"Η εξουδετέρωση του κακοποιού ήταν αναγκαία για να σταλεί ένα καταλυτικό μήνυμα σ' όλους τους επίδοξους μιμητές του". Η πρόταση είναι από τη συνέντευξη του υπουργού Δημόσιας Τάξης, Μ. Χρυσοχοϊδη, σε κυριακάτικη εφημερίδα και αποκαλύπτει, πέρα κάθε αμφισβήτησης, ότι η εκτέλεση του αλβανού "λεωφορειοπειρατή" είχε προαποφασιστεί, ανεξάρτητα από το αν το επέβαλαν οι συγκεκριμένες συνθήκες διάσωσης των ομήρων.

Η λογική δεν είναι μόνο αδιέξοδη. Είναι και επικίνδυνη. Πέρα, όμως, απ' αυτό, υπάρχει και το εξής: Οι κυβερνητικοί αρμόδιοι δεν εξέφραζαν έντονες υποψίες, πως η πρόσφατη περίπτωση ομηρίας είχε πολιτικά χαρακτηριστικά και αποσκοπούσε σε ανάλογους στόχους; Αυτές οι υποψίες, όμως, επέβαλαν τη σύλληψη του δράστη - στο βαθμό, που αυτό συνδυαζόταν με τη διάσωση των ομήρων - ώστε να διερευνηθούν. Τι κρύβεται, λοιπόν, πίσω από τις ολοφάνερες αυτές αντιφάσεις;