Το «Φτάνει Να 'μαστε Μαζί» είναι μια ταινία γεμάτη ευγένεια! Τέσσερα άτομα, πλούσια σε θεμιτές επιθυμίες, μετατρέπουν την κουραστική καθημερινότητα σε ένα τρυφερό βαλς ζωής. Βέβαια, δε φέρνουν μαζί τους μεγάλες αναταράξεις, δεν καταπιάνονται με μεγάλες υποθέσεις. Με τα μικρά και τα απλά ασχολούνται. Ομως, σε αυτά τα μικρά και τα απλά, ετούτοι οι τέσσερις άνθρωποι, επειδή είναι άνθρωποι καλών προθέσεων, επειδή, τελικά, αγαπούν τη ζωή, προσπαθούν και τους δίνουν άλλη διάσταση. Τα γεμίζουν με ομορφιά.

Το κεντρικό θέμα της ταινίας είναι η αγάπη και η φιλία. Μια νεαρή κοπέλα (Οντρέ Τοτού) δουλεύει για επιβίωση σαν καθαρίστρια και τις ελεύθερες ώρες της ζωγραφίζει. Στο κτίριο που μετακομίζει συναντάει έναν ευγενικό νεαρό κύριο (Λοράν Στοκέρ), ο οποίος κρατάει ένα τεράστιο σπίτι, που ανήκει στην ξεπεσμένη αριστοκρατική οικογένειά του. Αυτός ο ευγενικός κύριος φιλοξενεί έναν άλλον νεαρό κύριο (Γκιγιόμ Κανέ). Ο δεύτερος άντρας είναι λαϊκής προέλευσης και εργάζεται σαν σεφ σε ρεστοράν. Το καρέ συμπληρώνει η γιαγιά του σεφ (Φρανσουάζ Μπερτίν).

Ο ευγενικός κύριος που διαθέτει το σπίτι ανοίγει πρώτος την αγκαλιά του. Στον πρώτο φιλοξενούμενό του προστίθεται και δεύτερος (η νεαρή γυναίκα). Σε λίγο μετακομίζει στο σπίτι και η γιαγιά. Το τεράστιο ξεπεσμένο σπίτι, από το οποίο περιμένουν από στιγμή σε στιγμή την έξωση, μετατρέπεται σιγά - σιγά σε κοινόβιο. Μέσα στο οποίο οι τέσσερις κάτοικοί του, ξεπερνώντας, άλλοτε εύκολα και άλλοτε δύσκολα, τα εμπόδια που προκύπτουν, θα γνωρίσουν την αγάπη και τη φιλία. Αυτά τα οποία επιθυμούσαν!

Ο φακός του Κλοντ Μπερί, διακριτικός, χωρίς κινηματογραφικές φωνές και εφέ, απλός αλλά καίριος, πλησιάζει τους τέσσερις ήρωες και τρυπώνει στο εσωτερικό τους. Οι «ψυχές» τους είναι τρυφερές, όπως η καρδιά του μαρουλιού. Από μια παρεξήγηση, αν δηλαδή δεν είχε κάποιος απ' όλους τολμήσει, τα τέσσερα αυτά άτομα, θα έμεναν με το παράπονο (όπως μένουν εκατομμύρια άνθρωποι στον κόσμο). Ευτυχώς, η νεαρή κοπέλα ανέλαβε πρωτοβουλία. Πρώτη αυτή άρχισε να σπάζει τις κλειδαριές και να ανοίγει τις πόρτες που κρατάνε κλειστά τα συναισθήματα. Σε λίγο τόλμησε και ο δεύτερος και ο τρίτος... Σιγά - σιγά το σπίτι, αλλά και οι καρδιές, γέμισαν χαρά.

Το αισιόδοξο της ταινίας είναι πως οι ήρωες, που ήταν βέβαια καλοί, δεν έμειναν μόνον καλοί. Εγιναν καλύτεροι! Γνώρισαν τη χαρά της προσφοράς. Διαπίστωσαν πως η αγάπη, η φιλία, η ζωή τελικά, μπορεί να είναι στη γωνία, όμως δεν έρχονται από μόνα τους, πρέπει να τα καλέσεις.

Η ταινία δεν είναι, βέβαια, ρεαλιστική! Στη ζωή τα πράγματα είναι πιο σύνθετα. Τα εμπόδια έχουν μεγαλύτερο όγκο. Ομως, δεν είναι ανάγκη να την πάρουμε κατά γράμμα. Ας κρατήσουμε, πρέπει να κρατήσουμε, το ζουμί της. Που είναι η επιθυμία του ανθρώπου να γίνει ευτυχισμένος με απλά πράγματα. Ας κρατήσουμε την ευγένειά της. Την τρυφερότητα που εκπέμπει! Ολα αυτά δεν είναι και λίγα. Μέσα σε ένα καλοκαίρι γεμάτο κινηματογραφικές - και όχι μόνον - αγριάδες.

Παίζουν: Οντρέ Τοτού, Γκιγιόμ Κανέ, Λοράν Στοκέρ, Φρανσουάζ Μπερτίν.