Τι προβλέπεται για την ΕΕ μέσα στο 1999. Ολοκληρώνονται οι διαπραγματεύσεις για την "Ατζέντα 2000"

Σύμφωνα με την ομόφωνη απόφαση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου της Βιέννης (11/12 Δεκέμβρη 1998), οι 15 αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων "επανέλαβαν τη σταθερή προσήλωση να επιτευχθεί συνολικός συμβιβασμός σχετικά με την "Ατζέντα 2000" κατά το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο των Βρυξελλών στις 24 και 25 Μαρτίου 1999".Ο πρόεδρος της Κομισιόν Ζ. Σαντέρ δήλωσε προχτές ενώπιον της Ολομέλειας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου ότι η ολοκλήρωση της διαπραγμάτευσης για την "Ατζέντα 2000" "αποτελεί σημαντική πρόσκληση" για τη γερμανική προεδρία, ότι "όλος ο κόσμος γνωρίζει πως πρέπει να γίνουν συμβιβασμοί" και πως "χωρίς συμφωνία για το δημοσιονομικό πλαίσιο η ΕΕ θα έπεφτε και πάλι σε πικρόχολες αντιπαραθέσεις".Η Κομισιόν σιωπηλά τροφοδοτεί την ανατροπή της δικής της αρχικής πρότασης (Ιούλης 1997), σύμφωνα με την οποία η "Ατζέντα 2000" θα χρηματοδοτούνταν "από το υφιστάμενο δημοσιονομικό πλαίσιο" που κρινόταν "επαρκές". Αλλά μετά την απαίτηση της Γερμανίας και των συμμάχων της για δραστική περικοπή δαπανών, οι "15" συμφώνησαν ομόφωνα στη Βιέννη ότι η "Ατζέντα 2000" έχει "διττό στόχο" (όχι μόνο να "θεσπιστούν" οι πολιτικές για την ΚΑΠ και το "πακέτο Σαντέρ" αλλά και "να καθοριστεί κατάλληλο χρηματοοικονομικό πλαίσιο για την ανάπτυξή τους") και ότι μ' αυτές τις πολιτικές "θα εξασφαλίζεται δημοσιονομική λιτότητα στο επίπεδο της Ενωσης παρόμοια μ' αυτή που εφαρμόζεται σε εθνικό επίπεδο" (!!!) Η ευρω-λιτότητα θα επιφέρει "εξοικονόμηση" υπέρ των πλουσίων, ενώ σύμφωνα με κυβερνητικούς υπολογισμούς η χώρα μας θα απολέσει "επίσημα" περί τα 3,5 τρισ. δραχμές για την περίοδο 2000-2006. Καταστροφικές συνέπειες θα υπάρξουν, ιδιαίτερα για την αγροτική παραγωγή (ΚΑΠ). Οπως ομολογεί κυνικά το πρόγραμμα της γερμανικής προεδρίας "στη συνάρτηση των προσπαθειών των κρατών - μελών για την εξασφάλιση σταθερότητας και τη δημοσιονομική εξυγίανση στα πλαίσια της εισαγωγής του ΕΥΡΩ, πρέπει συν τω χρόνω να περισταλούν οι δαπάνες της ΚΑΠ. Η οικονομική συνυπευθυνότητα των κρατών - μελών για την ΚΑΠ θα πρέπει ενδεχομένως να ενισχυθεί με την προσθήκη μιας εθνικής συγχρηματοδότησης". Από την "επανεθνικοποίηση" της ΚΑΠ, η Ελλάδα προβλέπεται να απολέσει, σύμφωνα με την επίσημη πρόταση της Κομισιόν περίπου 452,3 εκ. ECU/Ευρώ το χρόνο, δηλαδή περίπου 1 τρισ. δραχμές για την περίοδο 2000-2006. Οσον αφορά τη διαπραγματευτική ισχύ της κυβέρνησης, αυτή εκ των προτέρων έχει εξουδετερωθεί. Αντικειμενικά γιατί στη Βιέννη συμφωνήθηκε ομόφωνα,με τη συνυπογραφή Σημίτη, ότι "η Ατζέντα 2000 είναι ενιαία δέσμη για την οποία χωρεί μόνο συνολική συμφωνία", γεγονός που ευνοεί μόνο τις ευρωπαϊκές "μεγάλες δυνάμεις" και όχι τις μικρές χώρες, με επιμέρους διαφοροποιήσεις και αντιδράσεις. Και επιπλέον γιατί η ελληνική διπλωματία έχει απολέσει κάθε ίχνος φερεγγυότητας.

Αναφέρουμε χαρακτηριστικά μόνο μια περίπτωση. Στο τελευταίο, πριν τη Βιέννη, Συμβούλιο Γενικών Υποθέσεων ο ΑΝΥΠΕΞ Γ. Παπανδρέου δήλωνε ότι "η θέση της Ελλάδας είναι ξεκάθαρη: ως βάση διαπραγμάτευσης υπάρχει μόνο η πρόταση της Κομισιόν". Μόλις μια εβδομάδα μετά, στη Βιέννη, ο πρωθυπουργός Κ. Σημίτης δήλωνε περιχαρής ότι "αποφασίστηκε να εξεταστούν όλες οι προτάσεις που αποτελούν αντικείμενο συζήτησης. Δηλαδή της Κομισιόν, της Αυστριακής προεδρίας, των κρατών - μελών".

Γίνεται φανερό ότι το κόστος της ελληνικής επανένταξης στην ΟΝΕ δεν αφορά μόνο την πολύχρονη άγρια λιτότητα, που επιβάλλουν τα "κριτήρια" ή την απώλεια της νομισματικής και συναλλαγματικής πολιτικής που μεταφέρεται στην"Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα" (ΕΚΤ), αλλά πλήθος άλλων σημαντικών οικονομικών και πολιτικών πτυχών που καθημερινά αποστερούν τη χώρα από βασικά κυρίαρχα δικαιώματα και πλεονεκτήματα. Γι' αυτό και η υστερική και πλασματική ευρω-ευφορία (... )

Β. ΓΚ.