Ομως, η γερμανική κυβέρνηση έχει άλλη γνώμη, εντελώς διαφορετική από αυτή του καθηγητή Πεχ. Για τους υπερόπτες και αυταρχικούς «φίλους» μας, δίκαιο «σωστό» είναι το δίκαιο του ισχυροτέρου. «Το κατοχικό δάνειο και τις άλλες υποχρεώσεις μας, σας τα εξοφλήσαμε και με το παραπάνω», δηλώνουν ξεδιάντροπα, με ειρωνεία και με θράσος απύθμενο. «Τόσα λεφτά σας αφήνουν κάθε χρόνο οι τουρίστες μας, που έρχονται και παραθερίζουν στην Ελλάδα. Και μέσω των "πακέτων" της ΕΕ σάς έχουμε, επίσης, στείλει αρκετά λεφτά. Βουλώστε το, λοιπόν, και μην ονειρεύεστε δισ. και τρισ. που, δήθεν, σας χρωστάμε».

Τώρα, θα αναρωτιέται κανείς, η «σοσιαλιστική» μας κυβέρνηση και ο... δυναμικός πρωθυπουργός μας, που όλα τα προβλήματα τα λύνει «με το σπαθί του», με ποιον είναι; Με την Ελλάδα και τους Ελληνες, ή με τη Γερμανία και τον κύριο Σρέντερ; Τι λόγο θα δώσουν στο λαό (γι' αυτό και για τόσα άλλα, εθνικά και οικονομικά ζητήματα), όταν έρθει πάλι η ώρα της κάλπης; Πώς καταφέρνουν πάντα, τα πολιτικά ασπόνδυλα, με μεγαλοστομίες του τύπου «πρώτα η Ελλάδα» και «πρώτα ο πολίτης», με ρουσφέτια και ταξίματα, αλλά και με «διλήμματα» και εκβιασμούς, να ξεγελούν αυτόν τον αγαθό και καλοπροαίρετο λαό και να του κλέβουν κάθε φορά την ψήφο του;

«Ξυπνάτε, ξυλοτρύπηδες και κλέφτες της ζωής», τους καλεί με τη σάλπιγγά του ο ποιητής. «Να! Ξυπνάει ο μιναδόρος / και της θάλασσας ο μούτσος / κι ο λιγόλογος σκαφτιάς». Και θα ξυπνήσουν, δίχως άλλο, αυτοί οι «κλέφτες της ζωής» και οι οδοιπόροι των «υπογείων διαδρομών». Θα υψώσουν δάσος τις σφιγμένες τους γροθιές, και τότε αλίμονο στα ξένα αφεντικά και στους ντόπιους παρακεντέδες τους.