Ο σκηνοθέτης ξεκίνησε με την αντίληψη ότι «οι άνθρωποι θέλουν να βλέπουν μεγάλες ταινίες που έχουν κάτι να τους πουν συναισθηματικά και να τους αγγίξουν πνευματικά». Φαίνεται ότι ο Γκίμπσον έχει μπερδέψει την πνευματική επαφή με τον πνευματικό ευνουχισμό του ανθρώπου, αφού όλο και περισσότερο εμβαθύνει στη θεοποίηση του πόνου και της βίας, στην αλόγιστη και χωρίς δικαιολογία καταστροφολογία, στην κατασυκοφάντηση της ιστορίας. Κάποια πράγματα από αυτά που ξεχνά ο σκηνοθέτης και, προφανώς, ο σεναριογράφος, είναι οι σπουδαίες επιτεύξεις των Μάγια στα μαθηματικά, στην αστρονομία, στις κατασκευές κτιρίων και υδραυλικών συστημάτων, στην τέχνη.

Αντί αυτών, έχουμε να κάνουμε με βάρβαρους, οι οποίοι το μόνο που ξέρουν είναι να σκοτώνουν, να κακοποιούν βάναυσα τους αντιπάλους τους και αυτούς που έχουν κατακτήσει - και χρησιμοποιούν πλέον για δούλους. Η ιστορική αλήθεια παρουσιάζεται με την άσχημη μόνο πλευρά της. Η οποία, σαφώς, υπήρχε σε στιγμές, όμως, έντονων αναταραχών. Και δεν μπορούν αυτές οι «κακές στιγμές» να κρύψουν το πρόσωπο του πολιτισμού τους για να «αποκαλυφθεί», τελικά, η ανωτερότητα του σύγχρονου αμερικάνικου λαού, τόσο κοινωνικά όσο και πολιτισμικά!!

Ο εύκολος τρόπος είναι να ξεθωριάσουμε την ιστορία των άλλων για να μπορέσουμε να περάσουμε τις σύγχρονες βαναυσότητες με την πιο ήπια μορφή τους, κάτω από το μανδύα της προστασίας κάποιων μειονοτήτων. Αυτός ο τρόπος δεν αποκαλύπτει, αντίθετα συσκοτίζει.

Ακόμα και ο τίτλος είναι λάθος! Τα εφέ και ο εντυπωσιασμός κυριαρχούν σε αυτήν την ταινία που πέρασε από χίλια εμπόδια μέχρι να ολοκληρωθεί και να παρουσιαστεί στις οθόνες (οι παραγωγοί της είχαν πειστεί ότι αυτό δεν επρόκειτο να γίνει ποτέ). Δε θα ήταν υπερβολή αν λέγαμε ότι η ολοκλήρωσή της ήταν αποφασιστικής σημασίας για την απενοχοποίηση της σύγχρονης φασιστικής νοοτροπίας στην αμερικάνικη εξωτερική πολιτική.

Παρ' όλα αυτά, αυτή η ταινία είναι ένα καλό παράδειγμα για να μιλήσουμε πολιτικά, να ξεσκεπάσουμε τους ιδεολογικούς μηχανισμούς συσκότισης της αλήθειας, της ιστοριοκαπηλείας και της υιοθεσίας μιας άρρωστης αντίληψης για την παγκοσμιοποίηση. Είναι ίσως το μόνο καλό που έχει κάνει ο Γκίμπσον, κάνοντας, συγχρόνως, τερατουργήματα τόσο από ιστορικής όσο και από πολιτισμικής άποψης.

Παίζουν: Ρούντι Γιανγκμπλάντ, Ντάλια Χερναντέξ, Τζόναθαν Μπρούερ, Ραούλ Τρουχίλο.