Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του Ελσίνκι (10/11/1999), υλοποιώντας τις αποφάσεις της ΝΑΤΟικής Συνόδου Κορυφής της Ουάσιγκτον (Απρίλης 1999) και το «πλαίσιο αρχών» του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου της Κολωνίας (Ιούνης 1999), αποφάσισε, για πρώτη φορά, «την ανάπτυξη του δυναμικού στρατιωτικής και μη στρατιωτικής διαχείρισης των κρίσεων από την Ευρωπαϊκή Ενωση (ΕΕ) στο πλαίσιο της ενισχυμένης Κοινής Ευρωπαϊκής Πολιτικής για την Ασφάλεια και την Αμυνα (ΚΕΠΑΑ), δηλαδή τη στρατιωτικοποίηση της ΕΕ». Στη βάση της διακήρυξης ότι «το ΝΑΤΟ παραμένει το θεμέλιο της συλλογικής άμυνας των μελών του και θα εξακολουθήσει να διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στη διαχείριση κρίσεων», το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο «υπογραμμίζει τη βούλησή του να αναπτύξει αυτόνομη ικανότητα να λαμβάνει αποφάσεις, καθώς και να αρχίζει και να διεξάγει στρατιωτικές επιχειρήσεις υπό την ηγεσία της ΕΕ προς αντιμετώπιση των διεθνών κρίσεων, σε περίπτωση που το ΝΑΤΟ δε συμμετέχει σ' αυτές ως σύνολο».

Οπως επιμελώς τονίζουν οι 15 Ευρωπαίοι ηγέτεςδεν πρόκειται για τη δημιουργία «ευρωπαϊκού στρατού», δηλαδή για την «άμυνα της ΕΕ», αλλά για τη δημιουργία ενός μηχανισμού προώθησης της «στρατιωτικής και μη στρατιωτικής διαχείρισης κρίσεων» των ιμπεριαλιστικών συμφερόντων χωρίς «επικαλύψεις», δηλαδή για «βρώμικες» εκκαθαριστικές επιχειρήσεις που θα αναλαμβάνει ως «ευρωπαϊκός πυλώνας του ΝΑΤΟ», επιτρέποντας μεγαλύτερη «ευελιξία» στον αμερικανικό ηγεμονισμό. Οι επιχειρήσεις θα αποφασίζονται από το Συμβούλιο της ΕΕ, αλλάθα διεξάγονται από «ειδική επιτροπή συνεισφερόντων κρατών» και μόνο τα συμμετέχοντα κράτη - μέλη θα είναι υπεύθυνα για την επέμβαση. Γι' αυτό το λόγο θα υπάρξει μια «εθελοντικής συνεργασίας» δημιουργία μισθοφορικής Δύναμης Ταχείας επέμβασης (ΔΤΕ) από δυναμικό ορισμένων κρατών - μελών «ικανής να εκτελεί το πλήρες φάσμα των καθηκόντων, συμπεριλαμβανομένων των πλέον δυσχερών, σε επιχειρήσειςμέχρι επιπέδου σώματος στρατού, δηλαδή μέχρι 15 ταξιαρχιών ή 50.000-60.000 ατόμων. Η ΔΤΕ θα πρέπει να είναι έτοιμη επιχειρησιακά «μέχρι το 2003».

Πρόκειται για «δυνάμεις στρατιωτικώς αυτάρκεις, που θα διαθέτουν το απαιτούμενο δυναμικό διοίκησης,ελέγχου και συλλογής πληροφοριών, επιμελείται, άλλες υπηρεσίες υποστήριξης μάχης και, επιπλέον, ανάλογα με την περίπτωση, αεροπορικά και ναυτικά στοιχεία». Θα μπορούν να αναπτύσσονται «πλήρως», εντός 60 ημερών, αλλά θα διαθέτουν και «μικρότερα στοιχεία ταχείας ανταπόκρισης με πολύ μεγάλη ετοιμότητα», δηλαδή κομμάντος, που συνήθως έχουν «ικανότητα ανάπτυξης» εντός [48 ωρών].

Πρόκειται για ειδικά σώματα, που και στο Κόσσοβο προετοίμασαν την ανάπτυξη της ΝΑΤΟικής δύναμης κατοχής (ΚΦΟΡ). Αυτή η ΔΤΕ «θα μπορεί να διατηρεί την ανάπτυξη επί ένα τουλάχιστον έτος»και ακριβώς γι' αυτό «θα απαιτηθεί μία πρόσθετη εφεδρεία αναπτύξιμων μονάδων και στοιχείων υποστήριξης χαμηλότερης ετοιμότητας, προς αντικατάσταση των αρχικών δυνάμεων».

Γίνεται φανερό ότι τα ανωτέρω «φωτογραφίζουν» επιχειρησιακά «μοντέλα» πουήδη εφαρμόζονται από τις ΗΠΑ και τις ευρωπαϊκές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, ενώ η όλη θεωρητική περιγραφή προσιδιάζει πλήρως με την «ανάπτυξη» χερσαίων δυνάμεων που είχε αποφασιστεί για το Κόσσοβο, ενώ προδιαγράφει και τον ακριβή τρόπο μελλοντικών στρατιωτικών επεμβάσεων «όπου δη».

Αυτό το «μάθημα» πήραν οι ευρωπαϊκές ηγεσίες από την επέμβαση στη Γιουγκοσλαβία, ότι δηλαδή πρέπει να φτιάξουν ένα ετοιμοπόλεμοεκστρατευτικό σώμα, ώστε να αποτρέψουν με «ταχεία επέμβαση» τις πολιτικές αντιδράσεις της επόμενης αιματοχυσίας τους (!!!).

Και όπως περηφανεύονται στις αποφάσεις του Ελσίνκι, «το δυναμικό αυτό θα επιτρέψει στα κράτη - μέλη να διεξάγουναποτελεσματικές επιχειρήσεις υπό την ηγεσία της ΕΕ, καθώς και να διαδραματίζουν,για όσους συμμετέχουν , τον πλήρη ρόλο τους στις επιχειρήσεις του ΝΑΤΟ και στις επιχειρήσεις που εκτελούνται υπό την ηγεσία του ΝΑΤΟ». Αυτό, βέβαια, το «υπό την ηγεσία της ΕΕ» είναι τοπολιτικό άλλοθι για τα πολεμοχαρή γεωστρατηγικά σχέδια των ευρωπαϊκών «μεγάλων δυνάμεων». Ετσι πολύ μελάνι χύθηκε στο Ελσίνκι για «τα νέα πολιτικά και στρατιωτικά όργανα και δομές, ώστε να μπορεί η ΕΕ να παρέχει την απαιτούμενη πολιτική και στρατηγική καθοδήγηση».

Ως «προσωρινό» μέτρο, εντός του Μάρτη 2000 θα συσταθούν τα εξής όργανα στις Βρυξέλλες για τη «σταδιακή αφομοίωση» της Δυτικοευρωπαϊκής Ενωσης (ΔΕΕ), μιας ταμπέλας που χρησιμεύει ως μηχανισμός συγκάλυψης στην ΕΕ ,(1) μια «Επιτροπή Πολιτικής και Ασφάλειας» (ΕΠΑ) σε επίπεδο πρέσβεων, μόνιμων αντιπροσώπων των κρατών - μελών, (2) μια «Στρατιωτική Επιτροπή» (ΣΕ), που θα απαρτίζεται από τους αρχηγούς των Γενικών Επιτελείων, σε επίπεδο στρατιωτικών αντιπροσώπων.

(3) Ενα στρατιωτικό επιτελείο που αρχικά θα αποτελείται από τον «Πυρήνα» του Γενικού Γραμματέα /Υπάτου Εκπροσώπου Χ. Σολάνα, δηλαδή του πρώην ΓΓ του ΝΑΤΟ, που αναλαμβάνει αποκλειστικά όλη τη διαχείριση της «μεταβατικής» περιόδου. Τα τρία αυτά όργανα «σταδιακά» θα μετατραπούν σε μόνιμα πολιτικο-στρατιωτικά «θεσμικά» όργανα, με έδρα τις Βρυξέλλες.

Το Συμβούλιο Γενικών Υποθέσεων, σε μεικτή σύνθεση (15 υπουργοί Εξωτερικών και 15 υπουργοί Αμυνας) θα λαμβάνει τις πολιτικές αποφάσεις, με το απαραίτητοπολιτικό «βερνίκωμα».

Για τη λήψη αποφάσεων μεειδική πλειοψηφία θα αποφασίσει η Διακυβερνητική Διάσκεψη (ΔΔ) για τα «θεσμικά»,εντός του 2000 , και μετά από τιςοριστικές αποφάσεις που θα λάβει το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της Λισαβόνας (Ιούνης 2000).

Για την ΕΠΑ, ήδη το Ελσίνκι προανήγγειλε ότι «θα θεσπιστούν κατάλληλες διαδικασίες ώστε να είναι δυνατή η αποτελεσματική και ταχεία λήψη αποφάσεων». Η πρώτη «πρόβα τζενεράλε» του μηχανισμού θα γίνειτο Φλεβάρη του 2000 με «κοινή» επιτελική άσκηση ΝΑΤΟ και ΕΕ στις Βρυξέλλες, δηλαδή, πριν την έναρξη της προσωρινής εγκαθίδρυσης «στα πλαίσια του Συμβουλίου» της ΕΕ.

Τέλος, το Ελσίνκι μεξεχωριστή απόφαση, ενέκρινε έκθεση «για τα μη στρατιωτικά μέσα της ΕΕ για την αντιμετώπιση κρίσεων».Αν τα στρατιωτικά αφορούν τις επεμβάσεις, τα «μη στρατιωτικά» έχουν ξεκάθαρο χαρακτήρα ταξικής καταστολής, αυτό που περιγράφεται ως «όλες οι πτυχές της ασφάλειας». Προτείνεται «σχέδιο δράσης» «σε τομείς, όπως η μη στρατιωτική αστυνομία, η ανθρωπιστική βοήθεια, η αποκατάσταση των διοικητικών δομών και της νομιμότητας, η αναζήτηση και διάσωση, η παρακολούθηση εκλογών και ανθρωπίνων δικαιωμάτων κλπ.» (!!!).

Για όλα αυτά «πρέπει να δημιουργηθεί βάση δεδομένων για τη φύλαξη και μετάδοσηπληροφοριών όσον αφορά τα προκαθορισμένα μέσα, δυνατότητες καιειδικές γνώσεις σε όλους τους τομείς της μη στρατιωτικής διαχείρισης κρίσεων».

Επιπλέον «κατά τη δημιουργία δυναμικού ταχείας αντίδρασης, θα δοθείάκρα προσοχή στην ανάπτυξη δυναμικού μη στρατιωτικής αστυνομίας». θα συσταθεί «συντονιστικός μηχανισμός», που θα παρέχει «εξειδικευμένες συμβουλές» που θα βασίζονται «στην πείρα εμπειρογνωμόνων». Και οι δυο μηχανισμοί, ο στρατιωτικός και ο μη στρατιωτικός θα αφορούν «κρίσεις» τόσο εντός όσο και εκτός της ΕΕ.

Ολα τα ανωτέρω κείμενα φέρουν την υπογραφή του πρωθυπουργού Κ. Σημίτη και, κατά συνέπεια, δεσμεύουν πλήρωςόλες τις ελληνικές κυβερνήσεις.