Μοιρολογώντας και κλαίγοντας οι έκπληκτες πριμαντόνες, βγαλμένες όλες από σκηνές ερασιτεχνικής αρχαίας τραγωδίας, κατέβαιναν με ταχύτητα στη γη, στους τηλεοπτικούς σταθμούς και τα άλλα ΜΜΕ, σχίζοντας τάχα μου τα ρούχα τους και τραβώντας δήθεν τα μαλλιά τους! «Δε γίνονται αυτά!» «Μας εκθέτουν στην Ευρώπη!» «Πρέπει να παραιτηθεί ο Βύρωνας». «Δεν μπορεί, μεμονωμένο περιστατικό είναι». «Πρέπει να παρέμβει ο πρωθυπουργός!»

Και ο πρωθυπουργός, ευαίσθητο αυτί, ξύπνιος άνθρωπος της επικοινωνίας, άκουσε, πώς θα γινότανε αλλιώς, τις καλλίφωνες πριμαντόνες. Αυτός ξέρει καλύτερα από τον καθένα πως, όπου να 'ναι, έρχονται οι εκλογές! Δεν περίμενε, λοιπόν, να επιστρέψει από την Πορτογαλία. Θα μπορούσε και από εκεί να βάλει «τάξη στα πράματα». Και αυτό έκανε, ο Ζορό! Εκεί στην άκρη της Ευρώπης, λοιπόν, κοιτώντας πέραν του ατλαντικού, ακόμα και πέραν του Γκουαντάναμο, σωστός και ρωμαλέος, πρώτος στο χορό της ψεύτικης τραγωδίας, έπιασε τα μικρόφωνα που τον ακολουθούν, τα μικρόφωνα που μεταδίδουν άκριτα τις δηλώσεις του, και άνοιξε, δήθεν οργισμένος, τους ασκούς του. Από μέσα του βγήκε όλη η υποκριτική οργή του: Αυτοί που πρόσβαλαν τη δημοκρατία, θα τιμωρηθούν παραδειγματικά, δήλωσε! Κανένας δεν μπορεί να παίζει με την αξιοπρέπεια της χώρας, την ώρα που εγώ μάχομαι για το μεγαλείο της. (Τέτοια ή περίπου τέτοια φρασεολογία και οργή από τον πρώτο).

Στο μεταξύ, οι πριμαντόνες βρήκαν τις πόρτες ανοιχτές, θέματα τρανταχτά δεν υπήρχαν, τι να σου κάνει η περιπετειώδης αρρώστια του αρχιεπισκόπου, δε γεμίζεις έτσι διαφημίσεις, και μπήκαν σε όλα τα κανάλια και στα συγκροτήματα του αστικού Τύπου! Η Κατίνα Παξινού έγινε Μαρίκα Παλαίστη, μπροστά τους! Ενα ...τίποτα, δηλαδή! Τι φωνές! Τι κραυγές! Τι κοροϊδία! Ξαφνικά ανακάλυψαν την πυρίτιδα! Ξύλο στην αστυνομία! Αν είναι δυνατόν!

Σιγά - σιγά ο κύκλος του αντιδραστικού «καλαματιανού» άρχισε να μεγαλώνει. Κι άλλες φωνές, πιο «σοβαρές», ο Γείτονας, ο Χρυσοχοΐδης, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος!.. Εμένα, ωστόσο, απ' όλο αυτό το χαλασμό, και χωρίς να θέλω να υποτιμήσω το θέμα, μια φράση του Οικονομέα μού κάθισε στο στομάχι! Γιατί είναι ενδεικτική της αντίληψης που ορισμένοι προσπαθούν να περάσουν. Στη συνέχεια, βέβαια, και άλλες πριμαντόνες, πέρα από αυτές του πρωινού δίδυμου του MEGA, είπαν την ίδια φράση με διάφορες παραλλαγές: «Εδώ, δε μιλάμε απλώς για κάποια σφαλιάρα»!

Ωστε έτσι, λοιπόν, κύριε; Και κύριοι, στη συνέχεια. Μια σφαλιάρα, δε σημαίνει τίποτα για εσάς; Ποσοτικό είναι, λοιπόν, το ζήτημα; Ομως όλα τα βασανιστήρια και όλες οι προσβολές από χαστούκια ξεκινάνε! Ακόμα και ο βιασμός από χαστούκι ξεκινάει! Αφήστε που η σφαλιάρα είναι, μπορεί να είναι, περισσότερο προσβλητική και από τη φάλαγγα! Γιατί η σφαλιάρα...