Η ευκαιρία που παρουσιάστηκε για μία συζήτηση με τον Γενικό Γραμματέα του Κομμουνιστικού Κόμματος του Καναδά, Μιγκέλ Φιγκερόα, ήταν μοναδική και το σκηνικό δε θα μπορούσε να είναι καλύτερο, καθώς βρέθηκε στην Αθήνα για να συμμετάσχει στη Διεθνή Διάσκεψη Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων (21-23/5). Τα ερωτήματα πολλά, οι απορίες ακόμα περισσότερες για μία χώρα που αποτελεί γρίφο, αφού οι ειδήσεις ρέουν με το σταγονόμετρο, ενώ δεν είναι λίγοι εκείνοι που εμφανίζονται μπερδεμένοι, ώστε να κάνουν σαφή διαχωρισμό του Καναδά από τις ΗΠΑ... σαν ένα κουβάρι από καουμπόηδες, Ινδιάνους, χιόνια, αρκούδες και δάση.

- Αλήθεια τι πραγματικά συμβαίνει στον Καναδά και γιατί όλοι μας μπερδεύουμε τα "σύνορα", πραγματικά και νοητά, που χωρίζουν αυτές τις δύο χώρες;

- Ισως δεν είναι παράλογο.... αφού οι πολύ στενές σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών και πιθανά ο κοινός τόπος όσον αφορά την ιστορία, που πηγαίνουν βαθιά μέσα στο χρόνο, δημιουργούν αυτήν την εντύπωση. Ισως το μπέρδεμα ξεκινά από τις πρώτες μέρες που οι Ευρωπαίοι άρχισαν να αποικούν τη Βόρειο Αμερική, με αποτέλεσμα και οι δύο χώρες να γίνουν αποικίες.

Ωστόσο, η εντύπωση αυτή εντείνεται τα τελευταία χρόνια και κυρίως τη δεκαετία που διανύουμε, που βασικό συστατικό στοιχείο είναι η οικονομική ολοκλήρωση με τις ΗΠΑ, η βορειοαμερικανική ολοκλήρωση που επισήμως ξεκινά το 1988 με την εφαρμογή της διμερούς συμφωνίας των δύο χωρών, αλλά υπήρχαν πάντοτε ιδιαίτερες εμπορικές σχέσεις, αλλά και κοινή στρατηγική.

Κατ' αρχήν, όσον φορά τη συμφωνία Καναδά - ΗΠΑ υπήρξαν κάποιες αρχικές διαφωνίες, αλλά δυστυχώς πολλές πτυχές της συμφωνίας ολοκλήρωσης και οικονομικής ενσωμάτωσης υπήρξαν κρυφές ή δεν ήταν δυνατόν να γίνουν αμέσως αντιληπτές από μεγάλο τμήμα των εργαζομένων. Ωστόσο, μετά το πρώτο μούδιασμα υπήρξε κάποια αντίδραση - αντίθεση καθώς με το πέρασμα του χρόνου οι εργαζόμενοι άρχισαν να κατανοούν ότι αυτή η συμφωνία δεν είναι δίκαιη και σταδιακά θα σημάνει το χάσιμο του ελέγχου στην καναδική οικονομία και την παράλληλη θυσία πολλών κεκτημένων δικαιωμάτων των εργαζομένων. Σταδιακά οι ολέθριες συνέπειες του Συμφώνου έπαιξαν καταλυτικό ρόλο για τη σχηματοποίηση μιας πλήρους εικόνας της απόλυτης εξάρτησης από τις ΗΠΑ και της ταυτόχρονης απώλειας της εθνικής μας ανεξαρτησίας.

Παρότι, ο Καναδάς είναι ένα πολύ πλούσιο κράτος, η σχετικότητα στα μεγέθη όσον αφορά τον πληθυσμό και την παραγωγή ήταν ανισομερής και κατέτασσε αναγκαστικά τη χώρα μας σε υποδεέστερη θέση. Η πλειοψηφία των εργαζομένων και γενικά του καναδικού λαού ήταν αντίθετη με τη συμφωνία. Για να γίνει πιο κατανοητό, θα πρέπει να αποφευχθεί κάποια σύγκριση με τη Συνθήκη του Μάαστριχτ και την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, καθώς τα μεγέθη είναι τρομακτικά ανόμοια. Αν στην Ευρώπη υπάρχουν κάποιες οικονομίες που είναι σχετικές ως μεγέθη ή στο σύνολο υπάρχει ναι μεν διαφορά μεταξύ της πρώτης δύναμης και της τελευταίας, αλλά υπάρχει μια κλίμακα, στη συμφωνία μεταξύ Καναδά και ΗΠΑ, μιλάμε για μια τεράστια οικονομία και κυρίως ένα μέγεθος παραγωγής που απέχουν έτη φωτός μεταξύ τους. Είναι σα να προσπαθούν "ένα πρόβατο και ένας ελέφαντας να κοιμηθούν στο ίδιο κρεβάτι"...

Ομως κατά τη διενέργεια των εκλογών εκείνης της περιόδου η ψήφος διαμαρτυρίας μοιράστηκε στα δύο κόμματα, ανάμεσα στο "Φιλελεύθερο Κόμμα" και το "Δημοκρατικό Κόμμα" και οι Φιλελεύθεροι κατάφεραν να επανεκλεγούν στην κυβέρνηση, έστω και με πολύ μικρή πλειοψηφία. Την ώρα που βρέθηκαν στην κυβέρνηση και παρά τις προεκλογικές τους διακηρύξεις στήριξαν τελικά την ίδια οικονομική πολιτική. Παρότι ουσιαστικά έχει περάσει περισσότερο από μία δεκαετία που έχει τεθεί σε εφαρμογή η συμφωνία, μόλις πέρσι είχαν γίνει συνολικές εκτιμήσεις για τις συνέπειες που είχε η συμφωνία...