ΕΥΡΩ: Ισχυρό όπλο στα χέρια

του κεφαλαίου

Σε 11 χώρες - μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης, από την 1η του Γενάρη καθιερώνεται πλέον το ΕΥΡΩ, ως ενιαίο νόμισμα. Οι περισσότεροι, βεβαίως, πολίτες, αρχικά, δεν πρόκειται να γνωρίζουν και πολλά πράγματα σχετικά με τη νέα νομισματική πραγματικότητα. Κι αυτό, για το λόγο ότι, στην αρχή, το ΕΥΡΩ θα τεθεί σε κυκλοφορία και θα λειτουργεί ως λογιστική νομισματική μονάδα από τα κράτη, τις τράπεζες, καθώς και από τις μεγάλες επιχειρήσεις. Πολύ πιθανό να ερωτηθεί ο συνηθισμένος πολίτης από τις τράπεζες, αν θα θελήσει ν' αλλάξει τον αριθμό του τραπεζικού του λογαριασμού και να τον αναπροσαρμόσει στο ενιαίο ευρωπαϊκό νόμισμα. Κάτι τέτοιο, όμως, δεν είναι υποχρεωτικό.

Κατά τα άλλα, το ΕΥΡΩ θα τεθεί σε πλατιά κυκλοφορία από την 1η Γενάρη του 2002. Μέχρι τότε, όλοι οι λογαριασμοί θα διεκπεραιώνονται με βάση τα εθνικά νομίσματα των χωρών - μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Στη συνέχεια και μισό χρόνο αργότερα, την 1η Ιούλη του 2002 τα νομίσματα που κυκλοφορούν σήμερα στις χώρες αυτές πρόκειται να καταργηθούν. Πάντως, όλες αυτές οι διαδικασίες σε καμιά περίπτωση δε σημαίνουν ότι η καθιέρωση του ΕΥΡΩ, ως ενιαίου νομίσματος, δε θα έχει καθόλου άμεσες επώδυνες συνέπειες, από κάθε άποψη, στην καθημερινή ζωή των εργαζομένων στα κράτη - μέλη της ΕΕ.

Κατά τα άλλα, δε θα πρέπει να ξεχνά κανείς ότι από την 1-1-1999 η πανίσχυρη Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) συγκεντρώνει στα χέρια της την απεριόριστη εξουσία σχετικά με τη νομισματική πολιτική στις 11 χώρες, οι οποίες συμμετέχουν στη Νομισματική Ενωση. Πρόκειται, δηλαδή, για ένα χρηματιστικό ίδρυμα, το οποίο, σύμφωνα με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, απαλλάσσεται και δε λαμβάνει υπόψη του καμιά παρέμβαση προερχόμενη εκ μέρους των κυβερνήσεων των χωρών - μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης ή από οποιαδήποτε άλλη πλευρά... Η ΕΚΤ υπόκειται μόνο στην εξουσία των αποφάσεων μιας μικρής ομάδας μεγαλοτραπεζιτών και ανθρώπων της απολύτου εμπιστοσύνης της χρηματιστικής ολιγαρχίας, οι οποίοι τοποθετούνται από τις κυβερνήσεις, αλλά σε καμιά περίπτωση δεν υπόκεινται σε κάποιο κοινοβουλευτικό έλεγχο. Υπενθυμίζεται ότι η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα εδρεύει στη δυτικογερμανική πόλη Φρανκφούρτη και πρόεδρός της είναι ο Ολλανδός Ντούιζενμπεργκ, γνωστός φίλος της Γερμανικής Τράπεζας και των εκπροσώπων της χρηματιστικής ολιγαρχίας της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας.

Ολα αυτά σημαίνουν ότι η νομισματική πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης θα καθορίζεται αποκλειστικά και μόνο από τα συμφέροντα της παγκόσμιας χρηματιστικής ολιγαρχίας, των μεγαλοτραπεζιτών και μεγαλοκαιροσκόπων... Η πολιτική απασχόλησης, η καταπολέμηση της μαζικής ανεργίας και γενικά η βελτίωση του βιοτικού επιπέδου των εργαζομένων θα ερμηνεύονται μόνο σαν "κόστος" των μεγαλοχρηματιστών και του μεγάλου κεφαλαίου γενικότερα...

Ταυτόχρονα, θα πρέπει ιδιαίτερα να υπογραμμιστεί το γεγονός ότι κατά τη διάρκεια των προετοιμασιών για το ΕΥΡΩ, σ' όλα ανεξαιρέτως τα κράτη - μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης, οι επιχορηγήσεις για την κοινωνική ασφάλεια, την υγειονομική περίθαλψη, την παιδεία και τον πολιτισμό έχουν αισθητά μειωθεί. Παράλληλα, η πίεση πάνω στους μισθούς συνεχίζεται όλο και πιο ασφυκτικά... Νομικές κατακτήσεις σχετικά με τη διασφάλιση των θέσεων εργασίας και την κοινωνική πρόνοια έχουν σχεδόν καταργηθεί, στο όνομα της διαβόητης "ανταγωνιστικής ικανότητας", και στη θέση τους προωθήθηκε η θέση της "απορύθμισης"...

Αυτή η τάση, λοιπόν, με την καθιέρωση του ενιαίου ευρωπαϊκού νομίσματος, όχι μόνο θα συνεχιστεί, αλλά, κατά την άποψη ακόμα και αστών ειδικών, θα επιταχυνθεί περισσότερο, γεγονός που θα έχει επώδυνες συνέπειες στα πραγματικά εισοδήματα των εργαζομένων, με αποτέλεσμα το βιοτικό τους επίπεδο να χειροτερεύει όλο και περισσότερο... Γιατί, αυτό που στην πραγματικότητα ευνοεί το ΕΥΡΩ είναι οι διαδικασίες μεταφοράς μεγάλων χρηματικών ποσών με κεντρικό στόχο την αγορά και πώληση επιχειρήσεων, τις συνενώσεις τους, οι οποίες, ας σημειωθεί, κατά τη διάρκεια του προηγούμενου χρόνου,επιταχύνθηκαν πάρα πολύ. Αυτό στην πράξη σημαίνει την πάρα πέρα ραγδαία συγκέντρωση και συγκεντροποίηση του κεφαλαίου και της παραγωγής... Το γεγονός αυτό έχει αποτέλεσμα να δημιουργούνται νέοι ισχυρότεροι οικονομικοί γίγαντες, οι οποίοι όλο και περισσότερο απλώνουν τα ιμπεριαλιστικά τους πλοκάμια σε παγκόσμια κλίμακα... Επίσης, με τον τρόπο αυτό, το ΕΥΡΩ ενθαρρύνει ακόμα πιο πολύ τον ανταγωνισμό μεταξύ των μεγάλων οικονομικών συγκροτημάτων και κατά συνέπεια τη διαδικασία της πάρα πέρα συγκέντρωσης και μετάθεσης της παραγωγής σε χώρες, όπου η αγορά εργασίας είναι πάρα πολύ φθηνή.

Το τελευταίο διάστημα, γίνεται πάρα πολύς λόγος, πως η εισαγωγή του ΕΥΡΩ θα πρέπει να ολοκληρωθεί με μια "ευρωπαϊκή πολιτική απασχόλησης", προκειμένου με τον τρόπο αυτό να διαμορφωθεί μια "κοινωνική Ευρώπη". Δικαιολογημένα, όμως, αναρωτιέται κανείς: Από πού θα έρθουν οι πολυπόθητες νέες θέσεις εργασίας, όταν από τη μια πλευρά, τα κράτη υποχρεώνονται να περιορίζουν δραστικά τις δημόσιες δαπάνες και από την άλλη, με την καθιέρωση του ενιαίου ευρωπαϊκού νομίσματος, προωθούνται οι διαδικασίες συγκέντρωσης της παραγωγής, οι οποίες ως άμεσο αρνητικό αποτέλεσμα έχουν τη σημαντική μείωση του αριθμού του εργαζόμενου προσωπικού, άρα την όξυνση του κοινωνικού φαινομένου της μαζικής ανεργίας. Με άλλα λόγια, πρόκειται, δηλαδή, για μια "κοινωνική Ευρώπη" με τη συνεχιζόμενη καταλήστευση των κοινωνικών κατακτήσεων της εργατικής τάξης και των άλλων εργαζομένων, με τη συνεχιζόμενη δραματική αύξηση της ανεργίας και της κοινωνικής περιθωριοποίησης εκατομμυρίων και εκατομμυρίων ανθρώπων, νέων κυρίως σε ηλικία.

Παράλληλα, δε θα πρέπει κανείς να ξεχνά ότι, με την καθιέρωση του ΕΥΡΩ, επιδιώκονται πολιτικοί στόχοι, για τους οποίους θα κληθούν να πληρώσουν πολύ ακριβά οι λαοί των χωρών - μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Πριν απ' όλα, με τη γερμανική προεδρία κατά τη διάρκεια του πρώτου εξαμήνου αυτού του χρόνου, ταυτόχρονα με τις διαδικασίες ολοκληρωτικής καθιέρωσης του ενιαίου ευρωπαϊκού νομίσματος, θα επιδιωχτεί η πάρα πέρα επέκταση των αυτόνομων στρατιωτικών δομών της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ενωσης, η ενίσχυση της Ευρωπαϊκής Αστυνομίας, καθώς και οι διαδικασίες της προς ανατολάς διεύρυνσης της ίδιας της ΕΕ. Κεντρικός στόχος, λοιπόν, παραμένει η δημιουργία μιας "Μεγάλης Ευρώπης" κάτω από την ηγεσία των Γερμανών ιμπεριαλιστών, οι οποίοι με την καθιέρωση του ΕΥΡΩ αποσκοπούν στη χαλιναγώγηση του δολαρίου και στη συνέχεια να κατακτήσουν την ίδια θέση με τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής.

Ετσι, λοιπόν, το ενιαίο ευρωπαϊκό νόμισμα δεν πρόκειται να φέρει ούτε νέες θέσεις εργασίας και, πολύ περισσότερο, καμιά βελτίωση της οικονομικής και κοινωνικής θέσης των εργαζομένων στις χώρες - μέλη της ΕΕ. Κατά συνέπεια και στη διάρκεια του 1999, ενόψει και των επικείμενων ευρωεκλογών, αναμένονται νέοι πιο δυναμωμένοι αγώνες των εργαζομένων ενάντια στην ιμπεριαλιστική Ευρώπη.

Ν. Η. - Η.