Του Τάσου Αναστασίου από «ΤΑ ΝΕΑ»

δε πά' να λένε οι ψύχραιμοι ότι το ταξικό μίσος δε συνάδει με τον πολιτισμό.

Μεγαλύτερη απάτη από την «ειρηνική συνύπαρξη» δεν υπάρχει

ο θάνατος κάθε εργάτη είναι το χαβιάρι του εφοπλιστή και του βιομηχάνου.

Οσο το ξεχνάς, τόσο θα κλαις, μέχρι να στεγνώσεις τόσο που να πας μόνος σου στην γκιλοτίνα για να λυτρωθείς.

Στην απουσία του ταξικού μίσους πατάει και το θράσος του Παπανδρέου να πηγαίνει στην παραλία και να δηλώνει πως θα κλείσει τα «παράνομα» όταν πάρει την εξουσία. Και το θράσος της «αντιεξουσιαστικής» - να το χειροκροτά - εκεί πατά: στην απουσία ταξικού μίσους. Θεωρούν ανεγκέφαλο τον κόσμο που έριχνε τα κάγκελα παρότι γνώριζε πως η «μαφία» πίσω απ' αυτά διαθέτει νόμιμα συμβόλαια με πράσινες και μπλε σφραγίδες.

Μόνον όταν ο εργάτης αποκτήσει συνείδηση τέτοια που θα βάζει έμπρακτα στον πάγκο του κάθε κατεργάρη, μόνο τότε - όλα τούτα τα ζαγάρια - θα αρχίσουν να μαζεύονται λίγο. Οχι πως θα αλλάξουνε ρότα. Αλλά, καλό είναι να 'χουν το φόβο σου...

Γιατί, δεν μπορεί να σε φτύνουν κατάμουτρα και εσύ να θαυμάζεις τη... δεινότητα του λόγου τους. Μια ματιά στο πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ σου δείχνει μία προς μία τις λέξεις που βρίσκεις στο πρόγραμμα του ΟΟΣΑ.

Μια ματιά στα έργα και τις μέρες του ΠΑΣΟΚ σου δείχνει πως πίσω από κάθε κάγκελο στην παραλία υπάρχει και μια κυβερνητική πράξη της θητείας του.

Ε, αυτό παριστάνει πως δε βλέπει η «Αυγή». Που μαζί με την «Ελευθεροτυπία» και «ΤΑ ΝΕΑ» ανακάλυψαν την ευαισθησία του ΓΑΠ για την παραλία και κάνουν γαργάρα τη συμφωνία του ΓΑΠ με τον ΟΟΣΑ. Γιατί; Ε, τι κάνει νιάου νιάου; ένας δούλος - σκύλος που παριστάνει τη γάτα.

Ασχετο: αυτό το «τσάι και συμπάθεια» στις συναντήσεις Καραμανλή - συνταξιούχων παράγινε. Δε φτάνει που τους κρατά στην πείνα, τους δουλεύει κι από πάνω ποντάροντας στην ευγένεια που διακρίνει τους γέροντες. Μέχρι να αποφασίσουν να σηκώσουν τη μαγκούρα...