Οποιος, όμως, κάνει έναν απολογισμό των εξελίξεων απ' το 1981 και μετά θα πειστεί ότι οι συνέπειες για τη χώρα μας, και ιδιαίτερα για την εργατική τάξη, την αγροτιά, τους εργαζόμενους ήταν βαριές και καταθλιπτικές. Αυτό θα το κάνουμε, χρησιμοποιώντας τα στοιχεία που δίνει η ίδια η κυβέρνηση στην έκδοση του Υπουργείου Εθνικής Οικονομίας με τίτλο: "Η ελληνική οικονομία 1960 - 1997".

Δεύτερον: Το έλλειμμα του εμπορικού ισοζυγίου αυξήθηκε από 4075,8 εκατομ. δολάρια το 1981 σε 16078,6 εκατομ. δολάρια το 1997 (Πίνακας 14Α). δηλαδή περίπου τετραπλασιάστηκε. Ετσι, έχουμε γίνει τρόφιμοι των ταμείων της ΕΕ, για να καλύψουμε τα τεράστια ελλείμματα του εμπορικού ισοζυγίου. Και μη μας παρουσιάζουν ως επιτυχία το γεγονός ότι παίρνουμε λεφτά. Η επιμονή τους σ' αυτό το ζήτημα μάς αναγκάζει να πούμε ότι και ο Ιούδας πήρε λεφτά...

Τρίτον: Η δραχμή υποτιμήθηκε κατά 5 περίπου φορές σε σχέση με το ECU. Δηλαδή από 61,6 δρχ. που ήταν το ECU το έτος 1981 έφτασε στις 308,4 δρχ. το 1997 (Πίνακας 16). Ο πρωθυπουργός, βέβαια, θεωρεί θετικό το γεγονός ότι απ' το 2001 και μετά δε θα μετριέται η υποτίμηση της δραχμής μιας και θα καταργηθεί και θα αντικατασταθεί από το ΕΥΡΩ. Μας θυμίζει το γιατρό που για να πέσει ο πυρετός συνιστά στον ασθενή να σπάσει το θερμόμετρο!

Τέταρτον: Στο δημόσιο χρέος από 27,2% του ΑΕΠ το 1981 έφτασε στα 119,2% το 1997 (Πίνακας 9Β), δηλαδή περίπου τετραπλασιάστηκε.

Πέμπτον: Η ανεργία από 7,4% το 1981 έφτασε στο 10,7% το 1997 (Πίνακας 02). Η πραγματική είναι πολύ μεγαλύτερη μιας και δε μετριούνται οι ξένοι, που δουλεύουν στην Ελλάδα παράνομα.

Τέλος, το μεροκάματο του ανειδίκευτου εργάτη έμεινε σχεδόν στα ίδια επίπεδα. Δηλαδή από 625 δρχ. σε τρέχουσες τιμές που ήταν το 1981 έφτασε στις 6364 δρχ. την 1/1/1998 δηλαδή αυξήθηκε κατά 10 φορές περίπου. Ενώ ο τιμάριθμος αυξήθηκε από 12,4 σε 124,3 (Πίνακας 11. Α), δηλαδή αυξήθηκε επίσης κατά 10 περίπου φορές. Για 16 ολόκληρα χρόνια παρά τη σημαντική αύξηση των αναγκών της εργατικής οικογένειας, λόγω της εξέλιξης, το μεροκάματο παρέμεινε στάσιμο. (Είναι περίπου το 30% της εργατικής τάξης που πληρώνεται με το μεροκάματο του ανειδίκευτου εργάτη). Δηλαδή, ο εργάτης δεν αναπληρώνει την εργατική δύναμη που αναλώνει στην παραγωγική διαδικασία με το μεροκάματο που παίρνει σήμερα, υποθέτοντας ότι με το μεροκάματο που έπαιρνε το 1981 την αναπλήρωνε. Κριτήριο για την αύξηση των αναγκών, της αξίας της εργατικής δύναμης, είναι η αύξηση του ΑΕΠ. Το ΑΕΠ από 8750,2 δισεκ. δρχ. το 1981 έφτασε τα 10700,6 δισεκ δρχ. το 1997 (Πίνακας 1Β) δηλαδή αυξήθηκε κατά 22% περίπου. Κατά συνέπεια οι εργάτες έπρεπε να πάρουν πραγματική αύξηση 22%. Οι εργάτες δεν πήραν δραχμή. Ετσι, έχουμε δυνάμωμα της εκμετάλλευσης, χειροτέρευση της θέσης της εργατικής τάξης, εξαθλίωση της εργατικής τάξης.

Κ. ΚΑΠΠΟΣ