Sugartown - Οι γαμπροί | ΚΡΙΤΙΚΗ ΤΑΙΝΙΩΝ

ΚΡΙΤΙΚΗ ΤΑΙΝΙΩΝ

ΚΙΜΩΝ ΤΣΑΚΙΡΗΣ

Sugartown - Οι γαμπροί

Κώστας (κτηνοτρόφος) και μια νύφη αγνώστων στοιχείων

Τον Κίμωνα Τσακίρη τον γνωρίσαμε με τη μικρού μήκους ταινία του «Ο ξένος, όνειρο ή πραγματικότητα». Και εκείνη η ταινία ήταν ντοκιμαντέρ, το οποίο ερευνούσε την αποξένωση των μεταναστών στη σημερινή Αθήνα. Στον «Ξένο» μυθοποιούσε τις φιγούρες των μεταναστών, αφού, πιο μπροστά, τις έχει συμβολοποιήσει, μη δίνοντας σε αυτές μια συγκεκριμένη κοινωνική οντότητα, στη συνέχεια τις απομυθοποιεί για να μπορέσει ο θεατής να καταλάβει ότι πρόκειται για ένα παράδειγμα, μια περίπτωση προς γενίκευση. Με αυτό τον τρόπο αναπτύσσει μια αφήγηση στα όρια του φανταστικού, ανάγοντάς το, τελικά, στο πραγματικό.

Το «Sugartown, Οι Γαμπροί» είναι - και αυτό - ντοκιμαντέρ, το οποίο αναφέρεται στην ευρηματική(;) πρωτοβουλία του δημάρχου της Ζαχάρως (Πελοπόννησος) να βρει νύφες για τους άντρες της περιοχής του, οι οποίοι δεν έχουν γυναίκες για να παντρευτούν! Το θέμα της ταινίας είναι περίεργο και αλλόκοτο. Από μόνο του δίνει τροφή για μια αφήγηση, η οποία τείνει να γίνει σουρεαλιστική, άρα θα περιμένει κανείς να έχουμε ένα κινηματογραφικό έργο που θα είναι μια σάτιρα, με στόχο τη σύγχρονη ελληνική κοινωνία.

Πράγματι, στις δημοτικές εκλογές του 2002, ο τότε υποψήφιος δήμαρχος θα πάρει το δήμο με κεντρικό σύνθημα την υπόσχεση ότι θα βρει γυναίκες στους ψηφοφόρους του! Από τους 12.000 κατοίκους, οι περισσότεροι είναι εργένηδες. Οι γυναίκες πηγαίνουν στις πόλεις για να βρουν δουλιά και εκεί, όπως είναι φυσικό, ερωτεύονται και παντρεύονται! Πίσω μένουν οι άντρες για να καλλιεργήσουν τα κτήματά τους. «Μόνο κηδείες, ούτε γάμοι ούτε βαφτίσια γίνονται», αναφέρει ο παπάς.

Τα σύνορα στο μεταξύ έχουν ανοίξει, το δουλεμπόριο έχει αναπτυχθεί και είναι πλέον εύκολο να εισαχθούν γυναίκες για να καλύψουν τις ανάγκες! Ο δήμαρχος δεν έχει παρά να τραβήξει το ενδιαφέρον κάποιων γυναικών από τη Ρωσία, από την πόλη Κλιν συγκεκριμένα. Ξεκινά, λοιπόν, μια περιπέτεια για να βρουν τις γυναίκες. Ομως, ο προορισμός κάποιες φορές αλλάζει...

Σε αυτή τη μεγάλου μήκους ταινία του Κίμωνα Τσακίρη δύσκολα βλέπουμε τις κινηματογραφικές αρετές που είδαμε στη μικρού μήκους ταινία του. Εδώ απλώς έχουμε ένα πολύ καλό ρεπορτάζ το οποίο μιλά αναφορικά. Ο συμβολισμός του είναι ανύπαρκτος και χάνεται η ευκαιρία η Ζαχάρω να γίνει ένα παράδειγμα, αντιπροσωπευτικό ή μη, της σύγχρονης ελληνικής πραγματικότητας. Με άλλα λόγια, η ταινία να λειτουργήσει αλληγορικά και με κινηματογραφικό τρόπο να κριτικάρει την αντιμετώπιση των ξένων από τους Ελληνες. Πολύ καλό το χιούμορ του, βοηθά την ταινία να ξεπεράσει τα όρια του τηλεοπτικού ρεπορτάζ.

Παίζουν: Κάτοικοι της Ζαχάρως, ο Κώστας, κτηνοτρόφος, ο Ευθύμης, ηλεκτρολόγος και επαγγελματίας οδηγός, ο Νώντας ή Καντάφι, καφετζής, και ο Πανταζής Χρονόπουλος, δήμαρχος.