Συνεχίζουμε τη δημοσίευση των παρεμβάσεων που έγιναν από τους παρευρισκόμενους στην Ημερίδα, που πρόσφατα διοργάνωσε η ΚΕ του ΚΚΕ για τα Σώματα Ασφαλείας. Σήμερα παραθέτουμε αναλυτικά αποσπάσματα από τις πολύ ενδιαφέρουσες παρεμβάσεις του κ. Ν. Ζαγανά,ανθυποπυραγού του Πυροσβεστικού Σώματος εν αποστρατεία και του κ. Παπανεοφύτου,επίκουρου καθηγητή του Παντείου Πανεπιστημίου.

Παίρνοντας το λόγο ο κ. Ζαγανάς Νίκος,ανθυποπυραγός του Πυροσβεστικού Σώματος εν αποστρατεία, τόνισε, μεταξύ άλλων, τα παρακάτω:

"Η πρωτοβουλία του ΚΚΕ για διοργάνωση ημερίδας στα Σώματα Ασφαλείας, κρίνεται ιδιαίτερα σημαντική γι' αυτή την περίοδο. Με την παρέμβαση αυτή, θα ήθελα να σταθώ σε βασικά θέματα που αφορούν την κοινωνική αποστολή του Πυροσβεστικού Σώματος και τη στρατιωτικοποίηση που του επιβάλλεται, με την υπαγωγή του στο Υπουργείο Δημόσιας Τάξης και το χαρακτηρισμό του σαν Σώμα Ασφαλείας, καθώς και τους λόγους που σήμερα διατηρείται αυτό.

Αρχικά πρέπει να κάνω γνωστό πως οι υπάλληλοι του Πυροσβεστικού Σώματος, είναι μόνιμοι πολιτικοί δημόσιοι υπάλληλοι, με αποφάσεις του Συμβουλίου Επικρατείας.

Από το 1988 η Πυροσβεστική Υπηρεσία έχει νόμιμη συνδικαλιστική δράση με τον νόμο 1264/1982. Το Πυροσβεστικό Σώμα με τον ιδρυτικό νόμο 4661/1993 έχει προορισμό την ασφάλεια και την προστασία της ζωής και περιουσίας των πολιτών από τους κινδύνους των πυρκαγιών και θεομηνιών. Είναι βασικό αυτό.Αναλυτικότερα έχει κοινωνική προσφορά στη λήψη και επιβολή προληπτικών μέτρων, στη ρύθμιση θεμάτων πυροπροστασίας, στην πολιτική προστασία της χώρας, αφού αποτελεί βασικό κορμό της, στην πολιτική σχεδίαση έκτακτης ανάγκης, στην παροχή βοήθειας (διάσωση, εγκλωβισμούς κλπ.), στην περιφρούρηση της περιουσίας των ιδιωτών μετά την πυρκαγιά, ώσπου να έρθουν αστυνομικές δυνάμεις ή οι ιδιοκτήτες, στην ποινική δίωξη για εγκλήματα εμπρησμού, στην εκπαίδευση ενημέρωση του προσωπικού επιχειρήσεων - ιδρυμάτων κλπ.

Αναφέρομαι αναλυτικά σ' αυτά τα καθήκοντα και θέλω να σταθούμε σε δυο σημεία. Ενώ πολλά από αυτά τα καθήκοντα προστέθηκαν τα τελευταία χρόνια αυξάνοντας τις ανάγκες σε προσωπικό και μέσα για την εκπλήρωσή τους, η οργανική δύναμη παρέμεινε στο επίπεδο του 1950 και πλέον.

Και ενώ υπήρχαν ελλείψεις σε ποσοστό 20% η κυβέρνηση προχώρησε, πέρσι, στην ανάθεση και του αντικειμένου της δασοπυρόσβεσης στο Πυροσβεστικό Σώμα. Αυτή η ανάθεση και μάλιστα εσπευσμένα και μάλιστα χωρίς απαραίτητο χρονοδιάγραμμα εφαρμογής, δημιούργησε πολλαπλά προβλήματα, με σοβαρές αρνητικές συνέπειες.

Η έλλειψη του απαραίτητου προσωπικού ειδικής εκπαίδευσης, η μη επαρκής γνώση του χώρου, η ανεπαρκής υλικοτεχνική υποδομή και άλλα, μετέτρεψαν σε κόλαση το ωράριο και τις εργασιακές συνθήκες των πυροσβεστών με τα γνωστά αποτελέσματα.

Συνέπεια όλων αυτών ήταν ο κλάδος να θρηνήσει τρία άτομα. Τα κλιμάκια δε διαθέτουν το απαραίτητο προσωπικό κι ούτε βέβαια κάλυψαν όλα τα μέρη της Ελλάδας. Από τα προβλεπόμενα κλιμάκια λειτούργησαν περίπου τα μισά και χωρίς υποδομή, χωρίς χώρους να στεγαστούν, για διαβίωση κλπ.

Αυτή η κατάσταση δεν έχει επιπτώσεις μόνο στο προσωπικό, αλλά έβαλε και σε κίνδυνο τα αστικά κέντρα την ίδια περίοδο, μιας και οι σταθμοί λειτουργούσαν με τρία και τέσσερα άτομα, από όσο ξέρω από τη Λαμία.

Η ουσιαστική διάλυση της Δασικής Υπηρεσίας και η όπως-όπως ανάθεση της δασοπυρόσβεσης στο Πυροσβεστικό Σώμα, αποτελούν μέρος της αντιδραστικής πολιτικής της κυβέρνησης κατά τη γνώμη μου. Μ' αυτές τις συνθήκες οι ηρωικές προσπάθειες των πυροσβεστών δεν αρκούν.

Η επερχόμενη νέα αντιπυρική περίοδος δεν πρέπει να ξαναμεταβληθεί σε κόλαση για τους εργαζόμενους. Απαιτείται το δυνάμωμα του αγώνα για τη δημιουργία του ενιαίου φορέα δασοπροστασίας και ο εξοπλισμός του με τα απαραίτητα μέσα και προσωπικό. Δεν έχω χρόνο ν' αναλύσω τι εννοούμε εμείς, πιθανόν η Δασική Υπηρεσία να εννοεί κάτι άλλο από αυτό που εννοούσαμε εμείς, γιατί από το '85 συζητάμε αυτό τον ενιαίο φορέα.

Παρ' όλη την κοινωνική φύση της αποστολής του Πυροσβεστικού Σώματος, η κυβέρνηση συνεχίζει να διατηρεί τη στρατιωτικοποίηση και την ένταξή του στα Σώματα Ασφαλείας, που πραγματικά αποτελεί τροχοπέδη για τα δικαιώματα των εργαζομένων και τη βελτίωση της προσφοράς του Σώματος.

Η στέρηση δημοκρατικών και εργασιακών δικαιωμάτων, στηρίζει το καθεστώς της στρατιωτικοποίησης. Τι σχέση έχει και πώς υπηρετείται αυτή η κοινωνική προσφορά των εργαζομένων μέσα από αυτό το καθεστώς;

Γιατί η κυβέρνηση δεν απαλλάσσει το Πυροσβεστικό Σώμα, από τα Σώματα Ασφαλείας και τη στρατιωτικοποίησή του, που αποτελεί βαρίδι για τον κλάδο; Η κυβέρνηση θέλει να εντάσσει το Πυροσβεστικό Σώμα στην ίδια κατεύθυνση, που στρέφει συνολικά τα Σώματα Ασφαλείας, στην καταστολή του λαϊκών κινητοποιήσεων.

Διατηρεί ακλόνητο το νομοθετικό πλαίσιο που το κατοχυρώνει με τον νόμο 4226/1964 περί συστάσεως του Υπουργείου Δημοσίας Τάξεως, τον αναγκαστικό νόμο 360/1968 Α9 που μας ενέτασσε στα Σώματα Ασφαλείας και με τον νόμο 1481/1994 ο Οργανισμός Υπουργείου Δημοσίας Τάξης.

Το Πυροσβεστικό Σώμα υπάγεται στο Υπουργείο Δημόσιας Τάξης σαν αυτοτελές Σώμα Ασφαλείας και με μία από τις αρμοδιότητες και τη διατήρηση της δημόσιας τάξης. Το Προεδρικό Διάταγμα 210/1992 άρθρο 1 παράγραφος 2, περίπτωση Η προβλέπει την ενίσχυση από το Πυροσβεστικό Σώμα της ΕΛΑΣ και του στρατού, εφόσον ζητηθεί για την αντιμετώπιση εκτάκτων περιστατικών.

Αλλο Προεδρικό Διάταγμα 397/1998 που τροποποιεί την παραπάνω περίπτωση Η, προσθέτει ότι στην αντιμετώπιση εκτάκτων περιστατικών τη φράση που έχει σχέση με την αποστολή του Πυροσβεστικού Σώματος, δε γίνεται ευκρινές αυτό.Η παραπάνω τροποποίηση, όπως είναι χωρίς ουσία και περιεχόμενο, διατηρείται η αρμοδιότητα στην αποστολή του Πυροσβεστικού Σώματος, στη διατήρηση της δημόσιας τάξης. Ετσι παραμένει στα καθήκοντα του Πυροσβεστικού Σώματος, η καταστολή συγκεντρώσεων, διαμαρτυρίας, πορειών και γενικότερων λαϊκών διεκδικήσεων που διασαλεύουν τη δημόσια τάξη και ασφάλεια κι έχουν το χαρακτήρα της αντιμετώπισης εκτάκτου περιστατικού.

Δείτε για παράδειγμα, την καταστολή των κινητοποιήσεων στον Πειραιά, Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας, στη Ζώνη. Την εντολή για την κίνηση οχημάτων της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας, κατάλληλων για την καταστολή στις διαδηλώσεις στις αγροτικές κινητοποιήσεις.

Αλλά και την πρόσφατη κλήση της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας στην Αρτα, ν' ανοίξει με διαρρηκτικά εργαλεία τα σχολεία που βρίσκονταν σε κατάληψη. Αυτή λοιπόν είναι η αποστολή του Πυροσβεστικού Σώματος, σύμφωνα με το Προεδρικό Διάταγμα 397/1998; Που, προσέξτε, έχει εφαρμογή από τις 27.11.1998. Αυτά αποτελούν δείγματα γραφής της κυβέρνησης, για το πώς αντιλαμβάνεται τον εκδημοκρατισμό των θεσμών.

Το συνδικαλιστικό κίνημα, αλλά και όλοι οι υπάλληλοι του Πυροσβεστικού Σώματος, έχουν πάγιο αίτημα εδώ και χρόνια την αποκατάσταση της κοινωνικής αποστολής του Πυροσβεστικού Σώματος. Αυτή μπορεί να γίνει μόνο με τον αποχαρακτηρισμό του Πυροσβεστικού Σώματος από τα Σώματα Ασφαλείας, με την αποστρατιωτικοποίηση, τον εκδημοκρατισμό και την υπαγωγή του στην αρμοδιότητα του Υπουργείου Εσωτερικών.

Οι πυροσβέστες αρνούνται να παίξουν το ρόλο του κατασταλτικού οργάνου εξουσίας. Εκσυγχρονισμός δε σημαίνει πισωγύρισμα. Σημαίνει εκδημοκρατισμός του θεσμικού πλαισίου, σημαίνει προστασία του πυροσβέστη και εφαρμογή της υγιεινής και ασφάλειας των εργαζομένων.

Σημαίνει αποστρατιωτικοποίηση του ΠΣ, αξιοκρατικές κρίσεις και προαγωγές, σημαίνει άμεση κάλυψη της οργανικής δύναμης.

Για το συνδικαλιστικό κίνημα των πυροσβεστών σημαίνει νέους αγώνες για εκδημοκρατισμό, για κατάκτηση πλήρων πολιτικών και συνδικαλιστικών ελευθεριών, που σήμερα τους στερούν το λόγο της ένταξής τους στα Σώματα Ασφαλείας. Σημαίνει κοινή πάλη και αλληλεγγύη με τους εργαζόμενους όλης της χώρας".

Ανεβαίνοντας στο Βήμα ο κ. Παπανεοφύτου,Επίκουρος Καθηγητής του Παντείου Πανεπιστημίου, σημείωσε μεταξύ άλλων:

"Εχω την τύχη να είμαι για αρκετά χρόνια καθηγητής στις σχολές των Αστυνομικών και ιδίως τα τελευταία 4 χρόνια, των δόκιμων αστυφυλάκων στην Αμυγδαλέζα.

Πήγα με πολλή διάθεση ν' ασχοληθώ με μια προσπάθεια που τη λέμε κοινωνικό έργο, ίσως έτσι θέλουμε να μας βολεύει, ίσως σε μια προσπάθεια να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε σε ένα χώρο που μέχρι πρότινος δεν ήταν εύκολα βατός για τους πολίτες.

Εκανα κάποια πειράματα στη διδασκαλία και τα πειράματα βρίσκονταν στο επίπεδο να δούμε με τι διάθεση αυτά τα παιδιά έμπαιναν στις σχολές της Αστυνομίας. Αφού, πλέον, ξεκινούσαν με το ουδέτερο σύστημα των Πανελλήνιων Εξετάσεων.

Και λέω ουδέτερο γιατί καταργήθηκε αν μη τι άλλο το τραγικό φαινόμενο να έχουμε πλέον και μόνον Αστυνομικούς, αυτούς οι οποίοι είχαν κάποια πρόσβαση στην κυβέρνηση ή κάποιους μέσα στο χώρο της Αστυνομίας.

Τώρα μπορούν όλοι από κάθε στρώμα του ελληνικού λαού να ενταχθούν στο χώρο. Ετσι μου μπήκε η ιδέα να σφυγμομετρήσω τους λόγους, για τους οποίους τα παιδιά αυτά βρέθηκαν στο χώρο της Αστυνομίας.

Σε ένα ποσοστό 90%, όπως σήκωναν τα παιδιά τα χέρια τους, αφού τους διαβεβαίωσα ότι αυτό δε θα σήμαινε τίποτα εις βάρος τους, μου είπαν ότι ήρθαν για να εξασφαλίσουν το μεροκάματο. Και αυτό είναι κατανοητό απόλυτα. Ετσι είχα ένα θετικό στοιχείο στα χέρια μου, όπως ήλπιζα, ότι δηλαδή έχωνα κάνω με ένα υλικό, το οποίο είναι έτοιμο να διαπαιδαγωγηθεί σε θετικό επίπεδο, στα πλαίσια των δημοκρατικών θεσμών, αφού πλέον έχει μία δυνατότητα έκφρασης απ' όλα τα κοινωνικά στρώματα.

Μετά από λίγο καιρό που είχα πάρει την πρώτη εικόνα, μιλάω για μια 4ετία πλέον εμπειρίας, άρχισα να θέτω ερωτήματα όποτε προέκυπτε το πρόβλημα λαθών της Αστυνομίας ή αν θέλετε αρνητικών συμπεριφορών, είτε θα την πούμε διαφθορά, είτε γενικότερης πολιτικής του Σώματος, είτε της πολιτικής ηγεσίας του.

Οταν έβαλα το θέμα Ματέι, να μου πουν την άποψή τους, ειλικρινά φοβήθηκα γιατί όλοι εξερράγησαν. Εξερράγησαν για ένα λόγο, γιατί θεώρησαν ότι υποβολιμαία τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης πρόβαλαν μια μορφή εξαθλίωσης που δεν εκφράζει το χώρο των Σωμάτων Ασφαλείας.

Αυτό ήταν μισή αλήθεια βέβαια και μισό ψέμα. Το πρόβλημα ήταν η μαχητικότητα, με την οποία αντέδρασαν και βέβαια προσπάθησα να βρω τα αίτια, γιατί ήταν πολύ νέοι στο χώρο, ακόμη δόκιμοι αστυφύλακες και επομένως δεν είχαν προλάβει να εγκλωβιστούν σε ιδεοληψίες παλαιότερων εποχών.

Ομως πρόλαβαν. Σε διάστημα 2 μηνών πρόλαβαν να γίνουν Αστυφύλακες παλαιού τύπου κ. Γενικέ. Γιατί; Διότι η αντίδραση των αξιωματικών τους, ως φυσική άμυνα θα την έλεγα στο πρόβλημα, μια και εκπροσωπούσαν το επάγγελμά τους, ήταν να τους διαμορφώσουν την εικόνα ότι το μεγάλο πρόβλημα δεν ήταν αυτό που συνέβη στην Αστυνομία, αλλά ο τρόπος που το προέβαλαν τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης.

Και φυσικά το όπλο αυτού που καθημερινά βρίσκεται δίπλα τους και ήτανε οι αξιωματικοί τους, ήταν πολύ πιο ισχυρό από το όπλο ενός δασκάλου που τους έλεγε, κοιτάξτε και την άλλη πλευρά.

Η άλλη πλευρά είναι ότι τα λάθη δεν οφείλονται, ας πούμε, σε έλλειψη ικανότητας με τη γενικότερη έννοια, αλλά σε μια, θα έλεγα, διαμορφωμένη υποδομή αδιαφορίας ως προς τον τρόπο αντιμετώπισης του εγκλήματος.

Εμφανίστηκε η τραγική εικόνα, νομίζω θα μείνει αξέχαστη στα χρονικά της Ελλάδας, να διώκεται ένας εγκληματίας, που, αν θέλετε, δεν είχε ποτέ βάψει τα χέρια του με αίμα ως τότε, από ποιους; Απ' όλη την ηγεσία της ΕΛ.ΑΣ.

Ενα πρόσωπο το οποίο θα λέγαμε δεν ήταν η χειρότερη περίπτωση, προκειμένου να προβληθεί επιτέλους ότι η εικόνα μας είναι πολύ καλύτερη και να δώσουμε και στην τηλεόραση την παρουσία με το κοστούμι. Ο Διοικητής του Σώματος βρέθηκε με κοστούμι να προσπαθεί να συλλάβει υποτίθεται, γιατί ήταν και στην πρώτη γραμμή, τον Ματέι. Ποιος ήταν ο Ματέι; Ηταν η κορυφή του παγόβουνου; Οχι. Ηταν η εικόνα ότι η Αστυνομία τούτη τη φορά τα κατάφερε. Και έλα που ο διάβολος δεν τα έφερε τα πράγματα καλά και δεν τα κατάφερε και έγινε η απόλυτη, θα έλεγα, υποβάθμιση, χειρότερη δεν μπορούσα εγώ να περιμένω τότε.

Αφού είχα αυτή την εικόνα διαμόρφωσα τελικά μια άλλη αντίληψη πως, ό,τι και αν λένε και ό,τι και αν γράφεται και αν γίνεται, αρκεί να μπεις στο χώρο της Σχολής των δοκίμων Αστυφυλάκων ώστε ν' ανατραπεί μια πραγματικότητα.

Βέβαια, υπάρχουν και ορισμένα βασικά προβλήματα και οφείλω να τ' αναφέρω και είναι η ίδια ακριβώς η εκπαιδευτική λειτουργία. Είναι σημαντικό το ότι μπαίνουνε πράγματι από τις Πανελλήνιες Εξετάσεις. Αλλά ξέρετε ποιοι διδάσκουν σ' αυτές τις σχολές τα παιδιά; Επειδή τα χρήματα κ. Γενικέ είναι σε επίπεδο ανειδίκευτου εργάτη, η ανά ώρα διδασκαλία, πέραν της κοινωνικής προσφοράς κάποιου που θα φιλοτιμηθεί - και αυτές είναι σπάνιες οι περιπτώσεις - οι καθηγητές είναι στο 80% απόστρατοι αξιωματικοί, είναι εν ενεργεία αξιωματικοί και το υπόλοιπο 20% δικηγόροι.

Και προσέξτε τώρα, όσον αφορά τα αστυνομικού χαρακτήρα αντικείμενα θεωρώ ότι ίσως είναι καλύτερα να είναι αστυνομικοί, αλλά όχι να διδάξουν Ποινικό Δίκαιο ή Ποινική Δικονομία αστυνομικοί σε επίπεδο ανώτερης σχολής, διότι δεν υπάρχουν, δεν προσφέρονται οι καθηγητές οι αναγνωρισμένοι. Ειδικότερα αυτοί που έχουν τα τυπικά προσόντα δεν προσφέρονται να πάνε να διδάξουν.

Και ξέρετε το πρώτο που ρωτάνε ποιο είναι; Πόσα λεφτά θα πάρουμε; Αυτή είναι μια πραγματικότητα. Οταν φτιάχνω ένα σύστημα με στόχο να έχει ένα επίπεδο ανώτερης εκπαίδευσης και αυτό ουσιαστικά λειτουργεί κυρίως με τους αστυνομικούς, δηλαδή με αξιωματικούς εν ενεργεία, είτε απόστρατους που κουβαλάνε και την ιδεολογία την παλαιότερη και το ιεραρχικό κατεστημένο που εξέφραζαν, αντιλαμβάνεστε πως ουσιαστικά ό,τι ξεκινάμε να φτιάξουμε με το ένα χέρι, το καταστρέφουμε με το άλλο χέρι.

Υπάρχει έλλειψη υποδομής. Μιλάω για την Αμυγδαλέζα που είναι η πιο μεγάλη από τις σχολές που εκπαιδεύουν δοκίμους αστυφύλακες. Δεν έτυχε ως τώρα ίσως να κάνετε μια βόλτα. Κάντε μια βόλτα για να δείτε τις πραγματικές συνθήκες εκεί λειτουργίας των σχολών, γιατί εκφράζει αν θέλετε το 1/3 περίπου των δοκίμων, εκεί εκπαιδεύονται.

Και θα δείτε ότι πράγματι και σε επίπεδο υλικοτεχνικής υποδομής είμαστε σε άθλια κατάσταση. Η εικόνα βέβαια που διαμορφώνεται στους δόκιμους είναι ότι, ε, δεν είμαστε ίσια και όμοια, ναι μεν μας κάνανε ανώτερη σχολή, αλλά θα πρέπει ν' ακολουθεί το πρότυπο, θα το ακούσετε ίσως, "φας, πιεις αστυφύλακας θα βγεις". Δηλαδή 2,5 χρόνια εκπαίδευσης δεν αλλάζουν τίποτα σε σχέση με το παλιό τρίμηνο και αν κάποιος πάει να τους κόψει και βγουν αποτελέσματα αρνητικά τα παιδιά αγριεύουν, γιατί δεν είχανε την εικόνα ότι εδώ θα έχουμε δυσκολίες να περάσουμε τις εξετάσεις.

Τώρα το πιο σωστό θα ήταν να ψάχναμε να κάνουμε προτάσεις, οι οποίες θα ήταν θα έλεγα εποικοδομητικές. Πιστεύω ότι όλες οι προτάσεις δεν έχουν έννοια ν' αναφέρονται. Οταν πραγματικά θέλει το υπουργείο να βελτιώσει πράγματα θα βρει ανθρώπους και τρόπους να τ' αλλάξει.

Αυτό που μένει είναι η πρόθεση και περιμένω από τη νέα ηγεσία αυτή την πρόθεση να την εκφράσει.