Για να γίνει παραπομπή μιας διαφοράς μεταξύ κρατών πρέπει να ισχύει μία απ' τις παρακάτω προϋποθέσεις:

• Πρέπει και οι δυο χώρες να αναγνωρίζουν τη γενική δικαιοδοσία του ΔΔΧ. Στη συγκεκριμένη περίπτωση η Ελλάδα έχει αναγνωρίσει τη δικαιοδοσία του δικαστηρίου με την επιφύλαξη για θέματα που αφορούν στην εθνική ασφάλεια και την άμυνα. Η Τουρκία δεν έχει αναγνωρίσει τη δικαιοδοσία του ΔΔΧ.
• Μπορεί όμως να προσφύγουν δύο χώρες που δεν αναγνωρίζουν τη γενική δικαιοδοσία του ΔΔΧ. Στην περίπτωση αυτή η προσφυγή γίνεται με την υπογραφή ενός συνυποσχετικού για την παραπομπή μιας ή περισσοτέρων συγκεκριμένων διαφορών.
• Υπάρχει τέλος, η περίπτωση οι δυο χώρες να έχουν υπογράψει μια διεθνή συνθήκη η οποία προβλέπει την υποχρεωτική παραπομπή στο ΔΔΧ αν υπάρχει διαφορά για τους όρους της Συνθήκης.

Το ερώτημα που ανακύπτει μετά τη Σύνοδο του Ελσίνκι είναι αν εκτός του θέματος της οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας (η μοναδική διαφορά που υπάρχει πραγματικά) μπορεί να παραπεμφθούν στο ΔΔΧ και άλλες διαφορές, όπως οι «γκρίζες ζώνες» και το θέμα των Ιμίων.

Αν η Τουρκία αποδεχτεί τη γενική δικαιοδοσία του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης, τότε μπορεί να προσφύγει μονομερώς στο Δικαστήριο για οποιοδήποτε θέμα επιθυμεί.

Ενα άλλο ερώτημα αφορά στο ποιοι είναι οι νόμοι βάσει των οποίων δικάζει, κρίνει και αποφασίζει το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης. Από τη μέχρι σήμερα λειτουργία του, προκύπτει ότι οι χώρες που προσφεύγουν σ' αυτό προτείνουν και τους συγκεκριμένους κανόνες διεθνούς δικαίου βάσει των οποίων επιθυμούν να κριθεί η διαφορά τους. Αν δε γίνεται επίκληση των συγκεκριμένων κανόνων από τις προσφεύγουσες χώρες, τότε το Δικαστήριο μπορεί να χρησιμοποιήσει τους κανόνες που εκείνο κρίνει.

Κάθε χώρα που προσφεύγει στο ΔΔΧ ορίζει έναν δικαστή ad hoc (δηλαδή για μια συγκεκριμένη και μόνον υπόθεση). Είναι δυνατόν επίσης οι χώρες που προσφεύγουν να ζητήσουν από το Δικαστήριο να μην καταλήξει σε οριστική απόφαση, αλλά σε μια απλή γνωμοδότηση. Τέλος, θα πρέπει να διευκρινιστεί ότι στην περίπτωση που μια προσφεύγουσα χώρα δεν εφαρμόσει την απόφαση του Δικαστηρίου, τότε η αντίδικη χώρα μπορεί να προσφύγει στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ και να ζητήσει την επιβολή κυρώσεων κατά της πρώτης.