτήν ακριβώς την τακτική, παρά το γεγονός ότι γνωρίζουν πως τώρα πια κανείς δεν τους πιστεύει. Από αυτή την άποψη, η πρόκληση και η κοροϊδία αποκτά διαστάσεις περιφρόνησης και ύβρεως. Γιατί, όμως, είναι ψευδέστατες οι κυβερνητικές διατυπώσεις για την εισοδηματική πολιτική;

Ακόμα και αν υλοποιηθεί ο στόχος για επίσημο τιμάριθμο 2,5% το 1999, όπως δηλαδή προβλέπεται από το "πρόγραμμα σύγκλισης", είναι φανερό πως για να διατηρηθεί η αγοραστική δύναμη των 100 δραχμών στα ίδια με τα φετινά επίπεδα πρέπει να διαμορφωθεί στις 102,5 δραχμές. Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, για να διατηρηθούν οι φετινοί μισθοί και οι συντάξεις στα σημερινά επίπεδα της αγοραστικής τους δύναμης, βασική και αδιαπραγμάτευτη προϋπόθεση είναι ν' αυξηθούν κατά 2,5%, ποσοστό που υπολείπεται μισή ποσοστιαία μονάδα από την εισοδηματική πολιτική που ανακοινώθηκε. Σε ό,τι αφορά τις... διακηρύξεις περί δήθεν συμμετοχής στο αυξημένο ΑΕΠ, έχουμε να κάνουμε με μια απλή κενολογία, αφού δε μεταφράζεται - ούτε ειπώθηκε πως κάτι τέτοιο θα γίνει έστω στα τέλη του επόμενου χρόνου - σε συγκεκριμένα ποσά, που θα προστεθούν στις αποδοχές των εργαζομένων. Το τρίτο ψέμα είναι ότι οι αυξήσεις θα δοθούν στους μισθούς. Το κόλπο των "εκσυγχρονιστών" με το περιβόητο μισθολόγιο των δημοσίων υπαλλήλων, όπως έγκαιρα και με συνέπεια είχε καταγγείλει μόνο το ΚΚΕ και ο "Ρ", προβλέπει ότι τα ποσοστά των αυξήσεων της εισοδηματικής πολιτικής δεν υπολογίζονται στους μισθούς, αλλά μόνο σε ένα μέρος αυτού που ονομάζεται "βασικός μισθός". Ας έχουμε εδώ υπόψη μας ότι ο συνολικός μισθός των δημοσίων υπαλλήλων είναι - ανάλογα με την κατηγορία και την προϋπηρεσία - μιάμιση μέχρι και δύο φορές πάνω από το βασικό μισθό, ενώ σε χώρους όπως η Παιδεία και η Υγεία ο "βασικός μισθός" είναι πολύ μικρότερος από το 50% των συνολικών αποδοχών. Ο κοινός παρονομαστής της ψευδολογίας είναι το περιβόητο 2%. Ο "Ρ", με συγκεκριμένα στοιχεία, αποδεικνύει και αποκαλύπτει σήμερα ότι ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ εργαζόμενος δε θα πάρει τέτοια αύξηση, ενώ η συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων θα πάρει για την επόμενη χρονιά "αυξήσεις", που θα είναι ακόμα και κάτω από το 1%!

Στους αναλυτικούς πίνακες που δημοσιεύει σήμερα αποκλειστικά η εφημερίδα μας παρουσιάζονται οι μεικτές και οι καθαρές αποδοχές όλων των μισθολογικών κλιμακίων, βάσει του περιβόητου 2% που ανακοίνωσε την προηγούμενη Τετάρτη ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας. Τα ποσοστά αυξήσεων της τελευταίας στήλης είναι η καλύτερη απάντηση σε κάθε κυβερνητικό προπαγανδιστή. Αποδεικνύουν ότι και αυτό το ισχνό και εξευτελιστικό ποσοστό του 2% δεν έχει καμιά σχέση με την πραγματικότητα. Οπως είναι φανερό, οι ονομαστικές "αυξήσεις" των καθαρών αποδοχών των εργαζομένων στο δημόσιο θα είναι από την 1η Γενάρη από μηδενικές (περιπτώσεις υπαλλήλων με ανώτατη μόρφωση και με πολλά χρόνια προϋπηρεσίας) μέχρι το πολύ 1,1%, για μερικές περιπτώσεις. Για τις 53 κατηγορίες των δημοσίων υπαλλήλων - και, άρα, για τη συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων - οι όποιες αυξήσεις θα είναι κάτω από το 1%! Ετσι, όχι μόνο δεν υπάρχει θέμα πλήρους κάλυψης των μισθών από τον πληθωρισμό, όπως είπε ο Γ. Παπαντωνίου, αλλά στην καλύτερη εκδοχή - αν, δηλαδή, "πιαστεί" ο στόχος για πληθωρισμό 2,5% - οι μισθοί ξεκινούν με απώλειες που ξεπερνούν την 1,5 ποσοστιαία μονάδα.

Οι σχετικοί πίνακες διαβάζονται εύκολα. Ο κάθε πίνακας αφορά τις τέσσερις γενικές κατηγορίες, ανάλογα με το μορφωτικό επίπεδο. Η πρώτη στήλη του κάθε πίνακα αφορά τα χρόνια υπηρεσίας στο δημόσιο. Στη δεύτερη,παρουσιάζονται οι σημερινές καθαρές αποδοχές. Στην τρίτη,οι μεικτές αποδοχές, όπως θα διαμορφωθούν για τη μισθοδοσία του Γενάρη. Εδώ περιλαμβάνεται ο βασικός μισθός (αυτό το ποσό αυξάνεται κατά 2%), το χρονοεπίδομα, το επίδομα εξομάλυνσης και το λεγόμενο κίνητρο απόδοσης. Στην τέταρτη στήλη, φαίνεται το άθροισμα των κρατήσεων που γίνονται για τα διάφορα Ταμεία ιατροφαρμακευτικής ασφάλισης, πρόνοιας, αρωγής, και συντάξεων. Στην επόμενη,πέμπτη στήλη, γίνεται ο υπολογισμός του φόρου που θα παρακρατείται και στηνέκτη υπάρχει το άθροισμα των κρατήσεων. Η αφαίρεση των κρατήσεων από τις μεικτές αποδοχές της δεύτερης στήλης εμφανίζει τις καθαρές αποδοχές στην έβδομη στήλη, ενώ στην τελευταία υπάρχουν τα ανάλογα ποσοστά αύξησης κάθε μισθολογικού κλιμακίου.

Σημειώνεται ότι όλες οι περιπτώσεις αφορούν τη μισθοδοσία των δημοσίων υπαλλήλων χωρίς ειδικά επιδόματα, όπως το οικογενειακό, το επίδομα θέσης, τα επιδόματα των εκπαιδευτικών, του ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού κλπ. Επειδή όλα αυτά τα επιδόματα δίνονται σε δραχμές και δεν αποτελούν ποσοστό του μισθού, όσοι δικαιούνται και περιλαμβάνονται στους μισθούς τους, οι αυξήσεις που θα πάρουν από την 1η Γενάρη θα είναι σε ποσοστό ακόμα μικρότερες από τα ποσοστά που εμφανίζονται στους σχετικούς πίνακες.

Ολα τα παραπάνω έχουν να κάνουν με τα ψέματα των κυβερνώντων. Υπάρχουν όμως και ορισμένες αλήθειες, γύρω από την εισοδηματική πολιτική, που ο Γ. Παπαντωνίου φρόντισε επιμελώς να αποκρύψει. Πρώτη και καλύτερη, εκείνη που αφορά τη φετινή εισοδηματική πολιτική και το περιβόητο διορθωτικό ποσό. Οπως είναι γνωστό, στις αρχές του χρόνου ανακοινώθηκε εισοδηματική πολιτική 2,5%, η οποία στην πρακτική της εφαρμογή οδήγησε σε αυξήσεις μισθών μικρότερες του 2%. Με δεδομένο, όμως, ότι - όπως προκύπτει και από τα στοιχεία του Κρατικού Προϋπολογισμού - ο πληθωρισμός φέτος αναμένεται να διαμορφωθεί σε μέσα επίπεδα στο 4,5% υπάρχει ήδη μια μισθολογική απώλεια τουλάχιστον 2,5 ποσοστιαίων μονάδων. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι, αφού η κυβέρνηση υποστηρίζει πως με την εισοδηματική της πολιτική καλύπτει τα εισοδήματα των μισθωτών από την αύξηση του επίσημου τιμάριθμου, ένας εργαζόμενος με αποδοχές 300.000 δραχμών, για να "ξεμπερδέψει" με το 1998 πρέπει να πάρει διορθωτικό ποσό τουλάχιστον 7.500 δραχμών. Με δυο λόγια, ο μισθός του στις 31 του Δεκέμβρη θα πρέπει να διαμορφωθεί στις 307.500 δραχμές, επί των οποίων θα υπολογιστεί μετά η εισοδηματική πολιτική της επόμενης χρονιάς. Επειδή όμως η κυβέρνηση ούτε καν συζητά το ενδεχόμενο να δοθεί διορθωτικό ποσό, οι εργαζόμενοι καλούνται να ξεκινήσουν το δικό τους προϋπολογισμό για το 1999, με νέες σημαντικές απώλειες στο εισόδημά τους.

Τρικ αποτελεί και η αναφορά του Γ. Παπαντωνίου στη "φυσιολογική μισθολογική ωρίμανση". Είναι καθαρό πως επειδή ακριβώς αυτή η μισθολογική εξέλιξη είναι "φυσιολογική", λόγω της αυτόματης μεταπήδησης κάποιων δημοσίων υπαλλήλων από ένα μισθολογικό κλιμάκιο στο επόμενο, η επίκλησή του και μόνο στα πλαίσια των ανακοινώσεων για την εισοδηματική πολιτική έχει αποκλειστικό στόχο να θολώσει τα νερά. Να συσκοτίσει την πραγματικότητα και να δημιουργήσει την αίσθηση πως τάχα η "φυσιολογική μισθολογική ωρίμανση" αποτελεί μέρος της κυβερνητικής πολιτική, κάτι, που, όπως όλοι γνωρίζουν, δεν ισχύει. Εδώ έχουμε μια απόπειρα επανάληψης των αριθμητικών αλχημειών και της απάτης που είχε εμπνευστεί το 1992 η κυβέρνηση Μητσοτάκη, τότε που υποστήριζε πως η εισοδηματική πολιτική του 0+0% προσέφερε στους εργαζόμενους αυξήσεις 14%.

Η εισοδηματική πολιτική για το 1999, με βάση τις συνέπειες που προκαλεί στο σύνολο των μισθωτών και των συνταξιούχων, μπορεί, με μια έννοια, να χαρακτηριστεί χειρότερη και από το 0+0% της ΝΔ. Χειρότερη όλων των εποχών, αφού έρχεται να επιβάλει τη συνέχιση της σκληρής λιτότητας στις επισωρευμένες επιπτώσεις, που γεύονται οι εργαζόμενοι από μια διαρκή επίθεση στα λαϊκά εισοδήματα, που, όχι μόνο δεν έχει κοπάσει, αλλά εντείνεται με διάφορες μορφές τουλάχιστον από το 1985 και μετά. Οι συνεχώς αυξανόμενες απώλειες των εισοδημάτων, που έχουν σαν αποτέλεσμα οι σημερινοί μισθοί, στην πραγματικότητα, να κινούνται στα επίπεδα των μισθών του 1982, αναδεικνύει την εισοδηματική πολιτική που ανακοινώθηκε, ως ανοιχτή κοροϊδία και πρόκληση.

Για μια ακόμα φορά, η εισοδηματική πολιτική στα χέρια των κυβερνήσεων της ΟΝΕ και του μεγάλου κεφαλαίου, αποδεικνύεται ιδιαίτερα αποτελεσματικό εργαλείο για τον περιορισμό της συμμετοχής των εργαζομένων στην παραγόμενη πίτα και τα εισοδήματα. Η τακτική του "αποφασίζομεν και διατάσσομεν" για τα ποσοστά αυξήσεων στους μισθούς, η εξασφάλιση συμβιβασμένων συνδικαλιστικών ηγεσιών, που συστηματικά ακολουθούν τη λογική του "γιες μαν", η πολιτική τρομοκρατίας επειδή "υπάρχουν και χειρότερα" και η συμπόρευση των περισσοτέρων πολιτικών δυνάμεων στο δήθεν εθνικό στόχο της ΟΝΕ, προσφέρει - μέχρι στιγμής - τα περιθώρια στους κυβερνώντες να προωθούν και να εφαρμόζουν πολιτική αναδιανομής των εισοδημάτων με όλο και πιο βάρβαρες μεθόδους σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων και, προοδευτικά, πιο προκλητικά για την άρχουσα τάξη και τις παραφυάδες της.

Γιώργος ΚΑΚΟΥΛΙΔΗΣ