Η Ελλάδα είναι μια τυπική περίπτωση χώρας με ενδιάμεση θέση στο σύστημα του ιμπεριαλισμού. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει - μεταξύ άλλων - ότι η Ελλάδα έχει κι αυτή τους λίγους (πολύ λίγους) Κροίσους της, ότι έχει τους πολλούς (μα πάρα πολλούς) φτωχούς της, τους ριγμένους στο περιθώριο, είτε της απόλυτης, είτε της σχετικής εξαθλίωσης του καπιταλιστικού "παραδείσου".

Πριν λίγους μήνες, είδαν το φως της δημοσιότητας οι δηλώσεις που κάνουν στην Εφορία για την ακίνητη περιουσία τους μερικά πολύ γνωστά ονόματα: Ο Σπ. Λάτσης δηλώνει 1,6 δισ. δραχμές ακίνητη περιουσία, ο Β. Βαρδινογιάννης δηλώνει 2,3 δισ., ο Π. Αγγελόπουλος δηλώνει 1,2 δισ., ο Σ. Κόκκαλης δηλώνει 1,3 δισ., ο Δ. Δασκαλόπουλος δηλώνει 1,4 δισ., ο Θ. Αγγελόπουλος δηλώνει 1,1 δισ. δραχμές ("Βήμα" 23/3/99) Βέβαια, το πόσο ανταποκρίνονται στην αλήθεια τα παραπάνω είναι άλλο ζήτημα. Για παράδειγμα, ο κ. Θ. Αγγελόπουλος, που δηλώνει ακίνητη περιουσία ύψους 1,1 δισ. δραχμές, είναι γνωστό - και από τις τοποθετήσεις της συζύγου του κ. Δασκαλάκη - Αγγελοπούλου - ότι κατέχειστο Λονδίνο και στα προάστια του Μπέμπιγχαμ, οικία (μια από όλες), αξίας περί τα 20 δισ. δραχμές...

Σε αυτή την κατηγορία των λίγων, θα πρέπει να ενταχθούν οι βιομήχανοι, που είδαν στο διάστημα 1991 - '97 να αυξάνουν τα καθαρά κέρδη τους κατά 414 δισ. δραχμές, εκείνοι οι βιομήχανοι που είδαν το ίδιο διάστημα να αυξάνονται τα επίσημα κέρδη τους κατά 3.314%, εκείνοι οι 100 τον αριθμό βιομήχανοι που είδαν τα επίσημα κέρδη τους να εκτινάσσονται σε ένα μόνο χρόνο, το 1996, στα 462 δισ. δραχμές ("Ριζοσπάστης" 1/7/97), εκείνοι οι τραπεζίτες που - σύμφωνα με τα στοιχεία της ICAP - το 1997 καρπώθηκαν κέρδη 121,1 δισ. δραχμών, αυξημένα κατά 15% έναντι της προηγούμενης χρονιάς.

Η παραπάνω είναι η μια πλευρά της πραγματικότητας. Ομως, υπάρχει και η άλλη. Εκείνη, που βιώνουν οι μισθοσυντήρητοι, οι συνταξιούχοι, οι αγρότες, οι άνεργοι, τα λαϊκά στρώματα. Μιλάμε για:

• Το 11% των ανέργων που ζουν σε αυτή τη χώρα, με βάση τα επίσημα στοιχεία.
• Το 21% των Ελλήνων που το εισόδημά τους είναι χαμηλότερο από το μέσο ετήσιο εθνικό εισόδημα και ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας.
• Το 54% των Ελλήνων, που, σύμφωνα με τη Στατιστική Υπηρεσία της Κομισιόν (EUROSTAT), δεν έχει την οικονομική δυνατότητα να πάει διακοπές ούτε για μια βδομάδα.
• Το 30% των Ελλήνων, που, λόγω οικονομικής δυσπραγίας, καθυστερεί να πληρώσει τους λογαριασμούς του ηλεκτρικού, του νερού, του ενοικίου (EUROSTAT).
• Το 24% των Ελλήνων, που δεν μπορεί να ξεπληρώσει τα ενυπόθηκα δάνεια, όπου τους οδήγησε η προηγούμενη ανέχεια (EUROSTAT).
• Τα εκατομμύρια των εργαζομένων, που - λόγω του "μονόδρομου" της ΟΝΕ - βλέπουν τα εισοδήματά τους να έχουν κατρακυλήσει στα επίπεδα του 1985, όπως παραδέχονται ακόμα και οι κυβερνητικοδίαιτες συνδικαλιστικές ηγεσίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ.

Με βάση τα ίδια αυτά στοιχεία, το 20% των πιο πλούσιων Ελλήνων απορροφά το 41% του συνολικού εισοδήματος, ενώ το 20% των πιο φτωχών απορροφά μόλις το 7%. Αυτό που ισχύει γενικώς, ισχύει και στην Ελλάδα. "Καλός" ο καπιταλισμός, αλλά για τους λίγους, για εκείνους τους λίγους που εκμεταλλεύονται τους πολλούς.