Μέχρι στιγμής ο Πρόεδρος της Βενεζουέλας, αν και μόλις ένα χρόνο στην εξουσία, έχει κερδίσει προς το παρόν όλα τα «στοιχήματα» που είχε θέσει τόσο ο ίδιος όσο και ο «Πατριωτικός Πόλος», ο συνασπισμός κομμάτων όπου συμμετέχει και το Κομμουνιστικό Κόμμα της Βενεζουέλας, για να μπορέσουν να οικοδομήσουν τις βάσεις για την «ειρηνική επανάσταση» που προσδοκά να αλλάξει τη μορφή και την ουσία της χώρας.

Μία χώρα που συγκαταλέγεται ανάμεσα στις πιο πλούσιες πετρελαιοπαραγωγές χώρες του πλανήτη, αλλά που η πλειονότητα του πληθυσμού ζει στην απόλυτη φτώχεια. Μία φτώχεια απόρροια της ακολουθούμενης πολιτικής όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων, που δημιούργησαν μία πολιτική και οικονομική ολιγαρχία που κατέτρωγε το φυσικό πλούτο και αποτελούσε τον καλύτερο και πιο πιστό υπήκοο για το μεγάλο αφεντικό της περιοχής εδώ και ένα αιώνα, τις ΗΠΑ. Η αντίστροφη μέτρηση για αυτή την ολιγαρχία άρχισε μόλις ένα χρόνο πριν και έβαλε πλέον τις πιο γερές βάσεις με την έγκριση κατά συντριπτική πλειοψηφία, την Τετάρτη, του Νέου Συντάγματος της χώρας και τις αλλαγές που αυτό επιφέρει, όπως τη διάλυση της Γερουσίας, την αλλαγή στην κατανομή της εξουσίας, την κρατικοποίηση μεγάλου τμήματος της οικονομίας της χώρας και κυρίως της τεράστιας πετρελαϊκής βιομηχανίας, και τις άμεσες γενικές, προεδρικές και τοπικές εκλογές για τη σύνθεση των νέων λαϊκών θεσμών που προβλέπονται.

Βαδίζοντας στα οράματα του Σιμόν Μπολιβάρ, όπως ο ίδιος υποστηρίζει, έχει πολύ δρόμο μπροστά του και θα πρέπει να παραμείνει σταθερός στις δεσμεύσεις που έχει λάβει, παρά τους «Λαιστρυγόνες και τους Κύκλωπες» που συνεχώς θέτουν οι ΗΠΑ στο δρόμο της χώρας, καθώς οι εξελίξεις μόνο επιθυμητές δεν είναι για τις ίδιες.