"Πατέρα είναι η τελευταία πίκρα που σου δίνουμε. Πάμε να συναντήσουμε τη μητέρα", ήταν τα τελευταία τους λόγια που άφησαν σε ένα σημείωμα.

Πριν λίγα χρόνια τα δυο αδέρφια έχασαν το βήμα της ζωής και εγκλωβίστηκαν στα λαβυρίνθους των ναρκωτικών. Κάθε μέρα γι' αυτούς ήταν μια αγωνιώδης προσπάθεια για να βρουν τα χρήματα για τη "δόση" που θα τους "κρατούσε". Κλεισμένοι σε ένα μοναχικό κόσμο, που ο κύκλος του είναι τρομακτικά στενός. Εναν κόσμο που έχει χάσει τη φωνή του και κραυγάζει απελπισμένα μέσα από την αυτοκαταστροφή του, για να ακουστεί από το φίλο, τους γονείς, τους συγγενείς, τους άλλους ανθρώπους, την κοινωνία. Ζωή υπό το μηδέν...

***

Μια σφαίρα στο κεφάλι έδωσε τραγικό τέλος στη ζωή τους. Χαρακτηριστική λεπτομέρεια: οι δυο νεκροί βρέθηκαν σε διαμέρισμα του δεύτερου ορόφου πολυκατοικίας, ενώ ο πατέρας τους έμενε σε διαμέρισμα του πρώτου ορόφου.

***

Εδώ και 15 χρόνια υπάρχουν πολλοί που προσπαθούν και αγωνίζονται να ξεφύγουν. Θέλουν να ζήσουν "τις πιο όμορφες μέρες τους...". Αρκετοί τα καταφέρνουν να ανακαλύψουν το χαμόγελο που έχασαν σε κάποια στροφή της ζωής και συνεχίζουν. Ζουν... Εργάζονται, κάνουν φίλους, οικογένεια, αποκτούν και μεγαλώνουν παιδιά. Ετσι δε μένουν μόνοι. Δεν είναι μόνοι.

Γιώργος ΑΝΔΡΟΥΤΣΟΣ