Η προκλητική εμμονή της κυβέρνησης στην εφαρμογή της διάτρητης "μεταρρύθμισης", παρά τα πρωτοφανή ποσοστά λαϊκής δυσαρέσκειας και κατακραυγής που συγκεντρώνει, δεν είναι ανεξήγητη. Καταμαρτυρεί την αδιαφορία της στις λαϊκές ανάγκες, την απόλυτη προσήλωσή της στην αντιδραστική αναδιάρθρωση που προωθεί η διεθνής ολιγαρχία, ταυτόχρονα στην εκπαίδευση και την εργασία, με μοχλό το Διευθυντήριο των Βρυξελλών. Σχετίζεται με την προσπάθειά της να διατηρήσει, με τον αυταρχισμό και τη βία, αν χρειαστεί, την εμπιστοσύνη των μεγάλων συμφερόντων που υπηρετεί. Να δώσει εχέγγυα σταθερού και αποτελεσματικού διεκπεραιωτή των άμεσων, αλλά και μακροπρόθεσμων, επιδιώξεών τους με την υπονόμευση, την αμφισβήτηση και το τσάκισμα της αποτελεσματικότητας της λαϊκής πάλης.

Η ζωή όμως, κόντρα στις επιδιώξεις αυτές, καταξιώνει τον αγώνα των μαθητών. Επιβεβαιώνει τον αναντικατάστατο και πρωτοποριακό το ρόλο της ΚΝΕ στο κίνημα της νεολαίας, την πίστη του ΚΚΕ στην αξία της λαϊκής αυτενέργειας, της συνειδητής παρέμβασης και οργανωμένης πάλης, σε αντίθεση με το συντηρητικό μονόδρομο και τις λογικές του συμβιβασμού, της ηττοπάθειας και της υποταγής.

Το κίνημά της δεν είναι μόνο το μεγαλύτερο μαθητικό κίνημα που αναπτύχθηκε ποτέ στη χώρα μας. Μαζί του φέρνει νέα ποιοτικά, προωθητικά χαρακτηριστικά, εγγύηση για τη συνέχεια και το νικηφόρο αποτέλεσμά του. Δίπλα στην ενότητα, τη μαζικότητα, το συντονισμό του, την οργάνωση και την περιφρούρησή του από κάθε είδους επιθέσεις, ωριμάζει, με άξονα τα αιτήματά του, η πλατιά λαϊκή αγωνιστική συμπαράταξη που θα δώσει το αποφασιστικό χτύπημα στους μύθους της κυβερνητικής παντοδυναμίας και του "ανώφελου" της λαϊκής πάλης.

Οι μαθητές απέδειξαν όλο αυτό το διάστημα ότι υποκινητής της οργής και του μαζικού αγώνα τους είναι ο αντιδραστικός χαρακτήρας της "μεταρρύθμισης". Που αγνοεί τις ανάγκες τους, αναπαράγει και οξύνει τους ταξικούς φραγμούς, υποβαθμίζει τη μόρφωσή τους και διευρύνει την ιδιωτικοποίηση - εμπορευματοποίηση της εκπαίδευσης. Ανέδειξαν ότι μέσα απ' αυτήν υπονομεύονται όχι μόνο τα άμεσα μορφωτικά δικαιώματά τους, αλλά συνολικότερα η προοπτική της ζωής τους.

Γιατί, πέρα απ' το σχολειό, στο σπίτι και τον κοινωνικό της περίγυρο, η νεολαία βιώνει ήδη την ανασφάλεια και την εργασιακή περιπλάνηση στην καπιταλιστική κοινωνία της ανεργίας, της λιτότητας, του αδιέξοδου ανταγωνισμού, της εκμετάλλευσης. Γι' αυτό, ζητά γνώση και όχι απόγνωση. Στο σύνθημά της "δεν είναι τα βιβλία, δεν είναι οι βαθμοί, είναι που μας τρώνε όλη τη ζωή", καταγράφει τη θέλησή της να μη συμβιβαστεί με το σχολειό που τη διώχνει και της απαγορεύει τη μόρφωση. Να μη "συναινέσει" στον κόσμο της αβεβαιότητας, της στυγνής εκμετάλλευσης και υποταγής που της ετοιμάζουν.

Η νίκη θα είναι σίγουρα δική τους, γιατί κανένας υπουργός, καμιά κυβέρνηση, καμιά δύναμη, δεν μπορεί να αντισταθεί στη φυσική πορεία των πραγμάτων προς τα μπρος. Γιατί, το κίνημα αυτό δε διεκδικεί μόνο να καταργήσει τους άθλιους και ταξικούς νόμους 2525/97 και 2640/98, αλλά όλο το χάλι της εκπαίδευσης. Να γκρεμίσει το παλιό φέρνοντας το καινούριο.

Στους στόχους και τα αιτήματά του εγγράφει την απαίτηση της εποχής και του νέου αιώνα που έρχεται:

Να αποκτήσουν όλοι οι άνθρωποι περισσότερη και καλύτερη μόρφωση από τις προηγούμενες γενιές και όχι χειρότερη και για λιγότερους, όπως υπαγορεύουν τα μονοπωλιακά συμφέροντα, για να αυξήσουν τα κέρδη και να ασφαλίσουν την εξουσία τους.

Να μορφωθούν άνθρωποι που να μπορούν να σκέφτονται, να αισθάνονται και να τολμούν ν' αμφισβητούν τη μίζερη ζωή, που άλλοι σχεδιάζουν για λογαριασμό τους.

Σ' αυτό κυρίως κρίνεται και καταξιώνεται σήμερα ο αγώνας, η κοινωνική προσφορά των εκπαιδευτικών και ο αναντικατάστατος ρόλος του εργατικού κινήματος. Εδώ εκδηλώνεται η ουσία της αντιπαράθεσης με την κυβερνητική πολιτική.

Μπροστά στο αίτημα της δωδεκάχρονης υποχρεωτικής γενικής μόρφωσης για όλους, η κυβέρνηση στέκεται εντυπωσιακά σιωπηλή και αμήχανη και όλη η παπαγαλίστικη φλυαρία της, για τη δήθεν "κοινωνία της γνώσης και της πληροφόρησης", καταρρέει.

Τα άλλα πολιτικά κόμματα υποβάθμισαν και αγνόησαν τα δίκαια αιτήματα των μαθητών. Ανέδειξαν σε κυρίαρχο πρόβλημα την έλλειψη δήθεν του διαλόγου, της συναίνεσης. Προσπάθησαν με μέτρα - μπαλώματα να αφήσουν στο απυρόβλητο τον βαθύτερο ταξικό πυρήνα της εκπαιδευτικής πολιτικής της κυβέρνησης. Απέκρυψαν το βασικό οργανωτή και καθοδηγητή της "μεταρρύθμισης", που είναι η Ευρωπαϊκή Ενωση (ΕΕ) και οι οδηγίες της. Η "φιλία" και η συμπαράσταση της ΝΔ στους μαθητές κράτησε μόνο όσο τους θεωρούσε ακίνδυνους. Στην κρίσιμη στιγμή στήριξε την κυβέρνηση, καταδίκασε ως απαράδεκτο τον αγώνα τους. Ούτε βέβαια μπορούν να δώσουν ουσιαστική απάντηση στις απαιτήσεις των μαθητών οι αυταπάτες που σπέρνουν ο ΣΥΝ και τα κόμματα που ορκίζονται στο μονόδρομο της Ευρωπαϊκής Ενωσης (ΕΕ) ή διστάζουν να συγκρουστούν με τις αναδιαρθρώσεις που επιβάλλει.

Μονόδρομος είναι η ανάπτυξη όχι μόνο ενός πανεκπαιδευτικού, αλλά ενός παλλαϊκού μετώπου για την Παιδεία μέσα από το συντονισμό των επιμέρους τμημάτων του λαϊκού κινήματος, των μαθητών, των φοιτητών, των γονιών, των εκπαιδευτικών και κυρίως του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος.

Είναι η πλατιά λαϊκή συμπαράταξη που, μαζί με την αναδιοργάνωση της Παιδείας, θα διεκδικεί την αναγκαία νέα οργάνωση όλης της κοινωνίας, σε σύγκρουση με την πολιτική και την εξουσία των μονοπωλίων. Για μια λαϊκή εξουσία που θα ανταποκρίνεται στις σύγχρονες απαιτήσεις του λαού και της νεολαίας, στις κοινωνικές ανάγκες που οι αντικειμενικές υλικές προϋποθέσεις γεννούν.

Σ' αυτόν το δρόμο του αγώνα το ΚΚΕ και η ΚΝΕ, με αισιοδοξία, θα συνεχίσουν και θα εντείνουν τις προσπάθειές τους, για να βγει πιο δυναμικά ο λαός δημιουργός στο προσκήνιο της κοινωνικής και πολιτικής ζωής, να σφραγίζει τις εξελίξεις.

15 Φλεβάρη 1999

Η ΚΕ του ΚΚΕ