Ο "Ρ" ξεχώρισε τα δώδεκα "ατού" της κυβερνητικής διαφήμισης και με τη βοήθεια συνεργατών του, παρουσιάζει την πραγματικότητα, που επιχειρούν να κρύψουν. Σήμερα το 3ο μέρος.

*****

Η αλήθεια είναι πως: Κάποια από τα νέα βιβλία, τα βασικότερα, διαφέρουν από τα προηγούμενα μόνο στο εξώφυλλο. Μερικά άλλα φαίνεται πως γράφτηκαν νύχτα, έτσι που ακόμα και οι "ειδικοί" του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου υποχρεώθηκαν να ομολογήσουν ότι παρουσιάζουν "προβλήματα σχετικά με τη γλώσσα, το ύφος, τη νοηματική σύνδεση των ενοτήτων, τις επικαλύψεις, την αποσαφήνιση των επιστημονικών όρων, το εποπτικό υλικό,τις δραστηριότητες, εργασίες, ερωτήσεις κλπ." (!). Και αυτά που απομένουν, μετατρέπουν - ακριβώς όπως και τα παλιά - τη μάθηση σε μουρουνόλαδο, που κλείνουμε τη μύτη για να το καταπιούμε.

Οσο για τις ιδέες τους... ό,τι πιο αντιδραστικό και ξεπερασμένο αναγκάστηκαν από το κίνημα να παραμερίσουν οι προηγούμενες κυβερνητικές παρεμβάσεις, επανέρχεται.

Οποιος αμφιβάλλει δεν έχει παρά να ρίξει για παράδειγμα μια ματιά στα περιεχόμενα του βιβλίου της Β' Λυκείου "Θέματα Ιστορίας", του οποίου οι τέσσερις από τις έξι ενότητες είναι οι παρακάτω:

- Το μακεδονικό ζήτημα: τεκμηρίωση της Ελληνικής καταγωγής των κατοίκων της αρχαίας Μακεδονίας

- Βορειοηπειρωτικό και Ελληνοαλβανικές σχέσεις: η απώλεια της Β. Ηπείρου και οι προσπάθειες των Αλβανών να αφελληνίσουν την περιοχή

- Ελληνοτουρκικές σχέσεις: ιστορική αναδρομή στο πώς Τούρκοι και ξένες δυνάμεις επιβουλεύτηκαν την ιδέα της Μεγάλης Ελλάδας

- Ελλάδα και ΕΕ: όπου η προγονοπληξία συναγωνίζεται τον επαρχιώτικο ευρωπαϊσμό για να εμπεδωθεί ο μονόδρομος. "Ελλάδα χωρίς Ευρώπη, όπως και το αντίθετο, δε νοείται"!

Μια "κοσμογονία" παραπλάνησης και εξαπάτησης δηλαδή, όπως και τα ψεύτικα αριθμητικά στοιχεία που παρατίθενται στη συνέχεια. Γιατί αν διαιρέσουμε τα 42 εκατομμύρια των βιβλίων, που ισχυρίζονται ότι μοίρασαν, με το σύνολο των μαθητών και εκπαιδευτικών της χώρας, φαίνεται ότι καθένας τους παίρνει τουλάχιστον 30 βιβλία το χρόνο!

Στους κουτοπόνηρους αρμόδιους του υπουργείου Παιδείας και της κυβέρνησης, χαρίζουμε τα τρία βιβλία που θα δίνουν το 2000, αρκεί να εξασφαλίσουν μόνο ένα βιβλίο στον κάθε μαθητή, που να 'ναι όμως διδακτικό.

*****

Η αλήθεια είναι πως: Οι υποσχέσεις και τα πλάνα κάλυψης των αναγκών σε αίθουσες περισσεύουν εδώ και κάτι δεκαετίες στις διακηρύξεις κάθε κυβέρνησης, αλλά το πρόβλημα ακόμα να λυθεί. Με τα δεδομένα μάλιστα: α) της ιδιωτικοποίησης του ΟΣΚ, που θα ανεβάσει το κόστος κατασκευής, β) της μείωσης των ψιχίων του κρατικού προϋπολογισμού για την παιδεία, γ) της θέσης του υπουργού Εθνικής Οικονομίας ότι οι κατ' εξοχήν τομείς των οποίων οι σπάταλες απαιτήσεις επιβάλλεται να ψαλιδιστούν είναι η παιδεία και η υγεία, θα πρέπει ανεπιφύλακτα να συμπεράνουμε ότι τώρα είναι που τίποτα δεν πρόκειται να γίνει. Ομως είναι η μόνη φορά που πιστεύουμε τις ειλικρινείς προθέσεις της κυβέρνησης να αντιμετωπίσει το πρόβλημα των πρωινών σχολείων και της διπλοβάρδιας. Οχι βέβαια με την κατασκευή νέων εγκαταστάσεων, αλλά διώχνοντας και κατά συνέπεια ελαττώνοντας τους μαθητές...

*****

Η αλήθεια είναι πως: Ενώ θα περίμενε κανείς ο αριθμός του συνόλου των εκπαιδευτικών (μόνιμων και έκτακτων) να αυξηθεί, φέτος μειώθηκε. Ενώ πέρυσι έγιναν συνολικά περίπου 21.000 διορισμοί, φέτος στην καλύτερη περίπτωση θα γίνουν μόνο 18.500. Ετσι ερμηνεύεται η φετινή "έκρηξη" κενών σε εκπαιδευτικό προσωπικό, που συνεχίζεται ακόμη, ενώ ήδη μπαίνουμε στο 2ο σχολικό τετράμηνο και θα επαναλαμβάνεται κάθε χρόνο, αν δεν εμποδιστεί η πολιτική που σέρνει την εκπαίδευση και κάθε κοινωνική ανάγκη στην προκρούστεια κλίνη της ΟΝΕ.

Οσο για τη μονιμότητα των εκπαιδευτικών, όχι μόνο δεν επεκτείνεται, αλλά σε συνδυασμό με το νέο τρόπο πρόσληψης και την "αξιολόγηση" του βαθμού συμμόρφωσής τους στους σκοπούς της "μεταρρύθμισης", προωθείται η ολοσχερής κατάργησή της, προκειμένου να εξυπηρετηθεί ο πολιτικοϊδεολογικός έλεγχος του εκπαιδευτικού, που είναι ο βασικός συντελεστής της μόρφωσης των νέων ανθρώπων.

*****

Η αλήθεια είναι πως: Μόλις η κυβέρνηση διαπίστωσε κάποια σταδιακή μείωση των μαθητών και ότι η τάξη αρχίζει να αποκτά ένα περισσότερο ανθρώπινο και σωστό παιδαγωγικά μέγεθος, έσπευσε με εγκυκλίους, που καλούν σε βίαιες συμπτύξεις τμημάτων, να επαναφέρει την κατάσταση στα ανώτατα όρια της νομοθεσίας. Στον πληθωρικό δηλαδή αριθμό των 30 και 35 μαθητών ανά τμήμα, όπως προβλέπουν παλιότεροι αντιεκπαιδευτικοί νόμοι, με το εξωφρενικό επιχείρημα ότι έτσι θα ενισχυθεί η συλλογικότητα των μαθητών.

Το ερώτημα στο οποίο ακόμη περιμένουμε απάντηση είναι αν έχει την πρόθεση να προχωρήσει στην αναγκαία ελάττωση της αναλογίας μαθητών -εκπαιδευτικού, προκειμένου να ενισχυθεί η εκπαιδευτική λειτουργία, ιδιαίτερα στα σχολεία των εργατικών και αγροτικών περιοχών, ή θα εμμένει στην απαράδεκτη πολιτική του στοιβάγματος μαθητών, προκειμένου να μειώσει τους διορισμούς και να ελαχιστοποιήσει τις δαπάνες.

(Αύριο η συνέχεια)