Οι Κασσάνδρες που εμφανίστηκαν, όλες μαζί, την περασμένη βδομάδα και προφήτεψαν ελληνοτουρκικό πόλεμο, προετοιμάζουν το έδαφος για την εκδήλωση των πρωτοβουλιών που στόχο έχουν τη συνολική ρύθμιση του σκηνικού στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο, αρχής γενομένης από το Κυπριακό.

Η δημόσια κινδυνολογία από τους υπουργούς Εξωτερικών των ΗΠΑ και της Βρετανίας, τον υπουργό Αμυνας των ΗΠΑ και τον Ρ. Χόλμπρουκ, οι οποίοι ταυτόχρονα μίλησαν για τη μεγάλη πιθανότητα ενός ελληνοτουρκικού πολέμου, συνοδεύτηκε και από μηνύματα της Ουάσιγκτον σύμφωνα με τα οποία η κατάσταση στην Τουρκία είναι ανεξέλεγκτη και οι ΗΠΑ δεν είναι σε θέση να συγκρατήσουν την Αγκυρα αν στραφεί κατά της Ελλάδας.

Ολα αυτά, προφανώς, συνθέτουν το περιβάλλον των πιέσεων στο οποίο κινείται η ελληνική διπλωματία, όμως δεν περιγράφουν απόλυτα την πραγματικότητα η οποία διαμορφώνεται ενόψει των αμερικανικών πρωτοβουλιών για το Κυπριακό και τα ελληνοτουρκικά. Για την αποτύπωση αυτής της πραγματικότητας θα πρέπει να ληφθεί υπόψη και μια ακόμη παράμετρος: Το εσωτερικό, για την ακρίβεια το ενδοκυβερνητικό παιχνίδι που συνεχίζεται με αμείωτη ένταση στην Αθήνα.

Οι πτυχές των ενδοκυβερνητικών τριβών είναι πολλές. Μια άκρως ενδιαφέρουσα από αυτές, είναι ο "αγώνας" για την ανάδειξη του "προνομιακού" και "αποκλειστικού" συνομιλητή με την Ουάσιγκτον. Και το παιχνίδι αυτό παίζεται ανάμεσα στον πρωθυπουργό και τον υπουργό Εξωτερικών.

Στο παιχνίδι αυτό αποδίδουν παράγοντες του υπουργείου Εξωτερικών τη δεκαήμερη εκδρομή του Θ. Πάγκαλου στην Απω Ανατολή, ακριβώς τη στιγμή που θα βρεθεί στην Ευρώπη για έκτακτη Σύνοδο των υπουργών Εξωτερικών του ΝΑΤΟ η νέα υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Μ. Ολμπράιτ. Ο Θ. Πάγκαλος, όπως υποστηρίζουν πηγές του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών, επιθυμεί η συνάντησή του με την Αμερικανίδα ομόλογό του να έχει το κύρος μιας επίσημης επίσκεψης στην Ουάσιγκτον, για την οποία το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών αγωνίζεται να εξασφαλίσει ημερομηνίες μέσα στον επόμενο μήνα. Αν σε όλα αυτά προστεθεί και η αποτυχημένη προσπάθεια του πρωθυπουργού Κ. Σημίτη να εξασφαλίσει συνάντηση με τον Μπ. Κλίντον, τότε γίνεται αντιληπτός ο διαγκωνισμός Σημίτη - Πάγκαλου για την εξασφάλιση του "τίτλου" του προνομιακού συνομιλητή με τους Αμερικάνους.

Ο ενδοκυβερνητικός αυτός διαγκωνισμός, αποκτά πρόσθετο ενδιαφέρον καθώς η Ουάσιγκτον παρακολουθεί με μεγάλη προσοχή τις ισορροπίες που διαμορφώνονται στο ελληνικό πολιτικό σκηνικό. Συνέπεια αυτής της παρατήρησης, όπως υποστηρίζουν διπλωματικοί κύκλοι, αποτελεί η απροθυμία του Λευκού Οίκου να ικανοποιήσει την επιθυμία του πρωθυπουργού - όπως αυτή άκομψα εκφράστηκε από τον υπουργό Τύπου Δ. Ρέππα, ο οποίος προανήγγειλε επίσκεψη του πρωθυπουργού στην Ουάσιγκτον για να διαψευστεί αμέσως από τον Λ. Οίκο - να συναντήσει τον Αμερικανό Πρόεδρο. Η Ουάσιγκτον εκτιμά, πως ο Ελληνας πρωθυπουργός δεν έχει τη δυνατότητα να προωθήσει τις αμερικανικές προτάσεις για το Κυπριακό και τα ελληνοτουρκικά εξαιτίας των εσωκομματικών του αντιπάλων. Αυτός είναι, λοιπόν, και ένας από τους λόγους της κινδυνολογίας των τελευταίων ημερών, η οποία έχει σαν στόχο τη δημιουργία κλίματος για την προώθηση των ιδεών της Ουάσιγκτον.

Ανεξάρτητα από το ποιος τελικά θα αποκτήσει την εμπιστοσύνη της Ουάσιγκτον, ένα πρέπει να θεωρείται δεδομένο. Οτι θα αναλάβει την υποχρέωση να προωθήσει την προτεινόμενη διαδικασία διευθέτησης στο Κυπριακό και τα ελληνοτουρκικά.

Τα πρώτα βήματα προς αυτή την κατεύθυνση είναι, άλλωστε, γνωστά και επί της ουσίας δεν αμφισβητούνται ούτε από τον πρωθυπουργό, ούτε από τον υπουργό Εξωτερικών: Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης στην Κύπρο και το Αιγαίο και η έναρξη απευθείας συνομιλιών, πρώτα για το Κυπριακό μεταξύ Κληρίδη και Ντενκτάς και έπειτα για τα ελληνοτουρκικά σε ανώτερο πολιτικό επίπεδο.