Την κριτική τεσσάρων ταινιών, από τις πέντε αυτής της βδομάδας, υπογράφει ο Γιάννης Φραγκούλης, ο οποίος, με το πρώτο κάλεσμα, έτρεξε να καλύψει την αναγκαστική απουσία μου. Τον ευχαριστώ και προσωπικά.

1) «Apocalypto», λοιπόν, του Μελ Γκίμπσον: Μια συνειδητή προσπάθεια κατασυκοφάντησης των Μάγια.

2) «Κρυφές επιθυμίες», του Τοντ Φιλντ: Ενα συναισθηματικό μελό, που, ωστόσο, θα μπορούσε να γίνει ενδιαφέρουσα ταινία.

3) «Ματωμένο Διαμάντι», του Εντουαρντ Ζούικ: Μια πολιτική ταινία (εμφύλιος Σιέρα Λεόνε), που εκφυλίζεται σε αποπροσανατολιστικούς συναισθηματισμούς.

4) «Sugartown Οι Γαμπροί», του Κίμωνα Τσακίρη: Ο Δήμαρχος της Ζαχάρως κέρδισε τις εκλογές με το σύνθημα ότι θα εισάγει νύφες για τους εργένηδες της πόλης του. (Αληθινή ιστορία. Κέρδισε τις εκλογές!)

5) Εγώ είδα την ταινία του Αντονι Μιγκέλα «Η Διάρρηξη». Ερωτικό μελόδραμα (και ψευτόδραμα) με καλούς Εγγλέζους και κακούς Βαλκάνιους (Βόσνιους).