Η κυβέρνηση Σημίτη έχει έναν υπουργό που την κοσμεί, σαν άνθος, με το ήθος του. Μέλι ρέει από το στόμα του (όπως του Χρυσόστομου, που γιόρταζε και προχτές, των Τριών Ιεραρχών) όποτε το ανοίξει - και το ανοίγει, ευτυχώς, πάρα πολύ συχνά. Αυτές τις μέρες, ο περί ου ο λόγος υπουργός, έδωσε μιαν άκρως αποκριάτικη νότα στο "γκρίζο κυβερνητικό τοπίο", κατά την πρωθυπουργική έκφραση. Φούσκωσε, δηλαδή, τα μάγουλά του με κομφετί και το φύσηξε μπροστά στα πρόσωπα των αγροτών, σε ανταπόδοση των τριαντάφυλλων που εκείνοι πρόσφεραν στους αστυνομικούς από αβροφροσύνη. Αν κάποιοι τώρα είπαν ότι δεν ήταν κομφετί, αλλά κάτι σαν "γαϊδουρινή συμπεριφορά", που τους πείραξε μάλιστα, παρανόησαν και εξέλαβαν την υπουργική "αβροφροσύνη" ως βρισιά. Τι να τους πει κανείς! Και "γαϊδούρια ξέστρωτα" να τους χαρακτηρίσει, λίγο τους πέφτει. Δεν έχουν ακούσει το σλόγκαν "Γιαννόπουλος είναι ό,τι θέλει λέει"; Γιατί εξανίστανται με τη... γαϊδουρινή συμπεριφορά του; (τους παρακαλώ κι αυτούς και τον υπουργό να ερμηνεύσουν τη λέξη "γαϊδουρινή", που είναι επίθετο, ως "αβροφροσύνη", που είναι ουσιαστικό). Γιατί, γνωρίζουν, πιστεύω, ότι οι λέξεις έχουν διττή σημασία, καλή και ανάποδη σαν το ύφασμα. Αν τις βάλεις στη φράση σου από την καλή είναι γυαλιστερές και ωραίες, άρα ανεκτές. Αν τις γυρίσεις από την ανάποδη γίνονται θαμπές και άσχημες, άρα ενοχλητικές. Πόσο μάλλον όταν είναι και διφορούμενες.

Τώρα που ξεκαθαρίσαμε τα της "γαϊδουρινής συμπεριφοράς" του υπουργού, θα σας εκμυστηρευτώ κάτι: Εχω την προσωπική αίσθηση ότι οι μεγάλοι πολιτικοί σχηματισμοί, που δεν ξέρουν να... μοιράσουν δυο γαϊδουριών άχυρα, έχουν αναλάβει αυτεπαγγέλτως την εκτροφή γαϊδουριών, που βεβαίως τα σταβλίζουν στα διάφορα υπουργεία των κυβερνήσεών τους, μετατρέποντάς τα σε... "στάβλους του ΠΑΣΟΚ" π.χ. ή... "στάβλους της ΝΔ" κι έτσι θα μείνουν στη νεότερη ιστορία, όπως οι περίφημοι "στάβλοι του Οθωνα", οι οποίοι έγιναν σχολείο (στην αρχαιότητα είχαμε τους "στάβλους του Αυγεία", καθώς θυμάστε). Αυτά, λοιπόν, τα γαϊδούρια, με τη... γαϊδουρινή συμπεριφορά και το... γαϊδουρινό πείσμα τους, έχουν κάνει τον κοσμάκη να τρέχει και να μη φτάνει. Θέλω να πω ότι ορισμένοι... γαϊδουροκέφαλοι υπουργοί και ο πρωθυπουργός νομίζουν πως, άπαξ και τους ψήφισε το 40% του λαού, έδεσαν πλέον το γάιδαρό τους και από κει και πέρα, μόλις ακούσουν κανένα οικονομικό αίτημα, εκσφενδονίζουν κι από ένα γαϊδουράγκαθο στο κεφάλι των πεινασμένων, για να το φάνε και να ξεπεινάσουν.

Αμ' έλα που οι άνθρωποι δε μασάνε γαϊδουράγκαθα, όσο "εκσυγχρονισμένα" κι αν είναι! Οι περισσότεροι δε οπαδοί του κυβερνώντος κόμματος έχουν μετανιώσει που το στήριξαν με την ψήφο τους, κουνούν το κεφάλι και λένε μεταξύ τους: "Κάλλιο γαϊδουρόδενε παρά γαϊδουρογύρευε"... Βλέπετε και η... γαϊδουρινή υπομονή έχει τα όριά της.