Διαβάζοντας ένα μυθιστόρημα, έπεσα στη λέξη «Ραγκούζ». Η υποσημείωση έγραφε «Το ιταλικό όνομα της πόλης Ντουμπρόβνικ της Γιουγκοσλαβίας». Ποια πόλη ποιας χώρας; Κοίταξα τη χρονολογία έκδοσης. Ηταν πολύ πριν την καταστροφική δεκαετία του '90 και την κολασμένη άνοιξη του '99. Με θλίψη πήγα και φυλλομέτρησα το αρχείο εκείνων των ημερών. Μια ήδη τεταμένη περίοδος με τον Σημίτη και τον «μεγάλο τραγουδιστή» Πάγκαλο - εμπνευστή του Πρετεντέρη στη μελέτη του γερμανικού κομμουνιστικού κινήματος - να νίπτουν τας χείρας τους μπροστά στο σιδεροδέσμιο Οτσαλάν. Και η τραγωδία της Γιουγκοσλαβίας να κορυφώνεται επί 78 μερόνυχτα με τους ανηλεείς βομβαρδισμούς των ΝΑΤΟικών μαχητικών. Ακολούθως ΝΑΤΟικά στρατεύματα να διασχίζουν την Ελλάδα, με τις ευλογίες των ΠΑΣΟΚ - ΝΔ, καθ' οδόν για το Κόσσοβο. Στα δημοσιεύματα της περιόδου σημαντικό χώρο καταλάμβανε η δραστηριότητα του Γ. Παπανδρέου ως τότε ΥΠΕΞ. Π.χ., η τζίφρα του στις 8/4/99 στην απόφαση των ΥΠΕΞ της ΕΕ, ότι «η χρήση σφοδρότερων μέτρων (σ.σ.: κατά της Γιουγκοσλαβίας), συμπεριλαμβανομένης και της στρατιωτικής δράσης, έχει καταστεί τόσο αναγκαία όσο και εγγυημένη». Να ξαναϋπογράφει στις 21/4/99 άλλη απόφαση των ΥΠΕΞ για την επιβολή εμπάργκο κατά του λαού της Γιουγκοσλαβίας. Στο μεταξύ, μειλίχιος και προσηνής, υποσχόταν στους βομβαρδιζόμενους «ανθρωπιστική βοήθεια».

Η στάση του εκτιμήθηκε. «Οι ΗΠΑ ψηφίζουν Γ. Παπανδρέου» πανηγύριζε στον τίτλο του το «Βήμα», στις 6/6/99, προεκλογική περίοδος γαρ στην Ελλάδα. Συνέχιζε: «Ο Αμερικανός υφυπουργός Εξωτερικών κ. Στ. Τάλμποτ με δική του πρωτοβουλία επαίνεσε ενώπιον των μελών του Συμβουλίου της Ατλαντικής Συμμαχίας τον Ελληνα ΥΠΕΞ Γ. Α. Παπανδρέου για τον ουσιαστικό ρόλο που έπαιξε στις ειρηνευτικές προσπάθειες. Τόνισε μάλιστα ότι παντού όπου πήγε (σ.σ.: ο Τάλμποτ) προηγείτο ή ακολουθούσε αμέσως ο Ελληνας ΥΠΕΞ (...) Επίσης ο κ. Τάλμποτ για να τεκμηριώσει την εκτίμησή του επικαλέστηκε σε δύο περιπτώσεις τις πληροφορίες που του μετέφερε από τις επαφές του ο Ελληνας ΥΠΕΞ. Το συμβάν αυτό ακολουθεί τους επαίνους που επιδαψίλευσε στον κ. Παπανδρέου η Αμερικανίδα ΥΠΕΞ κ. Μ. Ολμπράιτ». Ο Γιώργος είχε μεταβεί στις 26/5/99 στις ΗΠΑ να δει την Μαντλίν. Αμέσως μετά τη συνάντηση ο επίσης παριστάμενος Ν. Μπερνς (αυτός που πρόσφατα επισκέφθηκε πάλι τη χώρα μας εν μέσω νέων αμερικανικών πιέσεων για Κόσσοβο και Σκοπιανό) δήλωνε: «Και οι δύο - ΗΠΑ και Ελλάδα - θέλουμε να δούμε συνέχιση των βομβαρδισμών». Η δε Μαντλίν: «Οι ΗΠΑ και η Ελλάδα συμφωνούν (...) πως μόνον όταν γίνουν αποδεκτοί και αρχίσουν να εφαρμόζονται οι πέντε όροι του ΝΑΤΟ, θα σταματήσει η αμερικανική εκστρατεία». Τέτοια συζητάγανε.

Οπωσδήποτε έκτοτε κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι. Αλλά στο ίδιο αυλάκι. Στην τραμπάλα του δικομματισμού υψώθηκε ο Καραμανλής, όμως τα εγκλήματα των ιμπεριαλιστών συνεχίζονται, όπως και η αμέριστη συμπαράσταση των κυβερνήσεων των ΝΔ - ΠΑΣΟΚ. Με γη και ύδωρ, άνδρες και εφόδια, Σούδα και πλοία να παραχωρούνται για τις εκστρατείες τους. Εμείς τώρα, επειδή την ξέρουμε την κατάσταση, τους γνωρίζουμε αυτούς τους τύπους που ζητούν συγχωροχάρτι ή επιβεβαίωση της αντιλαϊκής πολιτικής τους, νομίζω ότι έχουμε δικαίωμα (ή υποχρέωση;), για τις υπηρεσίες τους στο λαό μας και την ανθρωπότητα γενικώς, να τους μαυρίσουμε με ανεξίτηλο μελάνι...