«Κρυφές επιθυμίες» του Τοντ Φιλντ

Με πολύ αδρές γραμμές, οι κεντρικές φιγούρες αυτής της ιστορίας ζωγραφίζονται στον καμβά της αφήγησης. Η σχεδόν άσχημη, αδιάφορη και λίγο εντυπωσιακή γυναίκα θα γίνει τελικά το πρόσωπο, γύρω από το οποίο όλη η συμμετρία θα δομηθεί για να έχουμε μια καλά δομημένη ιστορία. Ομως, όλα, εκτός από το τέλος, είναι προβλέψιμα από τα πρώτα λεπτά της ταινίας. Η βαριεστιμάρα του κεντρικού πρωταγωνιστή, η όρεξη για μια νέα αρχή της γυναίκας που τελικά θα τον σαγηνεύσει, η αδιαφορία της συζύγου του. Μια τυπική αμερικάνικη οικογένεια θα πρέπει να καταστραφεί και να ξεκινήσει από την αρχή τη ζωή της. Οι φυγόκεντρες δυνάμεις εγγράφονται με πολύ σαφή τρόπο και απειλούν να καταστρέψουν ένα καλοφτιαγμένο σύστημα.

Τα όμορφα κορμιά έρχονται σε αντιπαράθεση με ένα ισορροπημένο σύστημα, όμως η ομορφιά των πρώτων θα αμφισβητηθεί πολύ γρήγορα για να έρθει αμέσως μετά και η αμφισβήτηση του δεύτερου, το οποίο απειλείται από τις ψυχώσεις, κυρίως τις προσωπικές. Γύρω από αυτό το κέντρο η ταινία στρέφεται κάνοντας ομόκεντρους κύκλους και μην μπορώντας να αναπτύξει την αφήγησή της. Ο ιός της κοινωνίας θα είναι ο κίνδυνος για τα παιδιά, ο επιδειξίας, όπως θα το διαγνώσει ένα αποτυχημένος «μπάτσος». Αυτός, όμως, ο τελευταίος, θα δώσει ένα νόημα στη ζωή του ήρωά μας, η οποία έχει τελματώσει.

Το αισθηματικό μελό, που έχει χάσει το ενδιαφέρον του, κερδίζει την προσοχή του θεατή με το θάνατο της μητέρας του επιδειξία, με τις αντιδράσεις αυτού, κάτι που θα μπορούσε να μας οδηγήσει σε μια παραλλαγή, ίσως, του «Ψυχώ». Μια ευκαιρία στην ταινία να σωθεί, έστω στο τέλος. Ομως, το περίεργο τέλος, όχι και τόσο απρόσμενο, θα τη σπρώξει ακόμη περισσότερο στο βάλτο της αφήγησής της. Αυτό που κερδίζει είναι το άτρωτο κοινωνικό σύστημα της Αμερικής, που, τελικά, είναι «παντοδύναμο». Θα πρέπει να σημειώσουμε την πολύ καλή ερμηνεία του Γκρεγκ Εντελμαν, στο ρόλο ενός ανώμαλου που προσπαθεί να ενταχθεί στην «κανονική» ζωή.

Παίζουν: Κέιτ Γουίνσλετ, Τζένιφερ Κόνελι, Πάτρικ Γουίλσον, Γκρεγκ Εντελμαν, Σάντι Γκολντστάιν.