Τους έπιασε ο πόνος τους γνωστούς ακριβοπληρωμένους αναλυτές των ραδιοφώνων και των καναλιών, και άρχισαν τάχα να θλίβονται γιατί το χτεσινό συλλαλητήριο ήταν "μικρότερο σε όγκο και παλμό" από τα προηγούμενα, "η απόγνωση και η κούραση ήταν ζωγραφισμένη στα πρόσωπα των διαδηλωτών" και άρα - τι κρίμα - το μαθητικό κίνημα "υποχωρεί και φθίνει". Εντολές εκτελούν οι άνθρωποι, την κυβέρνηση και τα αφεντικά τους πάντα στηρίζουν, απεχθάνονται και βυσσοδομούν εναντίον των λαϊκών αγώνων. Το κακό όμως γι' αυτούς είναι ότι τους έχουν πάρει όλοι χαμπάρι και το μόνο που καταφέρνουν είναι να εξοργίζουν όσους τους ακούν και τους βλέπουν.

Φυσικά, ποτέ τους δεν έχουν περάσει ούτε από δίπλα σε κάποια πορεία ή συλλαλητήριο, ούτε βέβαια πέρασαν και χτες. Γιατί τότε εύκολα θα μπορούσαν να διαπιστώσουν την αποφασιστικότητα των μαθητών να συνεχίσουν τον αγώνα τους μέχρι τη νίκη, με τη συμπαράσταση των γονιών, των καθηγητών, των εργαζομένων. Εύκολα θα μπορούσαν να διαπιστώσουν ότι η αδιαλλαξία της κυβέρνησης Σημίτη αυτό που καταφέρνει, ακόμα και μετά από δύο μήνες σκληρών αγώνων, είναι να τους πεισμώνει και να χαλυβδώνει τη θέλησή τους να τραβήξουν μπροστά.

Η εξήγηση για τη στάση των υπηρετών των ΜΜΕ απέναντι στο μαθητικό κίνημα είναι απλή: Φοβούνται την εξέγερσή τους, τρέμουν μπροστά στην υλοποίηση των ονείρων τους και κάνουν ό,τι μπορούν για να τους σταματήσουν. Ματαιοπονούν.