Εννέα εικοσιτετράωρα έμειναν πριν από το άνοιγμα της κάλπης και στη μέση ακριβώς του διαστήματος που μεσολαβεί, η ερχόμενη Τρίτη 8 Ιούνη. Οχι μια οποιαδήποτε μέρα. Είναι η μέρα της κορυφαίας διαδήλωσης κόντρα στη διπλή έκφραση του ταξικού πολέμου που εξελίσσεται, είτε με την επί 71 μέρες καθημερινή σφαγή αμάχων στο άμεσο πολεμικό πεδίο, είτε με την επίσης καθημερινή - χρόνια τώρα - σφαγή με το βαμβάκι που συνιστά η ολομέτωπη επίθεση στα κοινωνικά - εργατικά δικαιώματα του λαού μας.

Τυπικά, πρόκειται για τη μέρα που επέλεξε το ΚΚΕ για να κάνει την κεντρική εκλογική συγκέντρωσή του στο Πεδίον του Αρεως. Μόνο τυπικά. Γιατί και μόνο με μια βόλτα, σε όποιες από τις δεκάδες συγκεντρώσεις που γίνονται καθημερινά σ' όλη τη χώρα με οργανωτή το ΚΚΕ, διαπιστώνει κάποιος εύκολα πως αυτή η προεκλογική περίοδος έχει ένα εντελώς διαφορετικό στίγμα απ' όποια προηγούμενη. Καμιά συγκέντρωση δεν είναι τυπικά προεκλογική. Καμιά περιοδεία δε χαρακτηρίζεται από τις παραδοσιακές "χαιρετούρες". Σχεδόν όλες έχουν χαρακτηριστικά διαδήλωσης ή κάποιας άλλης μορφής αγωνιστικής εκδήλωσης. Το φαινόμενο δεν είναι ούτε ανεξήγητο, ούτε αναίτιο. Το αποτέλεσμα είναι μετρήσιμο κι αυτό "φωτογραφίζουμε" σήμερα, παραμονές της κορυφαίας διαδήλωσης.

Κόντρα σ' όλο το συρφετό, που με νύχια και με δόντια πασχίζει χρόνια τώρα - από τη χρονιά της μεγάλης ανατροπής και μετά - να πείσει τα εργαζόμενα τμήματα του λαού πως μόνο δυνατό μέλλον είναι αυτό της ευρωλιγούρας και της ΝΑΤΟυποταγής, μέρα τη μέρα, χιλιάδες άνθρωποι - ένα διαρκώς ογκούμενο ποτάμι λαϊκής οργής - ξεχύνονται με διάφορες αφορμές και πολυποίκιλους τρόπους στους δρόμους. Σ' αυτή την πορεία, που ως ιστορική ανάγκη την είχε προδιαγράψει το ΚΚΕ από την εποχή ακόμα του 15ου Συνεδρίου του, δύο στιγμές ξεχωρίζουν: Η συγκρότηση του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου, με το οποίο δυνάμεις ενός ευρύτατου φάσματος του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος έβαλαν στην άκρη τις συμβιβασμένες ηγεσίες κι άνοιξαν δρόμο για μια ουσιαστική ταξική συνειδητοποίηση της πραγματικότητας. Και το κάλεσμα που απηύθυνε ευθύς εξαρχής το ΚΚΕ με την καθημερινή δράση εκατοντάδων μελών και στελεχών του για ένα νέο ΟΧΙ, αυτή τη φορά κόντρα στον ευρωατλαντικό φασισμό. Εβδομήντα μέρες στο δρόμο, απ' τα εμπόδια στην αμερικάνικη απόβαση στο Λιτόχωρο, έως το σταμάτημα του πρώτου τρένου στη Μενεμένη, απ' τις δεκάδες διαδηλώσεις έξω από τις πρεσβείες των χωρών του ΝΑΤΟ και της ΕΕ μέχρι τη δυναμική εισβολή στην ίδια τη φωλιά των ΑΒΑΚΣ στο Ακτιο, γράφτηκαν ήδη δεκάδες νέες σελίδες στο βιβλίο της αντιστασιακής πορείας του διαρκώς αγωνιζόμενου λαού αυτού του τόπου.

Ολη αυτή η πορεία διαπερνάται από μια κόκκινη κλωστή. Είναι ο χαρακτήρας που αποκτά όλο και πιο καθαρά το υπό διαμόρφωση λαϊκό μέτωπο. Ενα μέτωπο κατά των μονοπωλίων και του ιμπεριαλισμού, με συστατικό ως προϋπόθεσή του - εκτός των άλλων - κι έναν βαθύ πατριωτισμό. Ενα μέτωπο που δεν το στήνουν στα πόδια του μόνοι τους οι κομμουνιστές. Ενα μέτωπο, τα λιθαράκια του οποίου δημιουργούνται στην καθημερινή δράση για τα μικρά και μεγάλα προβλήματα του τόπου. Κορυφαία στιγμή αυτής της δράσης, τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή, πέντε μέρες πριν το άνοιγμα της κάλπης, φιλοδοξούμε να είναι η μεγάλη διαδήλωση την Τρίτη 8 Ιούνη στο Πεδίον του Αρεως. Σ' αυτή τη συγκέντρωση - διαδήλωση καλούμε όλους όσοι κατανοούν πως ήρθε η ώρα "να καταχτά ο λαός τις δικές του νίκες".