Είναι ο άνθρωπος χάρη στον οποίο οι Τούρκοι γνώρισαν τον Τόμας Στιούαρτ Ελιοτ, αλλά που ενέκρινε επίσης την εισβολή στην Κύπρο το 1974. Υπήρξε μαχητικός δημοσιογράφος, αλλά ως πολιτικός δε δίστασε να εξωθήσει σε αποστασίες βουλευτές του Κόμματος Δημοκρατίας του Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ, "εκτραχύνοντας" την αναταραχή του 1978, που οδήγησε στο πραξικόπημα του 1980. Είναι θεωρητικά "σοσιαλδημοκράτης", αλλά θα συγκυβερνήσει με υπερήφανους δεξιούς - κάτι που ήδη έκανε συμμαχώντας, στην απερχόμενη κυβέρνηση, με τον Μεσούτ Γιλμάζ.

Ο ηγέτης του κόμματος Δημοκρατικής Αριστεράς, Μπουλέντ Ετσεβίτ, έχει "σίγουρη" την ψήφο εμπιστοσύνης στη Βουλή, στη σημερινή διαδικασία: Οι έδρες του κόμματος Μητέρας Πατρίδας του Γιλμάζ και του Ορθού Δρόμου της Τανσού Τσιλέρ (η οποία στα τέλη του 1998 απέκλεισε το να τον στηρίξει, αλλά πριν λίγες μέρες έκανε μια ωραιότατη στροφή 180 μοιρών) επαρκούν. Η κυβέρνησή του, όμως, έχει βραχύτατη ημερομηνία λήξεως. Σε ακριβώς τρεις μήνες πραγματοποιούνται οι προγραμματισμένες εκλογές (18/4).

Ποιες είναι οι προτεραιότητες του Ετσεβίτ, που επανέρχεται στον πρωθυπουργικό θώκο ως "έσχατη λύση ανάγκης"; Οι υπαγορευθείσες από τους στρατηγούς. Να "παταχτούν" οι ισλαμιστές, που απειλούν να γίνουν η αδιαμφισβήτητη δύναμη στο πολιτικό σκηνικό. Να συνεχιστεί η επιχείρηση κονιορτοποίησης του "αυτονομιστικού" κουρδικού κινήματος. Να επανέλθουν οι ιδιωτικοποιήσεις σε τροχιά και να σταθεροποιηθεί η τουρκική λίρα (η Κεντρική Τράπεζα της χώρας ήδη πουλάει δολάρια). Στην πραγματικότητα, ο Ετσεβίτ επιχειρεί να συνεχίσει το έργο του Γιλμάζ.

Τα πρόσωπα αλλάζουν, πλην, όσο "ξεχωριστά" κι αν είναι, η πολιτική μένει ίδια κι απαράλλακτη...

Μπ. Γ.