Δεν είναι και τίποτε καινούριο. Κάθε σκέψη, κάθε αίσθημα, θετικά ή αρνητικά, εκφράζονται με μια κίνηση. Και η Ελλη Αλεξίου τα χάλασε με τον Κώστα Βάρναλη - βρίσκονταν παρέα με τον Καζαντζάκη, τον Αυγέρη, την Γαλάτεια στη Σητεία - όταν του είπε: Κώστα πάρε το καπέλο σου, και εκείνος δε γύρισε να της μιλήσει. Αργότερα, έμαθε ότι ο Βάρναλης δεν άκουγε καλά.

Και ποια είναι η έκφραση αντίθεσης; αναρωτήθηκα. Οι διαδηλώσεις, τα συλλαλητήρια, τα αναρτημένα πλακάτ με τα συνθήματα, οι απαντήσεις διαμέσου διαδικτύου ή έρευνας γκάλοπ; Καλά και ειρηνικά. Είμαστε ένας λαός πολιτισμένος, ειρηνικός, με παράδοση πολεμάμε και τραγουδάμε, με ανθρωπιστικά αισθήματα, αφού οι αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης και η γενιά του Πολυτεχνείου, οι εκτελεσθέντες, οι σφαγιασθέντες, οι εξορισθέντες, οι βασανισθέντες, οι φυλακισθέντες, και οι κυνηγημένοι από τα σπίτια τους και τα χωριά τους, δεν πέρασαν από λαϊκά δικαστήρια, δεν κυνήγησαν (για να μην αντιγράψουν τους φασίστες) εκείνους που τους χτυπούσαν ανελέητα στα μπουντρούμια της Ασφάλειας και στα ξερονήσια, τους στρατοδίκες που καταδίκαζαν τρις και επτάκις δεκαοχτάχρονα κορίτσια σε θάνατο.

Τα παιδιά μας γιατί βρίσκονται στο Αφγανιστάν; Για καθαρό αέρα; Επειδή τους αρέσουν τα γυμνά βουνά; Μήπως η πολιτική μας διαπαιδαγώγηση είναι ελλιπής, μήπως ξέρομε μόνο να ανήκουμε στο ένα κόμμα ή στο άλλο, όπως και στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο και τον καιρό των Βαλκανικών Πολέμων, και κατά τον Μικρασιατικό, που ανήκαμε στην Αγγλία ή τη Γαλλία ή αλλού; Οι σχέσεις όταν δεν εκφράζουν αγάπη, ας διαρρηγνύονται.