Πρώτο. Το κυπριακό είναι ζήτημα εισβολής και κατοχής ενός ενιαίου κράτους - μέλους του ΟΗΕ από τα τουρκικά στρατεύματα. Από αυτή την αναγνώριση υπαγορεύτηκαν τα πρώτα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ και από αυτήν απορρέουν οι βασικές θέσεις υπεράσπισής τους στο πλαίσιο των καταστατικών αρχών του Διεθνούς Δικαίου.

Δεύτερο. Ενας ουσιαστικός εποικοδομητικός διάλογος, για να είναι τέτοιος, πρέπει να ξεκινά από την εκ των προτέρων δημόσια, ανοιχτή κι ομολογημένη αποδοχή των βασικών αρχών του καταστατικού χάρτη του ΟΗΕ, το Διεθνές Δίκαιο και τις αποφάσεις διεθνών θεσμών (Τελική πράξη του Ελσίνκι κλπ.). Δίχως μια τέτοια προϋπόθεση, κάθε διάλογος χρησιμοποιείται ως επίφαση φλυαρίας για τη διαιώνιση του προβλήματος και την υπαγωγή του στα δυτικο - συμμαχικά γεωστρατηγικά ιμπεριαλιστικά συμφέροντα.

Τρίτο. Ασφαλώς ο διάλογος προτιμάται από τη στρατιωτική αντιπαράθεση ως τρόπος επίλυσης του προβλήματος. Ομως, ο διάλογος δεν αποτελεί σίγουρη εγγύηση λύσης. Εγγύηση για τη λύση αποτελούν οι όροι που διεξάγεται ο διάλογος.

Τέταρτο. Το κράτος, που τμήμα του βρίσκεται υπό ξένη στρατιωτική κατοχή, υποχρεούται να σχεδιάζει ανάλογα με τις συγκυρίες την ανεξάρτητη κι αυτόνομη αμυντική του θωράκιση στην προοπτική απελευθέρωσης των κατεχομένων εδαφών. Αυτό ενισχύει την αποτελεσματικότητα του διαλόγου. Στο ζήτημα αυτό η Κύπρος δεν έπραξε τα δέοντα στη μετακατοχική διάρκεια. Αντίθετα, καθόρισε τη στάση της από το προ τριετίας ατυχές "ενιαίο αμυντικό δόγμα" με την Ελλάδα. Αντ' αυτού, θα έπρεπε να οργανώσει τη δική της ανεξάρτητη αμυντική θωράκιση και να κλείσει, εάν ήθελε, μια καθολική στρατιωτική συνεργασία με την Ελλάδα ως ένα ανεξάρτητο κράτος - μέλος του ΟΗΕ που τελεί υπό μερική τουρκική στρατιωτική κατοχή. Τέτοιες συμφωνίες αυτής ή εκείνης της μορφής και του μεγέθους, θα μπορούσε να κλείσει με κάθε χώρα που θα εξυπηρετούσε την προοπτική απελευθέρωσης των κατεχομένων εδαφών της. Το γεγονός της υπαγωγής της Κύπρου στο κατ' ουσία ελληνικό ατυχές "ενιαίο αμυντικό δόγμα", την εισήγαγε ολοκληρωτικά στις επικίνδυνες κινήσεις των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της υπαρκτής Ευρωπαϊκής Ενωσης και την κατέστησε μέρος του επικίνδυνου αυτού παιχνιδιού ισχυρών συμφερόντων.

Πέμπτο. Προς αποφυγή αρνητικών αιτιάσεων υπόπτων ελληνικών κύκλων περί "πολεμοχαρούς", η στήλη επισημαίνει τη βασική αρχή του ειρηνιστικού κινήματος ότι "ελευθερία και ειρήνη είναι αλληλο - εξαρτώμενες δίδυμες αδελφές" κι ότι "το βαρύ τίμημα για την ειρήνη είναι ο αγώνας για την ελευθερία". Αλλωστε, "ειρήνη χωρίς ελευθερία είναι ειρήνη νεκροταφείου και δεν τη θέλουμε". Τέλος, η δίκαιη οριστική λύση του Κυπριακού βρίσκεται στον απευθείας διάλογο των Ελληνο - κυπρίων με τη γνήσια λαϊκή εκπροσώπηση της τουρκο - κυπριακής κοινότητας κόντρα στην εγκάθετη εκπροσώπηση του Ραούφ Ντενκτάς.

Αντώνης ΔΑΜΙΓΟΣ