Πολύ βιάστηκε η κυβέρνηση και ο Γ. Αρσένης να ξεμπερδέψει με τον πρωτοφανή αγώνα των μαθητών που συντάραξε επί τρεις μήνες την ελληνική κοινωνία και έφερε με επιτακτικό τρόπο στο προσκήνιο τα καυτά προβλήματα της Παιδείας, αποκαλύπτοντας ταυτόχρονα τον βαθιά ταξικό χαρακτήρα της κυβερνητικής μεταρρύθμισης.

"Ξεχνάει" όμως ότι δεν έχουν "αναπληρωθεί" και εκπληρωθεί τα όνειρα και οι στόχοι των δεκάδων χιλιάδων μαθητών, γονέων, εκπαιδευτικών για μια σύγχρονη ολόπλευρη μόρφωση χωρίς ταξικούς φραγμούς, για πραγματικά δημόσια και δωρεάν παιδεία. "Ξεχνάει" ότι η αντιδραστική μεταρρύθμιση - λαιμητόμος έχει χρεοκοπήσει στη συνείδηση της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού. "Ξεχνάει" ότι δεν μπορεί να "ρυθμίζει" τα θέματα της Παιδείας χωρίς να πάρει υπόψη του τα αιτήματα της μαθητικής εξέγερσης και του παλλαϊκού μετώπου που συγκροτήθηκε για την Παιδεία. "Ξεχνάει" ότι δεν κάνει μόνος του "παιχνίδι", έστω και αν εμφανίζεται ως "ο κυρίαρχος του παιχνιδιού". Πολύ περισσότερο "ξεχνάει" ότι αυτός ο νόμος δεν μπορεί να εφαρμοστεί όπως είναι, μετά τα όσα προηγήθηκαν. Γι' αυτό δεν πρέπει να έχει καμία αυταπάτη, όσο και αν έχει αναγορεύσει ως "θεϊκή" εντολή την "εφαρμογή του νόμου", διά πυρός και σιδήρου, με βία και τρομοκρατία.

Πολύ βιάστηκε, επίσης, ο Γ. Αρσένης να θριαμβολογήσει και να εμφανιστεί ως "νικητής" στην αναμέτρηση με το μαθητικό κίνημα. Είναι ολοφάνερο ότι η κυβέρνηση Σημίτη θέλει να περάσει στην "κοινή γνώμη" το μήνυμα ότι καμία δύναμη, κανένα κίνημα δεν μπορεί να αντισταθεί στην αντιλαϊκή της επέλαση και την αδιαλλαξία της, ώστε να σπείρει την ηττοπάθεια και τη μοιρολατρία στις λαϊκές μάζες. Είτε θέλει όμως είτε όχι αυτή τη φορά δεν τα κατάφερε. Είτε το θέλει είτε όχι αυτή τη φορά βγήκε ολοφάνερα ηττημένη και με βαριά τραύματα από τον πόλεμο με τους μαθητές, οι οποίοι κατόρθωσαν να δώσουν με επιτυχία υπέροχα μαθήματα αγώνα και ζωής. Οι "αγανακτισμένοι γονείς", οι προβοκάτορες, οι καταστροφές των σχολείων, τα "επεισόδια", και "οι θεοί και δαίμονες" που επιστρατεύτηκαν για να τσακίσουν το μαθητικό κίνημα, έσπασαν τα μούτρα τους και ηττήθηκαν κατά κράτος μπροστά στο δίκιο και τα φωτεινά πρόσωπα των 16άρηδων.

Ο αγώνας συνεχίζεται μέχρι τα όνειρα και οι αγώνες "να πάρουν εκδίκηση". Τίποτα δεν είναι όπως πριν τρεις μήνες, τίποτα δεν έχει "τελειώσει". Το επόμενο ραντεβού έχει ήδη καθοριστεί. Την Παρασκευή στο Σύνταγμα. Η αδιαλλαξία της κυβέρνησης Σημίτη θα πάρει την απάντηση που της χρειάζεται. Και βέβαια δεν πρόκειται για το "κύκνειο άσμα" της μαθητικής εξέγερσης, όπως σπεύδουν να προεξοφλήσουν οι καλοπληρωμένοι κονδυλοφόροι, αλλά για ένα ακόμα σταθμό στον αγώνα για τη νίκη.