Ολοι τούτοι, κατά τον Γ. Παπανδρέου τον νεότερο, υπερασπίζονται το «κατάλοιπο του εμφυλίου», το άρθρο 16 του Συντάγματος. Αντέχει, άραγε, ο «ΓΑΠ», τη ροχάλα όλων αυτών;

Και μόνη της, αυτή η φράση είναι ικανή για να περιγράψει την απόλυτη ξεφτίλα μιας ιδεολογικο-πολιτικής αντίληψης, που φτύνει κατάμουτρα τους ίδιους τους ψηφοφόρους της. Εκτός κι αν δεχτούμε - αν δεχτούνε οι ίδιοι, δηλαδή, οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ - ότι είναι τίποτα μαύροι τύποι που νιώθουν την ανάγκη να απενοχοποιηθούν από τα αίσχη του παππού Γ. Παπανδρέου. Ε, ο κόσμος που ψηφίζει ΠΑΣΟΚ δεν είναι τέτοιος κόσμος. Λαϊκοί άνθρωποι είναι, με τις αυταπάτες τους, αλλά λαϊκοί άνθρωποι που θέλουν να ζήσουν σ' έναν καλύτερο κόσμο. Που δεν αντέχουν να πληρώνουν ακόμα πιο ακριβά την ήδη ακριβοπληρωμένη «δωρεάν Παιδεία», που δε θέλουν η μόρφωση να είναι προνόμιο λίγων και εκλεκτών.

Γιατί τους φτύνει έτσι ο Γ. Παπανδρέου ο νεότερος; Ας απαντήσουν οι ίδιοι. Το σίγουρο είναι πως ο Παπανδρέου τους δουλεύει.

Το σίγουρο, επίσης, είναι πως η ΝΔ νιώθει αρκετά σίγουρη για να προωθήσει τώρα τις ανατροπές που είναι επιλογή της, ακριβώς γιατί σπεύδουν να την ενθαρρύνουν σ' αυτήν την κατεύθυνση πολλοί και διάφοροι, που κατά τ' άλλα παριστάνουν και την αντιπολίτευση στη «Δεξά» και δεν αναφερόμαστε μόνο στον Γ. Παπανδρέου.

Κατά τ' άλλα: Το δούλεμα πάει σύννεφο: Το δημοσιογραφικό μαγαζί, που χρόνια τώρα δίνει μάχη για τη νομιμοποίηση των ναρκωτικών με το φοβερό επιχείρημα ότι η νομιμοποίηση θα ρίξει τις τιμές και άρα δε θα κερδίζουν οι έμποροι, κλαίει, δήθεν, για τη διάδοση των ναρκωτικών, αναγνωρίζοντας το στοιχειώδες: Οτι η προσφορά διευρύνει την πελατεία και, άρα, παράγει πολλαπλάσιο κέρδος. Τι δε λένε; Οτι και επιστημονικά πλέον αποδεικνύεται πως ήδη τα «ακίνδυνα», όπως το χασίς, και τα «υποκατάστατα», όπως η μεθαδόνη, παράγουν και νεκρούς και κέρδη! Αυτά πάνε μαζί! Ας λουστούν τους νεκρούς, καθώς τα κέρδη είναι ήδη δικά τους: Της τάξης τους, την οποία εκφράζουν παριστάνοντας τους «αντιεξουσιαστές»!

Δικό μας το χρέος: Να βάλουμε τέρμα σ' αυτό το θανατικό: Ο,τι προωθείται στην Παιδεία, κι ό,τι προωθείται σαν υποκατάστατο ζωής, είναι ένα και το αυτό: Μια εργατική τάξη ναρκωμένη, αμόρφωτη, ικανή να παράγει κέρδη ακόμα και με το θάνατό της.

Ε, και τις σάρκες μας αξίζει να τις κάνουμε παντιέρα, για να μη νικήσουν αυτοί. Η τάξη μας παράγει τα πάντα. Της ανήκουν τα πάντα. Να μην την αφήσουμε να το ξεχνά στιγμή.