Η ειδησεογραφία των ημερών επιμένει πως ο πρωθυπουργός γίνεται δέκτης προτάσεων από κυβερνητικά στελέχη για αλλαγή του εκλογικού νόμου σε κατεύθυνση που να εξασφαλίζει την ανάδειξη ισχυρής, σταθερής κυβέρνησης, εννοείται αυτοδύναμης. Τέτοιας που να μπορεί χωρίς προσκόμματα να προωθεί τάχιστα και αποτελεσματικά την ταξική υπέρ του κεφαλαίου και γι' αυτό βαθιά αντιλαϊκή πολιτική.
Φυσικά, μία αλλαγή του εκλογικού νόμου σε συνθήκες δικομματικής κυριαρχίας αφορά στη διαμόρφωση του συσχετισμού δυνάμεων στο εσωτερικό του πολιτικού συστήματος, στο ποιος θα έχει το πάνω χέρι. Πρέπει, βέβαια, να συνυπολογιστεί σαν δεδομένη η από κοινού προσπάθεια του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ να εξασφαλίζεται κάθε φορά ο εγκλωβισμός πλατιών λαϊκών στρωμάτων, η χειραγώγησή τους, η παγίδευσή τους από τα γνωστά εκβιαστικά ψευτοδιλήμματα.
Η αλλαγή του εκλογικού νόμου, κάποιες φορές, υπηρετεί και τη μονίμως κυοφορούμενη αναμόρφωση του πολιτικού συστήματος στη μία ή την άλλη κατεύθυνση, ώστε με άλλη μορφή, αλλά με το ίδιο πάντα περιεχόμενο στην πολιτική που θα ασκείται, να ανταποκρίνεται καλύτερα στο στόχο της παγίδευσης του λαού. Εναν τέτοιο στόχο υπηρετεί και ο νυν εκλογικός νόμος που ψηφίστηκε από την προηγούμενη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Ο εκλογικός νόμος που σήμερα ισχύει οδηγεί κατά κάποιον τρόπο σε πολιτικό τοπίο όπου ευνοούνται οι συνεργασίες μεταξύ κομμάτων - κεντροδεξιά, κεντροαριστερά κλπ. - ενώ σε περίπτωση που μπουν περισσότερα κόμματα στη Βουλή - και είναι ισχυρή η περίπτωση να έχουμε πέντε κόμματα στην ερχόμενη Βουλή - και που το πρώτο από το δεύτερο κόμμα δεν έχει μεγάλη διαφορά, τότε από τη μια θα υπάρχει κυβέρνηση που θα στηρίζεται σε ισχνότερη πλειοψηφία από τη σημερινή, άρα το πρώτο κόμμα θα είναι με λιγότερους βουλευτές από ό,τι σήμερα και από την άλλη και το δεύτερο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης επίσης χάνει έναν αριθμό βουλευτών που μοιράζονται σε άλλα κόμματα. Φυσικά, και αυτός ο νόμος που σήμερα ισχύει είναι καλπονοθευτικός, κλέβει δηλαδή έδρες από τα μικρότερα σε δύναμη κόμματα και τις δίνει κύρια στο πρώτο κόμμα. Ετσι αν π.χ. το πρώτο κόμμα πάρει 43% θα έχει στη Βουλή γύρω στους 155 βουλευτές, ενώ κανονικά του αναλογούν μόνο 129 έδρες. Θα έχει δηλαδή πάνω από 25 έδρες κλεμμένες από άλλα κόμματα, από τα μικρότερα κόμματα.
Δεν τους φτάνει τέτοια κλοπή; Τι θέλουν και μπαίνουν σε κουβεντολόι για εκ νέου αλλαγή του εκλογικού συστήματος; Πού την πάνε τη δουλιά τα στελέχη της ΝΔ, που εκφράζοντας, δήθεν, προσωπικές γνώμες βγαίνουν και λένε ε, δε χάθηκε και ο κόσμος αν αντί το ΚΚΕ πάρει 12 έδρες (αφού βέβαια του έχουμε κλέψει άλλες 6-7) πάρει 8-9, για να έχουμε πιο ισχυρές κυβερνήσεις; Γιατί και το ΠΑΣΟΚ δείχνει να στήνει ευήκοον ους και να αμφισβητεί, έστω και αχνά, το δικό του εκλογικό νόμο;
Φαίνεται πως οι πολιτικοί εκπρόσωποι της άρχουσας τάξης στην Ελλάδα έχουν ερμηνεύσει πολύ καλά τις θέσεις του ελληνικού λαού για τις αντιδραστικές λεγόμενες αναδιαρθρώσεις που θέλουν να εφαρμόσουν σ' όλα τα επίπεδα: Εργασιακά, ασφαλιστικά, παιδεία, υγεία, αγροτική οικονομία κλπ. Και πέρα από τις θέσεις, έχουν «διαβάσει» και τις διαθέσεις του ελληνικού λαού. Που δεν πρόκειται να κάτσει με σταυρωμένα τα χέρια και να δεχτεί τη δικιά του σταύρωση. Θέλουν, λοιπόν, κυβέρνηση με ευρεία πλειοψηφία, που να μην «καταλαβαίνει» από πιέσεις, αλλά και να μην αναγκάζεται σε συμβιβασμούς από την αντιπολίτευση. Προσπαθούν, έτσι, να χτυπήσουν με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια.
- Σε περίπτωση που αλλάξει το εκλογικό σύστημα, να κλέψουν περισσότερες έδρες από τα μικρότερα κόμματα, πετυχαίνοντας έτσι την ευρεία κυβερνητική πλειοψηφία που θεωρούν απαραίτητη για να περάσουν τα αντιλαϊκά μέτρα.
- Εάν δεν αλλάξει ο εκλογικός νόμος, να διαμορφώσουν συνθήκες δικομματικής ασφυξίας στα μικρότερα κόμματα και να υφαρπάξουν ψήφους από τα λαϊκά στρώματα στο όνομα της αναγκαιότητας να υπάρξει κυβέρνηση ισχυρή που να μπορεί να κυβερνήσει και να εφαρμόσει ανεμπόδιστα το πρόγραμμα για το οποίο ψηφίστηκε. Να μειώσουν, έτσι, τα ποσοστά τους εκβιάζοντας το εκλογικό σώμα, μειώνοντας και τις δυνατότητες αντίδρασής τους στις αντεργατικές πολιτικές που αμέσως μετά θα εφαρμόσουν.
Σε κάθε περίπτωση, με όποιον εκλογικό νόμο κι αν διεξαχθούν οι εκλογές, ο κρίσιμος παράγοντας που μπορεί και πρέπει να παίξει τον καθοριστικό του ρόλο είναι ο ίδιος ο λαός. Με πλήρη γνώση πως είτε αυτοδύναμη κυβέρνηση προκύψει είτε μια κυβέρνηση συνεργασίας δεν πρόκειται να παρεκκλίνει ούτε κατ' ελάχιστο από την εφαρμοζόμενη ως τώρα πολιτική, για τον απλό λόγο ότι και στη μία και στην άλλη περίπτωση η πολιτική εξουσία θα συμπλέει και θα υπηρετεί τα συμφέροντα της οικονομικής εξουσίας, της άρχουσας τάξης όσο αυτή παραμένει ακλόνητη. Ο απεγκλωβισμός πλατιών λαϊκών δυνάμεων από το δικομματισμό και την πολιτική του, η καταδίκη του και στην κάλπη και η ενίσχυση του ΚΚΕ είναι αυτή που μπορεί να ανοίξει το δρόμο για μια φιλολαϊκή προοπτική.
Α.
Feeds
Χρησμοί... Πυθίας από την Ευρωπαϊκή Ενωση 
