Ηταν δεκάδες χιλιάδες στη Νέα Υόρκη, με μια και μόνη κραυγή: "Σταματήστε τους βομβαρδισμούς εναντίον της Γιουγκοσλαβίας".

Αμερικανοί πολίτες, κατά χιλιάδες, πραγματοποίησαν πορεία σε κυβερνητικά κτίρια, μπροστά από τις πρεσβείες και τα προξενεία της Γερμανίας, της Βρετανίας, της Γαλλίας και της Ιταλίας - τις χώρες που πρωταγωνιστούν, μαζί με τις ΗΠΑ, στους βομβαρδισμούς. Δεν ήταν οι μόνοι: Εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπων, απ' άκρου σ' άκρο των Ηνωμένων Πολιτειών, στην Ασία, στην Ευρώπη, σε εκατοντάδες πόλεις. Τα τηλεοπτικά κανάλια δεν τους πρόσεξαν. Τα ειδησεογραφικά πρακτορεία σημείωσαν τη σύλληψη "τριών διαδηλωτριών στο Λονδίνο" - και καθάρισαν. Οι ηγεσίες απέστρεψαν το βλέμμα. Ομως το κίνημα εναντίον αυτού του πολέμου, αργά αλλά σταθερά, προσλαμβάνει χαρακτήρα γενικό, σχεδόν "απειλητικό", για τους διαμορφωτές γνώμης.

Σε κάθε γωνιά των ΗΠΑ, ξεφύτρωναν διαδηλωτές: στην Καλιφόρνια, στο Μπεν Λόμοντ, στην Κόστα Μέζα, στο Ντέιβις, στο Λέικπορτ, στο Λος Αντζελες. Στο Σαν Φρανσίσκο. Στο Σαν Ντιέγκο. Στο Κολοράντο. Στο Ουίντερ Παρκ και στο Ορλάντο της Φλόριντα. Στο Σικάγο του Ιλλινόις. Στην Ιντιανάπολη της Ιντιάνα. Στο Λούιβιλ του Κεντάκυ. Στο Ντιτρόιτ του Μίτσιγκαν. Στη Βοστόνη της Μασσαχουσέτης - εκεί όπου το σύνθημα "Τερματίστε την Επίθεση κατά της Γιουγκοσλαβίας ΤΩΡΑ", συνοδευόταν από ένα άλλο: "Θέλουμε χρήματα για την εκπαίδευση, όχι για τον πόλεμο".

Παντού διαδηλώσεις, ακόμα κι εκεί που κανένας δε θα το περίμενε: από το άσημο Κλαμ Λέικ του Ουινσκόνσιν, ως την Ουάσιγκτον, έξω από το Λευκό Οίκο. Στο Νόρφολκ της Βιρτζίνια, όπου τελείωνε μια "εβδομάδα εορτασμών" των 50 χρόνων από την ίδρυση του ΝΑΤΟ. Στο Πανεπιστήμιο του Μπίλινγκς, στο Βέρμοντ, όπου δόθηκε το μήνυμα ότι ο φοιτητόκοσμος έχει αρχίσει να αφυπνίζεται. Στο Μπρίστολ, στις όχθες του Τεννεσή. Στο Ντέλαγουερ της Πενσυλβάνια. Στο Πόρτλαντ του Ορεγκον. Στο Τσάπελ Χιλ της Βόρειας Καρολίνας. Στο Πρίνστον του Νιου Τζέρσεϊ. Στο Κολόμπους του Οχάιο.

Οι διαδηλώσεις δεν έχουν σταματήσει ούτε μια μέρα. Δεν έχει σημασία αν τα ΜΜΕ τις αγνοούν προκλητικά, το μήνυμα φθάνει εκεί που πρέπει: η επίθεση κατά της Γιουγκοσλαβίας καταγράφεται, σ' ένα όλο και μεγαλύτερο τμήμα της κοινής γνώμης των ΗΠΑ, ως πράξη διεθνούς τρομοκρατίας, που οι επιφάσεις περί "νομιμότητάς" της εκλαμβάνονται ως κακοστημένη φάρσα.

Οταν το ΝΑΤΟ θα βρίσκεται στη διαδικασία έγκρισης της χερσαίας επέμβασης, ή ακόμα και στην υλοποίησή της, οι Αμερικανοί διαδηλωτές θα βγουν μαζικά, μαζικότερα από ποτέ, στο δρόμο: προγραμματίζουν διαδήλωση και παναμερικανική πορεία στο Πεντάγωνο, την 5η Ιουνίου.

Οταν η υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, η Μαντλίν Ολμπράιτ, θα πάει την 18η του επόμενου Ιούνη στο Εβανστον του Ιλλινόις, για να πραγματοποιήσει μια ομιλία περί της "νέας" πολιτικής της Ουάσιγκτον, οι διαδηλωτές θα την περιμένουν.

Οχι ότι μέχρι τότε η κινητοποίηση θα σταματήσει. "Η ώρα για να δράσουμε", λένε οι διοργανωτές των διαδηλώσεων - αριστεροί, γυναικείες οργανώσεις, ιερείς, εργατικά συνδικάτα, πολιτικοί - "είναι τώρα".Μια ανακοίνωση που εξέδωσε η "Επείγουσα Κίνηση για τον Τερματισμό του Πολέμου", κάνει σαφές ότι οι διαδηλώσεις θα κορυφωθούν...

Μαζικές διαδηλώσεις εναντίον των βομβαρδισμών έγιναν και σε εκατοντάδες άλλες πόλεις, σ' ολόκληρο τον πλανήτη. Σε δεκάδες πόλεις του Καναδά, μεταξύ των οποίων το Γκούελφ και η Οτάβα του Οντάριο, το Μόντρεαλ του Κεμπέκ, το Χάλιφαξ της Νέας Σκοτίας, το Εντμοντον της Αλμπέρτας κ. ά. Στην Ντάκα του Μπαγκλαντές. Στη Μελβούρνη, στο Σίδνεϋ, στην Αδελαϊδα και άλλες πόλεις της Αυστραλίας. Στο Οκλαντ και στο Ουέλινγκτον της Νέας Ζηλανδίας. Στο Λονδίνο, όπου υπήρξαν και "επεισόδια". Σε δεκάδες πόλεις της Γερμανίας, όπως το Μόναχο, η Φραγκφούρτη, το Οφφενμπαχ, το Μπρίγκεν, η Νυρεμβέργη. Στην Ισπανία, με μαζικότερη τη συγκέντρωση της Μαδρίτης. Στο Γκέτενμποργκ, στο Ελισουντ, στο Οσλο. Σε δεκάδες πόλεις της Ιρλανδίας - το Δουβλίνο, το Κορκ, το Λίμερικ, το Ουώτερφορντ, το Γκάλγουεϊ. Και στη Μόσχα, την πρωτεύουσα της Ρωσικής Ομοσπονδίας, όπου η οργή κοχλάζει...