Κλίμα συναίνεσης υπέρ της εφαρμοζόμενης πολιτικής επικράτησε στις παρεμβάσεις των «κοινωνικών εταίρων» κατά τη διάρκεια της χτεσινής συνεδρίασης της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της ΝΔ, επιβεβαιώνοντας ότι διαδραματίζουν ενεργό ρόλο στην επιβολή των αντιλαϊκών μέτρων.

Οι κοινωνικοί εταίροι, όπως και τα προηγούμενα χρόνια, είτε στήριξαν ανοιχτά και πλειοδότησαν στην εφαρμογή πιο αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων (ΣΕΒ, ΕΣΕΕ, Κεντρική Ενωση Επιμελητηρίων) είτε έκαναν «κριτικές επισημάνσεις» στο πλαίσιο της εφαρμοζόμενης πολιτικής (ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ, ΠΑΣΕΓΕΣ). Αυτό που έκανε εντύπωση από τις ομιλίες των εκπροσώπων των εργαζομένων και των αγροτών ήταν η απουσία οποιασδήποτε αναφοράς στους κοινωνικούς αγώνες, ενώ ταυτόχρονα διαπνέονταν από ένα πνεύμα συνδιαλλαγής και συμβιβασμού με την εφαρμοζόμενη πολιτική. Σε καμία περίπτωση πάντως δεν ήταν ευδιάκριτη «η διαχωριστική γραμμή» με την κυβερνητική πολιτική, ενώ δε μετέφεραν κανένα κλίμα αντιπαράθεσης και σύγκρουσης με τις αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις. Ο εκπρόσωπος της ΓΣΕΕ (Θ. Φίλιππος, οργανωτικός γραμματέας) διάβασε ένα «υπόμνημα» με τις γνωστές θέσεις της πλειοψηφίας της Συνομοσπονδίας, πασχίζοντας να μην ενοχλήσει τους ακροατές του, ενώ τους διαβεβαίωσε ότι «η ΓΣΕΕ δεν παραγνωρίζει το διεθνές περιβάλλον», υπενθυμίζοντας ότι έχει ταχθεί υπέρ της στρατηγικής της Λισαβόνας... Αδιάφορη και «άχρωμη» ήταν η παρέμβαση του προέδρου της ΑΔΕΔΥ Σπ. Παπασπύρου, ακριβώς γιατί απουσίασαν τα προβλήματα και οι ανάγκες των εργαζομένων στο δημόσιο, καθώς και η επίθεση που δέχονται στα δικαιώματά τους.

Ο πρόεδρος της ΓΣΕΒΕΕ Δ. Ασημακόπουλος επέκρινε την κυβέρνηση για «μη διαμόρφωση του κατάλληλου κλίματος του επιχειρείν σε μικρή κλίμακα», εκφράζοντας παράπονα για τις πολιτικές που ενισχύουν τις μεγάλες επιχειρήσεις, ενώ χαρακτήρισε «δευτερεύον θέμα αν θα υπάρξουν ιδιωτικά πανεπιστήμια».

Στο κλίμα αυτό ήταν πιο εύκολη η δουλιά του προέδρου του ΣΕΒ Δ. Δασκαλόπουλου, ο οποίος μάλιστα εμφανίστηκε υπέρμαχος της συναίνεσης των «κοινωνικών εταίρων», επισημαίνοντας ότι «η ΓΣΕΕ, ο ΣΕΒ και οι άλλοι κοινωνικοί συνομιλητές δημιούργησαν ομάδες εργασίας που επιδιώκουν να διαμορφώσουν κοινές θέσεις(!), λύσεις, προτάσεις για τα μεγάλα και κρίσιμα θέματα που φράζουν τον ορίζοντα της χώρας μας». Επέκρινε μάλιστα τα δύο μεγάλα κόμματα ότι «στην πράξη δε φαίνεται να έχουν επιτύχει την απαιτούμενη πολιτική συναίνεση για την προώθηση της αναγκαίας αλλαγής». Επιχειρώντας να διαμορφώσει το πολιτικό πλαίσιο δράσης για λογαριασμό συνολικά του δικομματισμού, αξίωσε «να περάσουμε σαν σύνολο από τη συναίνεση της απραξίας στο συμβόλαιο της δημιουργίας», αν και αναγνώρισε ότι «η σημερινή κυβέρνηση έχει να επιδείξει ένα σημαντικό έργο». Δεν παρέλειψε να κάνει υποδείξεις στους γαλαζοπράσινους διαχειριστές για τον τρόπο προώθησης των αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων: «Είναι απαραίτητο η προώθηση των αλλαγών να είναι συνεπής και συνετή, να συνοδεύεται από την κατάλληλη προετοιμασία της κοινής γνώμης, να εντάσσεται σε ένα ξεκάθαρο και ολοκληρωμένο πρόγραμμα και να ακολουθεί και ένα σαφές χρονοδιάγραμμα με μετρήσιμους στόχους».

Σε ιδεολογικό επίπεδο ζήτησε «να σπάσει ο φαύλος κύκλος της μεταρρυθμιστικής φοβίας», να σταματήσει «η ενοχοποίηση της επιχειρηματικότητας και η καρτελοποίηση», ενώ ζήτησε συνδιαχείριση στο δημόσιο χρήμα: «Ηρθε η ώρα να ξεφύγουμε από την πεποίθηση ότι μόνο οι κυβερνήσεις γνωρίζουν ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος να ξοδέψουν τα χρήματα των πολιτών», αξίωσε.