"Σήμερα το πρόβλημα της Παιδείας στην Ευρώπη, αλλά και σε άλλες περιοχές της οικουμένης, εμφανίζεται φορτισμένο από την αμηχανία των παιδαγωγών εμπρός στις πρωτόφαντες νεο-τιτανικές δυνάμεις, τις έκγονες της σύγχρονης μεγαλοδύναμης επιστήμης και μεταεπιστημονικής τεχνικής.

Και όμως, δεν έχει παύσει και σήμερα να είναι κύριο έργο της Παιδείας η διάπλαση της ανθρώπινης προσωπικότητας, προς ανάπτυξη αισθαντικότητας και νοημοσύνης, έλλογης θεληματικότητας και στέρεης ηθικότητας, ιδιοτήτων συστατικών αληθινής ελευθερίας του ανθρώπου. Θα είναι θλιβερή εκτροπή της Παιδείας, αν από υπερμέριμνα για τον εκσυγχρονισμό της, αμεληθεί τυχόν η ανθρωπιστική λειτουργία της, ενώ η αποστολή της είναι και σήμερα να διαπλάσει ανθρώπους με ακεραιωμένη προσωπικότητα, συμπεριληπτική απλώς και τεχνικών δεξιοτήτων".

Το απόσπασμα είναι από άρθρο του ακαδημαϊκού Κωνσταντίνου Δεσποτόπουλου, που δημοσιεύτηκε πρόσφατα στην "Ημερησία". Και δεν αποτελεί μόνον μια καταδίκη των λογικών και των αντιλήψεων, περί υποβαθμισμένης "κατάρτισης στις τρέχουσες ανάγκες της αγοράς", που διαπνέει την κυβερνητική μεταρρύθμιση, αλλά κι ένα γενικότερο παράδειγμα θαρραλέας στάσης, από έναν πνευματικό άνθρωπο.