Να απαντήσει στο φοιτητικό κίνημα που δίνει πολύμηνο αγώνα ενάντια στις αντιεκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις, θέλησε ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ Γ. Παναγόπουλος. Εμφανίστηκε ο πρόεδρος δήθεν να μην καταλαβαίνει γιατί οι φοιτητές απαίτησαν από τη Συνομοσπονδία την προκήρυξη απεργιακής κινητοποίησης. Μάλιστα, άρχισε να τους νουθετεί ότι αυτοί στη ΓΣΕΕ «ξέρουν καλύτερα», πως ο εργάτης πληρώνει την απεργία και πως όταν η θέληση των εργαζομένων βολονταριστικά ξεπερνιέται αυτοί δεν ακολουθούν.

Είναι περιττό να σημειώσουμε ότι εδώ περίσσεψε η υποκρισία. Αραγε, τότε σκέφτεται την αιμορραγία των εργατών ο Γ. Παναγόπουλος, όταν πρόκειται να απεργήσουν; Οταν υπέγραφε για 77 λεπτά του ευρώ αύξηση στη σύμβαση, οι εργάτες δεν έχαναν, δεν αιμορραγούσαν; Ισχυρίστηκε ο Γ. Παπαναγόπουλος ότι οι εργάτες δεν ακολουθούν, όταν παίρνονται βολονταριστικές αποφάσεις. Αλήθεια, πώς μέτρησε η ΓΣΕΕ τις διαθέσεις των εργατών; Μήπως κατέβηκε ποτέ η πλειοψηφία στα εργοστάσια να τους ρωτήσει;

Η πραγματικότητα άλλα δείχνει. Η συμμετοχή χιλιάδων εργαζομένων στα πανεκπαιδευτικά συλλαλητήρια διαψεύδουν τον πρόεδρο της ΓΣΕΕ. Χιλιάδες εργάτες διαδήλωναν μαζί με τα παιδιά τους, τα στήριξαν στον αγώνα τους έμπρακτα και όχι υποκριτικά, με λόγια, όπως χωρίς κόπο σκορπάει η ΓΣΕΕ.

Οσο για το ότι οι φοιτητές στράφηκαν ενάντια στο εργατικό κίνημα, ένα μόνο σχόλιο: Οι φοιτητές δε στράφηκαν γενικά ενάντια στο εργατικό κίνημα. Στράφηκαν ενάντια στη γραμμή της υποταγής που ακολουθεί η πλειοψηφία. Ενάντια στην ανυπόληπτη στάση της και στο ζήτημα της Παιδείας. Το αντίθετο από αυτό που υποστήριξε ο Γ. Παναγόπουλος έγινε. Οι φοιτητές πορεύτηκαν μαζί με το εργατικό κίνημα, που τιμά το ρόλο του με συγκεκριμένα έργα. Με κείνο το εργατικό κίνημα που κρατά ψηλά τη σημαία του ταξικού αγώνα και είναι περήφανο για το ρόλο του.