Στη συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε στο πλαίσιο της περιοδείας της στην Πάτρα, η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ ανάμεσα σε άλλα σημείωσε: «Δεν ξέρω πόσοι από σας είχατε την ευκαιρία, ή δυστυχία, να παρακολουθήσετε τη χτεσινή (σ.σ. προχτεσινή) προ ημερήσιας διάταξης συζήτηση στη Βουλή. Νομίζω ότι μετά και από αυτή τη συζήτηση είναι πολύ φυσιολογικό το δικό μαςκάλεσμα προς την εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα, τη νεολαία, τις γυναίκες, να χειραφετηθούν, να κρατήσουν την αυτοτέλειά τους, να απαγκιστρωθούν από όποια επιρροή ασκεί το δίδυμο ΝΔ - ΠΑΣΟΚ. Δεν υπάρχει άλλη ελπίδα για το λαό από αυτή την απαγκίστρωση».

Επισήμανε ακόμα: «Αποδείχτηκε για άλλη μια φορά - αλλά δεν είναι καινούριο το συμπέρασμα - ότι το ένα κόμμα τρέφεται από τα σκάνδαλα του άλλου. Στοχοποιούν πρόσωπα, υπουργούς, κουμπάρους και παρακουμπάρους. Δε στοχοποιούν, όμως, ούτε τη γενική πολιτική που καλλιεργεί το έδαφος για τα σκάνδαλα, δε στοχοποιούν, βεβαίως, το ίδιο το σύστημα. Αντίθετα, χτυπώντας ο ένας τον άλλον, για τα σκάνδαλα, εμφανίζονται σαν τους εξαγνιστές αυτού του βάρβαρου καπιταλιστικού συστήματος, που νομίζουμε ότι την τελευταία εικοσαετία έχει αποκαλυφθεί πιο πολύ στα μάτια των λαών».

«Αυτό επίσης που χρειάζεται κατά τη γνώμη μας να ξεσηκώσει αντίδραση είναι η κολακεία, με την οποία και τα δύο κόμματα, και όχι μόνο αυτά, αντιμετωπίζουν τη νεολαία. Μη έχοντας να της δώσουν τίποτα, την κολακεύουν», πρόσθεσε.

Η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ υπογράμμισε: «Τα μέτρα που πάρθηκαν και επί ΠΑΣΟΚ και επί ΝΔ είναι γενικά αντιλαϊκά μέτρα, έχουν όμως και "χρονολογική" σημασία, με την έννοια ότι κυρίως στρέφονται ενάντια σε αυτούς που είναι 40 και κάτω. Νομίζουμε ότι ήρθε πια η ώρα ένα μεγάλο μέρος των εργαζομένων να δει ότι δεν υπάρχει ούτε μισό μέτρο της ΝΔ στο νέο τρίχρονο που διατρέξαμε, το οποίο να είναι υπέρ του λαού και ό,τι αναφέρει ως υπέρ του λαού, είναι ορισμένα ψίχουλα, είναι ελάχιστα, ούτε καν ένα μέρος της αποζημίωσης από αυτά που χάνει ο λαός εξαιτίας της πολιτικής της.

Οσο για το ΠΑΣΟΚ, όπως ξέρετε, κατέθεσε ένα πρόγραμμα. Θα φέρω ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα. Εχει 19 κραυγαλέες και καραμπινάτες προτάσεις που όλες είναι προνόμια, κίνητρα, βοήθεια στο μεγάλο κεφάλαιο. Του δίνει τα πάντα. Υπάρχουν και δύο προτάσεις που εμφανίζονται δίπλα στις 19 ως φιλολαϊκές και δεν είναι φιλολαϊκές. Η μία μιλάει για την πρόωρη συνταξιοδότηση, η άλλη λέει για την ενεργό γήρανση, για την παράταση εργασίας, γι' αυτούς που είναι πάνω από το όριο συνταξιοδότησης. Εκεί, δηλαδή, που έχει αυτά τα 19 μέτρα για το μεγάλο κεφάλαιο, έχει και δύο που αναφέρονται στους συνταξιούχους».

«Τα δύο αυτά κόμματα πρέπει να αποδυναμωθούν, δεν υπάρχει άλλη λύση», επισήμανε η Αλ. Παπαρήγα, και τόνισε: «Μετά τις εκλογές πρέπει να έχουμε μια κυβέρνηση όσο γίνεται πιο αδύναμη που να μην μπορεί να σταθεί στα πόδια της. Αυτό βεβαίως μπορεί να λειτουργήσει θετικά, μόνο στο βαθμό που το λαϊκό κίνημα, χειραφετημένο με τη δική του αυτοτέλεια από την πολιτική του κεφαλαίου, θα αντεπιτεθεί». «Και έχει μεγάλη σημασία - συνέχισε - και γενικά για το λαό και ιδιαίτερα για τα ΑΕΙ και τα ΤΕΙ, να αποτρέψουν να υλοποιηθούν τα μέτρα που πάρθηκαν και να προλάβουν αυτά που έρχονται».

«Με την ευκαιρία - είπε - θα ήθελα να πω και δύο λόγια για τον ΣΥΝ. Δε θα κάνω εφ' όλης της ύλης κριτική, δεν είναι της ώρας. Αυτό που όμως έχει πολύ μεγάλη σημασία είναι ότι αυτή την όμορφη και γόνιμη ιδέα της ανανέωσης την έχει κυριολεκτικά εμποτίσει με αφερεγγυότητα, με μια επικίνδυνη πλαδαρότητα, την έχει φθείρει. Είναι το κόμμα του "εκ των υστέρων". Πρώτα δηλαδή ψηφίζει μια συνθήκη, ή λέει, δεν είναι μαύρη, δεν είναι άσπρη, είναι γκρίζα, λέει να τη δούμε, ασκεί μια πλαδαρή κριτική και όταν πια τα πράγματα έχουν αποκαλυφθεί, τότε μιλάει για αγώνες».

«Νομίζουμε ότι η συνεισφορά του ΚΚΕ δεν είναι γενικά ότι αντιστέκεται, αντιδρά, στηρίζει τους αγώνες. Είναι ότι μιλάει 5-10 χρόνια πριν γι' αυτό που θα έρθει. Αυτό έχει σημασία. Στο παρά πέντε και στο και πέντε δεν έχει αποτέλεσμα», εξήγησε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ. Και σημείωσε: «Χωρίς να υποτιμούμε ελλείψεις, αδυναμίες που έχουμε - και πάντα μας ενδιαφέρει να βελτιωνόμαστε - είμαστε σήμερα ακόμα περισσότερο βέβαιοι απ' ό,τι ήμασταν χτες, πως η γενική μας γραμμή πλεύσης είναι απολύτως σωστή. Δεν παίρνουμε μόνο παράδειγμα και απόδειξη ότι έχουμε επιβεβαιωθεί στην Ελλάδα, αλλά αυτή τη στιγμή και από τις εξελίξεις στις ισχυρές χώρες της Ευρώπης, εκεί που τα αντιλαϊκά μέτρα ξεκίνησαν και παίρνονταν από τη δεκαετία του '70 και του '80 και στην προ Μάαστριχτ εποχή, αν πάρουμε τη Γαλλία, τη Γερμανία, τη Μ. Βρετανία, την Ιταλία. Σε αυτές τις χώρες που υπήρχε μια ιστορία και παράδοση εργατικών αγώνων - και αυτή η παράδοση ακόμα επιζεί - σε αυτές τις χώρες δοκιμάστηκε και έγινε το τεστ της ανανέωσης, έγινε το τεστ του εκσυγχρονισμού και απέτυχε, όσον αφορά τη συνεισφορά του στην απόκρουση της αντιλαϊκής πολιτικής. Σε χώρες που το κίνημα μπορούσε να παίξει ένα μεγαλύτερο ρόλο, ακριβώς γιατί είναι στην καρδιά της ΕΕ».

Και υπογράμμισε: «Ετσι και εμείς καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι αυτή η γόνιμη και δημιουργική ιδέα της ανανέωσης είναι ανύπαρκτη όταν δε στηρίζεται σε αρχές και όταν δεν είναι σε θέση να αξιοποιήσει δημιουργικά και κριτικά και οπωσδήποτε επιθετικά τη μεγάλη πείρα του παρελθόντος, ολόκληρου του 20ού αιώνα. Βεβαίως, δε λέμε ότι ήταν ένας ιδανικός αιώνας. Είχε και δύο παγκόσμιους πολέμους. Αλλά κοντά στα άλλα έφερε και μεγάλες κατακτήσεις στην Ευρώπη και ευρύτερα.

Ετσι λοιπόν με αυτή τη σιγουριά και βεβαιότητα - χωρίς έπαρση - θεωρούμε ότι μεγαλώνει η ευθύνη μας και η συμβολή μας στην προσπάθεια να απεγκλωβιστούν και να χειραφετηθούν οι εργαζόμενοι από αυτή την παγίδα της δικομματικής εναλλαγής, του δικομματικού καυγά».