Μπορεί να έγινε - και έγινε - για λόγους εντυπωσιασμού και κομματικής κερδοσκοπίας η πρόταση δυσπιστίας της ΝΔ, αλλά η συζήτηση των ημερών αυτών στη Βουλή - για όσους την παρακολουθούν από την τηλεοπτική αναμετάδοσή της - είναι αρκετά διδακτική και ακόμη περισσότερο αποκαλυπτική.

Σταχυολογούμε ορισμένα από τα πολλά, που ομολογούν - με τον ένα ή άλλο τρόπο και αρκετές φορές ευθέως και ανοιχτά - οι ομιλητές, βουλευτές και των δυο κομμάτων (και του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ):

Πρώτον, η πρόταση δυσπιστίας δεν έγινε για το περιεχόμενο της κυβερνητικής μεταρρύθμισης - με την οποία, βασικά συμφωνεί η ΝΔ - αλλά για τον τρόπο εφαρμογής της και τους χειρισμούς του υπουργού Παιδείας. Εχουμε, δηλαδή, μια εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, η οποία ολοφάνερα βρίσκεται στα πλαίσια της συντηρητικής και νεοφιλελεύθερης πολιτικής της ΝΔ. Και - δυστυχώς γι' αυτούς - αρκετοί βουλευτές του ΠΑΣΟΚ το διατυπώνουν ευθέως και καμαρώνουν γι' αυτό.

Δεύτερον, έγινε ολοφάνερη - για μια ακόμη φορά - η ξετσίπωτη διγλωσσία και υποκρισία του κυβερνώντος κόμματος. Τα ακριβώς αντίθετα έλεγε και έκανε, για παράδειγμα, στις περιόδους 1878 - 79 και 1990 - 91 και στις αντίστοιχες μεγάλες κινητοποιήσεις των φοιτητών και της εκπαιδευτικής κοινότητας, όταν κυβέρνηση ήταν η ΝΔ και το ίδιο στην αντιπολίτευση.