Στα συμπεράσματα που προκύπτουν από τις ευρωεκλογές και στην πολιτική του ΚΚΕ αναφέρεται η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα, σε συνέντευξη που παραχώρησε στο δημοσιογράφο Γιάννη Ε. Διακογιάννη και δημοσιεύτηκε, χτες, στην εφημερίδα "ΤΑ ΝΕΑ".

Ανάμεσα στα άλλα, η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ απάντησε και στις παρακάτω ερωτήσεις σχετικά με το δίλημμα Σημίτης ή Καραμανλής, για τις συνεργασίες και για το ρόλο της σοσιαλδημοκρατίας, σημειώνοντας τα παρακάτω:

- Υπάρχει όμως ένα ζήτημα. Αν η κυβέρνηση του κ. Σημίτη ακολουθεί - κατά τη γνώμη σας - μια δεξιά πολιτική, μια κυβέρνηση του κ. Καραμανλή δε θα 'ναι πιο επικίνδυνη;

- Πρέπει να απαλλαγεί ο κάθε εργαζόμενος από τη μίζερη λογική που τον υποχρεώνει να επιλέγει εκείνο που, ναι μεν το θεωρεί κακό, αλλά που το λέει μικρότερο κακό! Αλλωστε τώρα τα δύο κόμματα δε διαφέρουν ούτε στο επίπεδο της διαχείρισης, έτσι που δεν ξεχωρίζει ποια είναι η Δεξιά. Είδατε τι είπε ο κ. Καραμανλής; Στηρίζουμε - είπε - την πορεία προς την ΟΝΕ. Αυτό, λοιπόν, είναι το πρόβλημα για το λαό. Το θέμα, επομένως, είναι να παρεμποδιστεί η ΟΝΕ, γιατί αν πετύχει, τότε ο λαός θα μετράει νέα βάσανα και πιο μεγάλα εμπόδια.

- Στις τελευταίες ευρωεκλογές, κυρία Παπαρήγα, συνεργαστήκατε με προσωπικότητες. Σκέφτεστε και στο μέλλον να διευρύνετε τους ορίζοντές σας με συνεργασίες με άλλα κόμματα; Αλλωστε ο "δικομματισμός" δεν υποχώρησε πολύ...

- Υπάρχει πεδίο δόξης και για το ΚΚΕ και για κάθε κόμμα, ιδιαίτερα για όσα κατατάσσονται, σύμφωνα με τις δικές τους διακηρύξεις, στον αριστερό χώρο. Αυτό το πεδίο είναι τα κοινωνικά κινήματα που παίζουν σημαντικό πολιτικό ρόλο, με την έννοια ότι αποτελούν το έδαφος των διεργασιών. Τα κινήματα κατά του ιμπεριαλιστικού πολέμου, κατά των ιδιωτικοποιήσεων και της αποδιάρθρωσης των εργασιακών σχέσεων, του ξεκληρίσματος των μικρομεσαίων αγροτών κλπ. Μέσα σ' αυτά τα μέτωπα κρίνεται το κάθε κόμμα και η πολιτική του κατεύθυνση. Τίποτε θετικό δεν μπορεί να προέλθει με το λαό στη γωνία, παρατηρητή των διαβουλεύσεων στην κορυφή, όταν μάλιστα κυριαρχεί η συναίνεση. Μέσα στο λαό οι κομμουνιστές επιδιώκουν να συναντηθούν με όποιον και όποια αγωνίζεται, όπου κι αν ανήκει πολιτικά. Κι εξάλλου, εκεί δοκιμάζεται η δυνατότητα πολιτικών συμμαχιών. Το σημείο συνάντησης δεν μπορεί να είναι το ενδιαφέρον να ηττηθεί ο δικομματισμός, αλλά και η πολιτική κατεύθυνση που πρέπει να πάρουν τα πράγματα. Μην ξεχνάτε ότι σε μερικές χώρες της Ευρώπης τα μεγάλα κόμματα έγιναν μικρά, αλλά η νεοφιλελεύθερη πολιτική καλά κρατεί.

- Υπάρχει και το θέμα της Ευρώπης. Σ' αυτές τις ευρωεκλογές πήγε δεξιότερα ή αριστερότερα; Και, κυρίως, ποιες είναι κατά τη γνώμη σας οι συνέπειες;

- Οι ευρωεκλογές έδειξαν ότι τα λεγόμενα κεντροδεξιά κόμματα ενισχύθηκαν χάρη στην πολιτική των κεντροαριστερών κυβερνήσεων. Η ενδυνάμωση των νεοφιλελεύθερων κομμάτων αποδεικνύει ότι η σοσιαλδημοκρατία, όχι μόνο δεν αποτελεί αντίβαρο στη συντήρηση, αλλά έχει γίνει ο βασικός τροφοδότης της, κυρίως τότε που συμβαίνει το εργατικό και το λαϊκό κίνημα να βρίσκονται σε κάμψη ή υποχώρηση. Τι συμπέρασμα βγαίνει και απ' αυτό; Η μεγάλη σημασία, να δυναμώσει ο αντιμονοπωλιακός αντιιμπεριαλιστικός πόλος, το μόνο αντίβαρο στις επιλογές της ΕΕ και του ΝΑΤΟ.