Του Στάθη από την «Ελευθεροτυπία»

Παραδόξως το κλάμα τους δεν αφορά ποτέ στο γιατί σκοτώνεται κάθε μέρα ένας εργάτης, θα τους ακούσεις όμως να μιλάνε με αγωνία για την εκπροσώπηση των εργαζομένων με μερική απασχόληση (όχι για την κατάργηση της μερικής απασχόλησης, αλλά για τον έγκαιρο συνδικαλιστικό έλεγχο αυτού του τμήματος των εργατών που από θέση τόσο δύσκολα αποκτά ταξική συνείδηση).

Χύνουν μαύρο δάκρυ για τα δάνεια των νοικοκυριών, όχι γιατί υπάρχουν, αλλά γιατί αυξάνονται οι κίνδυνοι για τις τράπεζες.

Καίγονται για τη συγκρότηση μιας «επαναστατικής» Αριστεράς αρκεί αυτή να μη λέει στον εργάτη το κρίσιμο: Οτι όχι μόνο πρέπει να ανατρέψει τον καπιταλισμό αλλά και να επιβάλει τη δικτατορία της τάξης του, επί των αστών.

Δύο τέτοιους φίλους του λαού καταγράψαμε χτες. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει ο ένας από τους δυο, καθώς ο άλλος έτσι κι αλλιώς είναι το μεγάλο αφεντικό.

Ας το πάρουμε από την αρχή: ΠΑΣΟΚ και ΝΔ ενδιαφέρονται πολύ για το πού πηγαίνει η διαρρέουσα εκλογική βάση τους. Πόσο ελεγχόμενη είναι. Πολύ περισσότερο ενδιαφέρεται γι' αυτήν την εξέλιξη η ίδια η αστική τάξη. Στις προηγούμενες εκλογές, τη μέρα της ψηφοφορίας, βγήκε ανοιχτά ο ραδιοσταθμός του Αλαφούζου «ΣΚΑΪ» να καλέσει με αγωνία σε υπερψήφιση του ΣΥΝ. Τώρα το παιχνίδι ξεκινά από την εφημερίδα του «Καθημερινή» και τον Δελαστίκ.

Αναρωτιέται κανείς, τι δουλιά έχει δημοσιογράφος που έχει ταυτίσει το όνομά του με το περίφημο ΝΑΡ (την απόπειρα, δηλαδή, δημιουργίας δήθεν «αριστερού» πόλου απέναντι στο ΚΚΕ) να καίγεται για την ενίσχυση του ΣΥΝ σε σημείο που χωρίς να έχει καμία επαφή με την πραγματικότητα να μιλά για δήθεν υπερφαλάγγιση του ΚΚΕ από τον ΣΥΝ (ρώτα, ρε μεγάλε, να μάθεις πού βρίσκονται οι δυνάμεις του «δικτύου» μέσα στις σχολές).

Απλά και ο Δελαστίκ και ο Αλαφούζος γνωρίζουν πως λαϊκοί άνθρωποι του ΠΑΣΟΚ προσεγγίζουν το ΚΚΕ. Κι αυτό είναι επικίνδυνο με βάση τους υπολογισμούς της αστικής τάξης. Κάθε προηγούμενη απόπειρα να στηθεί μια μαϊμού «επαναστατική» Αριστερά κόντρα στο ΚΚΕ, μια «Αριστερά» που με την πρώτη ευκαιρία θα τα βρίσκει με το όποιο «ΠΑΣΟΚ» στο όνομα ενός κάλπικου «δημοκρατικού μετώπου», έχει μέχρι τώρα αποτύχει. Παρατηρούμε με ενδιαφέρον και τη σημερινή επιδίωξη με τη βεβαιότητα πως αν η εργατική τάξη έχει τέτοιους φίλους, η αστική τάξη μπορεί να κοιμάται ήσυχη.

Ασχετο: Εχει ρίξει κανείς τους μια ματιά στις θέσεις του ΠΑΣΟΚ για την Παιδεία πριν εκτιμήσει ότι το «φοιτητικό κίνημα στέρησε από τη ΝΔ τη στήριξη του Γ. Παπανδρέου και του ΠΑΣΟΚ»; (ευλογώντας τα γένια μας, προαναγγέλλουμε πως στον «Κυριακάτικο Ριζοσπάστη» έχουμε μια ενδιαφέρουσα παρουσίαση των θέσεων του ΠΑΣΟΚ που αποδεικνύει ότι το ΠΑΣΟΚ «δε στηρίζει» τη ΝΔ. Πάει ακόμα πιο δεξιά!).