Τέτοια εποχή ήταν όταν στα πρώτα χρόνια του αιώνα αλλά και τουλάχιστον μέχρι και μετά τον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο, κυρίως στα χωριά της Ελλάδας λάμβανε χώρα ένα σημαντικό γεγονός. Το λεγόμενο αλογοπάζαρο. Τα άλογα ως μέσο εργασίας ή μετακίνησης έβγαιναν σε πλειστηριασμό από τους εμπόρους (που τα κατείχαν) εκμεταλλευόμενοι τις ανάγκες των ανθρώπων. Σήμερα την ίδια εποχή, παγκοσμίως διεξάγεται ένα ανάλογο αλογοπάζαρο. Που αφορά όχι τετράποδα αλλά... δίποδα. Με τα λεφτά να είναι σαφώς πιο πολλά και τη διαδικασία πιο επιστημονική.

Το αλισβερίσι που γίνεται για τις μεταγραφές των ποδοσφαιριστών και ιδιαίτερα αυτές των σπουδαίων ονομάτων, κάλλιστα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως ένα σύγχρονο αλογοπάζαρο. Στις περισσότερες περιπτώσεις ο παίκτης, περιουσιακό στοιχείο μιας ομάδας ή με τη νέα μόδα, μιας εταιρείας μάνατζερς, βγαίνει προς πώληση χωρίς επί της ουσίας να έχει ο ίδιος γνώμη γι' αυτό. Αλλωστε το συμβόλαιο που έχει υπογράψει με τους ιδιοκτήτες του, δεν του το επιτρέπει. Αλλοι θα καθορίσουν το μέλλον του.

Η περίπτωση της αγοραπωλησίας του Αργεντίνου παίκτη Κάρλος Τέβες, που διεκδικεί η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, είναι χαρακτηριστική των παραπάνω. Ο παίκτης αποκτήθηκε από μια άλλη αγγλική ομάδα, τη Γουέστ Χαμ, όμως ουσιαστικά ανήκε σε μια εταιρεία μάνατζερ που δραστηριοποιείται στη Λατινική Αμερική, την περίφημη MSI. Το παρελθόν της εν λόγω εταιρείας δεν είναι και το καλύτερο γι' αυτό και διενεργήθηκε έρευνα με αποτέλεσμα να απαγγελθούν κατηγορίες κατά των ιδιοκτητών. Μετά από αυτό η Γουέστ Χαμ άρπαξε την ευκαιρία και θεωρεί πλέον δικό της τον παίκτη (αρά και αρμόδια να τον εκμεταλλευτεί) βοηθούμενη και από τον αγγλικό νόμο που αναγνωρίζει ως ιδιοκτήτες μόνο τις ομάδες. Σ' αυτό έχει σύμμαχο και την αγγλική ομοσπονδία. Αντίθετα η Μάντσεστερ που τα είχε βρει σε όλα με την εταιρεία μάνατζερς δε δέχεται τις απόψεις της Γουέστ Χαμ αφού ίσως χρειαστεί να δώσει περισσότερα χρήματα.

Σε μια άλλη περίπτωση ένας άλλος ποδοσφαιριστής, ο Ντέιβιντ Μπέκαμ, σύρθηκε από τους χορηγούς (αυτοί που έφτιαξαν το είδωλο εκμεταλλευόμενοι το ταλέντο του) στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, στο ανύπαρκτο πρωτάθλημα ποδοσφαίρου των ΗΠΑ προκειμένου να... σωθεί το είδωλο. Να σωθούν και οι ίδιοι βέβαια αφού περισσότερα θα κερδίσουν από την παρουσία του παίκτη και της γυναίκας του (πρώην τραγουδίστριας) στην έδρα της βιομηχανίας θεάματος του Χόλιγουντ (Λος Αντζελες) παρά από την ταλαιπωρία της αναζήτησης ευρωπαϊκής ομάδας.

Το σύγχρονο «αλογοπάζαρο» είναι αμείλικτο. Οι έμποροι διαφημίζουν, πωλούν, αγοράζουν με σκοπό πάντα το δικό τους κέρδος. Στο σημερινό εμπορευματοποιημένο ποδόσφαιρο οι παίκτες έχουν μόνο τον ρόλο... του αλόγου. Πρέπει να ανήκουν σε κάποιον (ή σε κάποιους) και αυτοί στο τέλος είναι που θα αποφασίσουν την τύχη τους. Δεν είναι παρά ένα περιουσιακό στοιχείο που είναι υποχρεωμένο να φέρνει κέρδη με οποιοδήποτε προσωπικό, σωματικό ή ψυχολογικό κόστος που πολλές φορές αποβαίνει μοιραίο για τους ίδιους. Αλλωστε παλιότερα μπορεί να «σκότωναν τα άλογα όταν γερνούσαν» αλλά στο συγκεκριμένο... αλογοπάζαρο πολλά... άλογα δεν προλαβαίνουν καν να γεράσουν!!!