Ευτυχώς, δεν ήταν νύχτα. Δυστυχώς, ήταν εργάσιμη ώρα. Ευτυχώς, που δεν ήταν το ρήγμα της Αταλάντης. Δυστυχώς, ήταν κοντά στην επιφάνεια το επίκεντρο. Ευτυχώς, την ίδια μέρα είχε άσκηση ετοιμότητας ο κρατικός μηχανισμός. Δυστυχώς, οι δήμοι δεν είχαν ειδοποιηθεί. Ευτυχώς, έχουμε οικονομικό πλεόνασμα. Δυστυχώς, η Ευρωπαϊκή Ενωση δε χρηματοδοτεί κατασκευή κατοικιών. Ευτυχώς, πολλά σπίτια είναι επισκευάσιμα. Δυστυχώς, δεν έχει φράγκο το ταμείο.

Η μεταφυσική σ' όλο της το μεγαλείο επιστρατεύτηκε, για να εξαφανιστούν μέσα σε μια γενική θολούρα διαφόρων "ευτυχώς" και "δυστυχώς" τα μετρήσιμα αρνητικά αποτελέσματα μιας πολύ συγκεκριμένης ταξικής πολιτικής. Το φυσικό φαινόμενο, στην προκειμένη περίπτωση ο σεισμός της Τρίτης 7 Σεπτέμβρη, μόνο σαν τέτοιο δεν αντιμετωπίστηκε. Η επιστήμη - είτε ο όρος αφορούσε τη γεωλογία, είτε την οικονομία, είτε την πολιτική - πήγε περίπατο. Στη θέση της επιστήμης, ακούσαμε επιστημονικά μισόλογα κολλητών της κυβέρνησης, που είχαν ως αποτέλεσμα μέχρι και να διώκεται επιστήμονας, επειδή διατύπωσε ανοιχτά την επιστημονική του άποψη. Στη θέση της επιστήμης ακούσαμε ως και ότι ο σεισμός είναι αταξικός κι ας βοά η πραγματικότητα των δυτικών συνοικιών. Στη θέση της επιστήμης, είδαμε πολιτικούς αγύρτες να ποντάρουν στα ένστικτα αυτοσυντήρησης ενός βαθιά πληγωμένου λαού, που ζητά κοντοπρόθεσμα άμεση ανακούφιση και, με γνώμονα τη ρήση "ποιος θα θυμάται σε δέκα χρόνια", να ανακοινώνουν ως "μέτρα πολιτικής" χάντρες και καθρεφτάκια αντιμετώπισης των επιπτώσεων του σεισμού.

Είπαν: Να μάθουμε να ζούμε με τους σεισμούς. Σωστά. Αλλά αντί να αναφέρονται στην πολιτική που πρέπει να παίρνει σοβαρά υπόψη το σεισμογενές της χώρας και ανάλογα να χωροθετεί - πολεοδομεί, παραπέμπουν στην ατομική ευθύνη του ανθρώπου, που του πέφτουν δοκάρια στο κεφάλι και δεν έχει φροντίσει να μάθει πώς να φυλάγεται!

Είπαν και τι δεν είπαν αυτές τις μέρες. Ονόμασαν φιλάνθρωπους βιομηχάνους και εφοπλιστές, που μια εργατική εξουσία θα είχε κρεμάσει από την πρώτη μέρα ως ελάχιστη ανταπόδοση για τα χιλιάδες θύματα του καθημερινού εγκλήματος, που ονομάζεται καπιταλισμός.

Εφτασαν στο σημείο "οφ δι ρέκορντ" να δηλώνουν στους δημοσιογράφους πως τα θύματα του σεισμού πρέπει να πουν κι "ευχαριστώ" στην κυβέρνηση, γιατί "θα φτιάξουν καινούριο σπίτι"!

Πίσω από τις κάμερες η κυβέρνηση συμφώνησε το πρωί της Τετάρτης με την εταιρία οργάνωσης των Ολυμπιακών Αγώνων, ενώ η γη ακόμα έτρεμε και δεν είχε αρχίσει καν η καταμέτρηση των νεκρών, να επιταχυνθούν οι διαδικασίες οικοδόμησης του Ολυμπιακού Χωριού, εκεί ακριβώς πάνω απ' το ρήγμα, εκεί ακριβώς όπου πρέπει να μπαζωθούν τρία ρέματα για να κτιστεί μια επικερδής για το μεγάλο κεφάλαιο επιχείρηση.

Και πριν ακόμα τελειώσει η καταμέτρηση των νεκρών, ο Σύνδεσμος Βιομηχάνων ζήτησε την Παρασκευή να συνδεθούν τα κονδύλια αποκατάστασης των ζημιών του σεισμού με τα κονδύλια των έργων για τους Ολυμπιακούς αγώνες. Αυτοί που έχουν δόγμα τους "το κέρδος πρωτεύει, ο άνθρωπος περισσεύει" ζητούν να βγάλουν κέρδος κι απ' τα μνήματα.

Ο σεισμός είναι αντιμετωπίσιμος, δηλώνουν οι επιστήμονες που σέβονται τον εαυτό τους και την επιστήμη. Το ίδιο αντιμετωπίσιμα είναι, τόσο το σύστημα της κερδοσκοπίας, όσο και οι πολιτικοί του εκφραστές. Μόνο, που, για να γίνει αυτό, χρειάζεται να πάψουμε να είμαστε ψύχραιμοι μπροστά στους νεκρούς, όπως ζήτησε κάποιο από τα βοοειδή της κυβέρνησης, και, αντίθετα, να βάλουμε όλη την ψύχρα του μυαλού μας να αρχίσει να απαντά σε απλά, κατ' αρχήν, ερωτήματα: Ποιος βάζει τους εργάτες να σκοτώνονται για μια σκηνή; Ποιος βάζει εργάτες να πλακώνονται με υπαλλήλους για ένα επίδομα, που δεν έχει φροντίσει να υπάρχει στο δημόσιο ταμείο; Ποιος Λαμπράκης, Γουλανδρής ή άλλος φιλάνθρωπος θα κερδίσει από το νέο νομοσχέδιο για τη Χωροταξία, που, παραμονή του σεισμού, έφερε στη Βουλή η κυβέρνηση;

Ας γίνει ο σεισμός αφορμή, όχι για μετατροπή του πόνου και της οδύνης σε υποταγή, αλλά ανεξίτηλη στιγμή μνήμης που εξεγείρει.

Θ. Λ.