Κι εμείς, οι απλοί άνθρωποι, υπολογίζουμε το χρόνο με τα δικά μας φυσικά μέτρα. Εκτός από εκείνους τους ανθρώπους που δε μέτρησαν το χρόνο με τη δική τους ζωή, αλλά με την ιδεολογία τους, μια ιδεολογία που υπαγορεύει αξίες και ιδανικά, έναν άλλο τρόπο ζωής.

Τα 80 χρόνια που γιόρτασε το Κόμμα δεν αφορούν μόνο το μήκος μέσα στο φυσικό χρόνο, αλλά σε πολλές μορφές παρουσίας και αγώνα.

Στην πολιτική ιστορία του κράτους - έθνους μας δεν υπάρχει - και ασφαλώς δεν υπήρξε - άλλο κόμμα με 80 επετείους, αν μάλιστα σκεφτούμε ότι αυτό (το κράτος - έθνος) έχει ζωή 177 χρόνων, μετά τον απελευθερωτικό αγώνα του 1821.

Αυτό το κόμμα των 80 χρόνων έχει να επιδείξει πολλά στοιχεία που το συγκροτούν και το καθιστούν ιστορικό.

Η συνέπεια, οι παρακαταθήκες που καταθέτει, η κληρονομιά που κληροδοτεί στις επόμενες γενιές, η μεγάλη κλίμακα, που αντιπροσωπεύει όλα τα στρώματα μιας οργανωμένης κοινωνίας, από τα πιο λαϊκά μέχρι τις πιο υψηλής διανόησης, αν μπορούμε να μεταχειριστούμε στην πρώτη τους έννοια αυτούς τους όρους, το καθιστούν κόμμα εθνικό.

Τ' ανθρώπινα μέτρα δε φτάνουν για να υπολογίσουν σφαιρικά, σε απόλυτους αριθμούς, τις αξίες που προβάλλονται μέσα από αυτή τη διαδρομή των 80 χρόνων.

Οι άνθρωποι από το άγχος του θανάτου ακουγόμαστε πολλές φορές να λέμε πως τα χρόνια περνάνε γρήγορα ή να εκφραζόμαστε με πολλούς άλλους τρόπους, που να υπονοείται και το μάταιο της ζωής.

Αυτός ο ίδιος ο άνθρωπος δημιουργεί τη συνέχεια της ζωής του, τη στέγη, την οικογένεια, παράγει τ' αγαθά για την ευημερία των μελών της, προσπαθεί για τη βελτίωση των όρων της δουλιάς του.

Κι όμως, δεν του φτάνουν όλα αυτά. Νοιάζεται για το γείτονά του, αναπτύσσει το αίσθημα της αλληλεγγύης, του διεθνισμού, της ειρήνης στον πλανήτη, τη διάσωση αυτής της γης που καλλιεργούμε και μας αποδίδει τους καρπούς της.

Ας κλείσει ο καθένας από εμάς τα μάτια κι ας διατρέξει τη ζωή του. Τότε μόνο θα δει τι έχει ο ίδιος βιώσει και πόσα πολλά έχουν επιτευχθεί μέσα στο χρόνο που υπάρχει.

Ζωντανοί και πεθαμένοι έχουν σωρεύσει στο Κόμμα των 80 χρόνων μια ιστορία, που αποτελείται από αμέτρητες ιστορίες, συνειδητές θυσίες και ανομολόγητες κακουχίες, και από αυτά δεν επιτρέπεται να χαθεί τίποτα.

Ούτε μια κούπα γάλα που άρμεξε από την κατσίκα της κάποια χωρική, που δεν ήξερε γραφή και ανάγνωση, και την πρόσφερε σ' έναν αντάρτη, σ' έναν κυνηγημένο, ενώ μια κρυφή φωνή μέσα της της έλεγε ότι εκείνος πολεμούσε για τη δική της λευτεριά.

Δεν πρέπει να χαθεί καμιά εικόνα, απ' όσες τυπώθηκαν στο νου ή στο χαρτί, εκείνων που αγωνίστηκαν, πολέμησαν, κυνηγήθηκαν, φυλακίστηκαν, εξορίστηκαν, τουφεκίστηκαν, εκτελέστηκαν, ή τους αποκόπηκε το κεφάλι.

Και ακόμα περισσότερο δεν πρέπει να χαθεί η ιδεολογία που παρήχθη από όλη αυτή τη δράση, από την επεξεργασία των μεγάλων ιδεών και ιδεωδών.

Γιατί η σκέψη και η πράξη είναι μια ανακύκλωση και η μια ολοκληρώνει την άλλη.

Τα 80 χρόνια με όλα αυτά που κουβαλάει το Κόμμα δίνουν μια περίσσια αξία στον ίδιο το χρόνο. Η αξιοποίηση του χρόνου πέρα από τα σύνορα της αναγκαιότητας, της καθημερινότητας, της φυσικής ζωής του ανθρώπου. Ο χρόνος καταλήγει να είναι μικρός σε σύγκριση με το περιεχόμενο των 80 χρόνων του ΚΚΕ.

Ιωάννα ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗ